Systematic Review and Meta-Analysis of Studies on the Relationship between Religion and Happiness

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

Article 7, Volume 21, Issue 1 - Serial Number 47, March 2024, Pages 207-243   

Document Type: Research

DOI: 10.22067/social.2023.81211.1317

Authors

Mohammad Khorasani¹; Mohsen Niazi²; Asadollah Babaiefard³; Saeedeh Esmaeelzadeh Ashini^{* 1}

¹PhD Candidate in Sociology, Kashan University, Kashan, Iran

²Professor of Sociology, Kashan University, Kashan, Iran

³Associate Professor of Sociology, Kashan University, Kashan, Iran

Abstract

The present study attempts to merge studies and their conclusions on the relationship between religion and happiness using meta-analysis and systematic review methods. Therefore, the articles published in scientific research journals and university theses related to the subject of the study that met other inclusion criteria were identified and included in the analysis. After screening 54 works, and applying exclusion criteria, 14 studies were included in the final analysis. The findings showed the heterogeneity of the effect size and lack of publication bias in the studied studies. Then, the random effect size coefficient was evaluated using the second edition of the CMA software, considering the heterogeneity of the studies and the mediating role of the four variables. According to the findings the size of the combined effect for the relationship between religion and happiness is 0.311, which is considered average according to Cohen's interpretation system. Also, "the time frame of research ", " the place of study", "statistical population", "researchers' field of study ", were mediating variables and the effect size coefficient for their classes was calculated as follows: for studies before and after 2016, it was 0.455 and 0.342, respectively. Also, the coefficient of combined effect was 0.415 for studies conducted in the central regions of Iran and 0.315 for other regions. Also, the combined effect size coefficient of studies in the field of sociology was lower than other fields. This difference is consistent with the theoretical expectations. The results suggested that religion, has a distinct effect on happiness by moderating the above four variables. Finally, driven by the results of this study, some strategies are presented to improve this relationship.
 

