تاثیر تراوش سیال بر روی ترکیب ایزوتوپ‌ های کربن و اکسیژن در کلسیت‌ های کانسار اسکارن مس خود، غرب یزد

زمین شناسی اقتصادی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 08 شهریور 1402   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/econg.2023.81026.1069

نویسندگان

اعظم زاهدی^{* 1}؛ محمد بومری²؛ محمد علی مکی زاده³

¹گروه آموزشی زمین شناسی، دانشکده علوم، مجتمع آموزش عالی، گناباد، ایران

²گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

³گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

کانسار اسکـارن مس خـود، در فاصله 50 کیلومتری شمال‌غرب شهر تفت، در استان یزد در بخش میانی کمربند ماگمـایی ارومیه- دختر واقع شده است. زمین‌شناسی این کانسار عمدتا شامل واحدهای کربناتی تریاس بالایی می‌باشد که مورد نفوذ یک گرانودیوریت پورفیری با سن الیگومیوسن قرار گرفته است. زون‌های اسکارنی شامل گارنت اسکارن و گارنت-پیروکسن اسکارن، جانشین مرمر و سنگ‌های آهکی در مجاورت با گرانودیوریت پورفیری شده‌اند. در این مقاله، مقادیر δ18O وδ13C کلسیت‌ها از سنگ آهک (کلسیت رسوبی)، مرمر (کلسیت دگرگونی) و کلسیت اسکارنی گزارش و تفسیر شده است. داده‌ها نشان می‌دهد که تهی‌شدگی سیستماتیک ایزوتوپ‌های کربن و اکسیژن در کلسیت‌های دگرگونی و اسکارنی رخ داده است. کلسیت‌های اسکارنی بالاترین میزان تهی‌شدگی را نسبت به کلسیت‌های کربناتی و مرمری نشان می‌دهد. مدل‌های محاسباتی نشان داد که این تهی‌شدگی سیستماتیک ایزوتوپی می‌تواند به تراوش سیال ماگمایی نسبت داده شود. تهی‌شدگی مقادیر 13C و 18Oدر انواع متفاوت کلسیت‌ها در کانسار خود توسط برهمکنش سیالات ماگمایی =+9.0 ‰) 18O) با سنگ‌های کربناتی دگرسان‌نشده در دمای کمتر از 400 درجه سانتی‌گراد X(CO2) کمتر از 05/0 و نسبت آب به سنگ (W/R) %20-50 قابل تفسیر است.

کلیدواژه‌ها

تهی‌ شدگی ایزوتوپی؛ ایزوتوپ‌ های پایدار کربن و اکسیژن؛ اسکارن؛ خود؛ یزد

مراجع