Keywords

Happiness; Meta-Analysis; Systematic Review; Religion

References

1. اسدی‌فرد، ر. (1392). تبیین مفهوم شادی در مدیریت اسلامی. دوفصلنامه مدیریت اسلامی، 21(2)، 177-204.
2. افشانی، س. ع. (1392). بررسی میزان نشاط اجتماعی در بین جوانان یزدی و عوامل مرتبط با آن. مجله تحلیل اجتماعی، (4)، 27-1.
3. انصاری، م.، و عین آبادی، پ. (1398). بررسی راهکارهای مناسب شاداب‌سازی در مدارس. مجله پژوهش‌های معاصر در علوم و تحقیقات، 1(6)، 10-25.
4. پسندیده، ع. (1390). نظریه توحید در شادکامی. فصلنامه روانشناسی و دین، 4(3)، 1-30.
5. پناهی، م. ح.، و دهقانی، ح. (1391). بررسی عوامل موثر بر شادی دانشجویان با تاکید بر مشارکت اجتماعی. فصلنامه جامعه‌شناسی کاربردی، 23(47)، 1-18.
6. چلبی، م. (1381). بررسی تجربی نظام شخصیت در ایران. تهران: مؤسسه پژوهشی فرهنگ، هنر و ارتباطات.
7. چلبی، م.، و موسوی، س. م. (1388). بررسی جامعه‌شناختی عوامل مؤثر بر شادمانی در سطوح خرد و کلان. مجله جامعه‌شناختی ایران، 9(2)، 34-57.
8. حسنی، غ. ر.، و جلیل‌زاده، م. (1391). عوامل مؤثر بر میزان شادی در میان نوجوانان شهر مشهد. مقاله ارائه‌شده در همایش آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی ایران، تهران.
9. حسینی‌نثار، م.، و شب‌افروزان، ص. (1394). بررسی احساس شادکامی و عوامل مؤثر بر آن در بین مددجویان بهزیستی شهرستان رشت. مجله مدیریت فرهنگی، 9(30)، 1-14.
10. خارستانی، ا.، و سیفی، ف. (1393). نقش شادی و نشاط در سبک زندگی اسلامی. فصلنامه پژوهش‌های اجتماعی اسلامی، 20(4)، 107-126.
11. دورکیم، ا. (1381). صورت‌های بنیانی حیات دینی (ب. پرهام، مترجم). تهران: نشر مرکز.
12. راودراد، ا.، و علیخانی، ز. (1397). سیاست شادی در تلویزیون جمهوری اسلامی ایران تحلیل کمی برنامه‌های اعیاد ملی و مذهبی 1395- 1396. فصلنامه مطالعات فرهنگی و ارتباطات، 16(61)، 35-64.
13. زارعی متین، ح.، جندقی، غ. ر.، و حق گویا، ز. (1388). شناسایی مولفه‌های نشاط در محیط کار و سنجش وضعیت این مولفه‌ها در سازمان‌های اجرایی استان قم. نشریه مدیریت دولتی، 1(2)، 35-48.
14. سماواتی، س.، رنجبر، ا. (1397). بازشناسی عوامل مؤثر بر شادی در فضاهای عمومی شهری. فصلنامه مطالعات شهری، 3(29)، 3-18.
15. شجاعی، پیام. (1399). مدل‌سازی عوامل مؤثر بر شادمانی سازمانی با رویکرد مدل‌سازی تفسیری ساختاری فراگیر. فصلنامه مطالعات رفتار سازمانی، 9(2)، 129-158.
16. طاهریان، ح.، فیض، د.، و حیدرخانی، ز. (1393). عوامل مدیریتی و سازمانی موثر بر شادی و نشاط در دانشگاه‌ها و تاثیر آن‌‌ها بر تولید علم. فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، (72)، 99-116.
17. طباطبایی نسب، س. م. (1399). بررسی و تحلیل عوامل جامعه‌شناختی موثر بر نشاط و شادی. فصلنامه علمی رهیافت‌های نوین در مطالعات اسلامی، 2(3)، 249-279.
18. عبادی، ن.، زارع حسین آبادی، ف.، و زارع حسین آبادی، م. (1398). بررسی رابطه سبک زندگی با شادی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر یزد در سال 1398. مقاله ارائه شده در سومین همایش ملی سبک زندگی و سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد. 
19. فضل‌الهی، س.، جهانگیر اصفهانی، ن.، و حق گویا، ز. (1389). سنجش میزان و عوامل موثر بر اشدی دانشجویان پردیس قم دانشگاه تهران. فصلنامه روانشناسی و دین، 3(4)، 89-108.
20. محمدی‌دلبند، س.، ثقفی اصل، آ.، ستارزاده، د.، و فرامرزی اصل، م. (1399). ارزیابی مولفه‌های موثر بر میزان شادی شهروندان در فضاهای عمومی شهر تبریز. فصلنامه شهر پایدار، 3(3)، 115-132.
21. منتظری، ع.، طاووسی، م.، حائری مهریزی، ع.، مظفری کرمانی، ر.، نقی زاده موغاری، ف.، عنبری، م.، و هاشمی، ا. (1397). شادکامی زنان و مردان ایرانی 20 تا 40 ساله و عوامل مرتبط با آن: یک مطالعه ملی. نشریه پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، 17(4)، 409- 420.
22. موسی‌زاده، ع.، و محمدی، م. (1398). بازشناسی عوامل موثر بر ارتقا کیفیت شادمانی در فضای شهری با بهره گیری از اصول رویکرد شهر شاد. فصلنامه برنامه‌ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، (37)، 1-25.
23. میرشاه‌جعفری، ا.، عابدی، م. ر.، و دریکوندی، ه. ا. (1381). شادمانی و عوامل مؤثر بر آن. فصلنامه تازه‌های علوم‌شناختی، 4(3)، 50-58.
24. میکائیلی، ج.، خورسندی، م.، و همایونی، ف. س. (1398). بررسی نقش عوامل اجتماعی-اقتصادی موثر بر شادی. پژوهشنامه مددکاری اجتماعی، 3(12)، 1-41.
25. نبوی، ع. ح.، رضادوست، ک.، و صالحی، ن. (1394). بررسی تاثیر عوامل اجتماعی و روانی بر احساس نشاط. فصلنامه جامعه‌شناسی کاربردی، 26(3)، 1-22.
26. ویلم، ژ. پ. (1386). جامعه شناسی ادیان (ع. گواهی، مترجم). تهران: نشر علم.
27. همیلتون، م. (1387). جامعه شناسی دین (م. ثلاثی، مترجم). تهران: نشر ثالث.

 

28. Buss, D. M. (2000). The evolution of happiness. American Psychologist, 55(1), 15-23.
29. Lim, Ch., & Putmam, R. D. (2010) Religion, social networks, and life satisfaction. American Sociological Association, 75(6) 914-933.
30. Dinner, E. (1984). Subjective well-being. Psychology Bulletin, 95, 542-575.
31. Fredrickson, B. L. (2001). The role of positive emotions in positive psychology: The broaden-and-build theory of positive emotions. American Psychologist, 56, 218-222
32. Headey, B., Schupp, J., Tucci, I., & Wagner, G. G. (2010). Authentic happiness theory supported by impact of religion on life satisfaction: A longitudinal analysis with data for Germany. The Journal of Positive Psychology, 5(1), 73–82
33. Koenig, H. G., McCullough, M. E., & Larson, D. B. (2001). Handbook of religion and health. New York: Oxford University Press.
34. Minkov, M., Welzel, C., & Schachner, M. (2020). Cultural evolution shifts the source of happiness from religion to subjective freedom. Journal of Happiness Studies, 21(8), 2873-2888.
35. Okulicz- Kozaryan, A. (2010) Religiosity and lifesatisfaction across Institute for Quantitative SocialScience, Harwarduniversity.
36. Rose, R. (2000). How much does social capital add to individual health? A study of Russians. Social Sciences & Medicine, 51(9),14211-1435.
37. Seligman, M. E. P., Steen, T., Park, N., & Peterson, Ch. (2005). Positive psychology progress: Empirical validation of Interventions. American Psychology, 60(5), 410-421.
38. Veenhoven, R. (2009) Sociological theories of Subjective In M. Eid & R. J. Larsen (Eds.), The science of subjective well-being (pp. 44–61). New York: The Guilford Press.