The Whole Nature and Its Forces in Nasser Khosrow’s Works

جستارهای نوین ادبی

Volume 57, Issue 1 - Serial Number 224, August 2024, Pages 25-1   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/jls.2024.84306.1500

Author

Maryam Kasaiy^*

PhD in Persian Language and Literature, Ilam University, Ilam, Iran.

Abstract

According to Naser Khosrow’s cosmological thought, the whole nature and its six forces (hyle, form, time, place, motion, and stillness) have a special position in the levels of existence as well as in the integration of the spiritual and physical worlds. The whole nature is a subtle essence through which the movement of the physical world and pre-eminence on the hyle world is attainable. It is also the preserver of the types and forms. The physical world is the result of intermingling the form with the hyle as a creating, discrete, sensible, and passive essence. Time is another force for actualizing the powers of beings. Place is also a boundary that includes objects and bodies. Movement, in the absolute sense of change, occurs on the object. The generation and decay, excess and deficiency, and change and metamorphosis which are the most important types of movement, appear in quantitative and qualitative essence. The analysis of Nasser Khosrow’s ideas on the whole nature and its forces, which he dealt with mostly in his prose works and less in his pems, provides the basis for a better understanding of his view on the creation of the world. The results shodwe that the origin of many of Nasser Khosrow’s beliefs in this regard can be traced back to the thoughts of Greek philosophers, especially Aristotle and to the thoughts of Ismaili thinkers.

Keywords

Nasser Khosrow's Works; General Nature; Hyle and Face; Time and Space; Movement and Stillness

References

ابن‌سینا، ح. (1383 الف). الهیات دانشنامۀ علائی، (تصحیح م، معین)، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و دانشگاه بوعلی سینا.

ابن‌سینا، ح. (1383 ب). طبیعیات دانشنامۀ علائی. (تصحیح س، م، مشکوه)، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و دانشگاه بوعلی سینا.

ابن‌سینا، ح. (1957 م). الاشارات و تنبیهات مع شرح نصیرالدّین طوسی. القسم الثانی. (تحقیق س، دنیا)، دارالمعارف.

ابن‌سینا، ح. (بی‌تا). کتاب النّجات. (نقحهُ و قدّم لهُ م، فخری)، دارالافاق الجدیدۀ.

ابوحاتم رازی. (1354). اعلامُ النّبوه. (تصحیح ص، الصّاوی و غ، اعوانی)، انجمن شاهنشاهی فلسفۀ ایران.

ابویعقوب السّجستانی، ا. (2011 م). المقالید الملکوتیۀ. (حققّه و قدّم له ا، قربان و ح، پوناوالا)، دارالغرب الإسلامی.

اذکایی، پ. (1384). حکیم رازی، طرح نو.

ارسطو. (1377). در کَون و فساد. (ا، سعادت، مترجم)، مرکز نشر دانشگاهی.

ارسطو. (1389 الف). سماع طبیعی (فیزیک). (م، ح، لطفی، مترجم)، طرح نو.

ارسطو. (1389 ب). مابعدالطبیعه (متافیزیک). (م، ح، لطفی، مترجم)، طرح نو.

الجرجانی، ع. (2003 م). کتاب التعریفات، دار أحیاء التراث العربی.

الکندی، أ. (1978 م). رسائل الفلسفیۀ. (تحقیق و تعلیق م، ع، أبورَیده). مطبعه الحسان.

ایونس، و. (1381). اساطیر هند. (ب، فرخی، مترجم)، اساطیر.

بریه، ا. (1374). تاریخ فلسفه. (ع، م، داوودی، مترجم)، مرکز نشر دانشگاهی.

حمیدالدین الکرمانی، ا. (1960 م). کتاب الرّیاض. (تحقیق و تقدیم ع، تامر)، دارالثقافۀ.

حمیدالدین الکرمانی، ا. (1967 م). راحۀ‌العقل. (تقدیم و تحقیق م، غالب)، دارالاندلس.

راسل، ب. (1351). تاریخ فلسفۀ غرب. (ن، دریابندری، مترجم)، کتاب‌های جیبی با همکاری فرانکلین.

رجبی، م. (1384). «زندگی و اندیشه‌های ناصرخسرو». در مجموعه مقالات اسماعیلیه. مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب.

رسائل اخوان‌الصفا. (1305). القسم‌الثانی. (به سرمایۀ نورالدین بن جیواخان)، نخبه‌الاخبار.

رسائل اخوان‌الصفا. (1928 م). الجزء الثالث. (عنی بتصحیحه خ، الزرکلی)، المطبعۀ العربیۀ.

زنر، آ. س. (1392). زروان یا معمای زرتشتی‌گری. (ت، قادری، مترجم)، امیرکبیر

ژیران. ف.، دلاپورت. ل.، و لاکوئه. گ. (1384). اساطیر آشور و بابل. (ا، اسماعیل‌پور، مترجم)، کاروان.

ساندرز، ن. ک. (1382). بهشت و دوزخ در اساطیر بین‌النهرین. (ا، اسماعیل‌پور، مترجم)، کاروان.

سجادی، س. ج. (1361). فرهنگ علوم عقلی، انجمن حکمت و فلسفۀ ایران.

عرب‌زاده، ن. (1398). جهان اندیشۀ ناصرخسرو. (نویسه‌گردانی خ، ناظری)، هران: آروَن.

غالب، م. (1982 م). مفاتیح المعرفۀ، مؤسّسه عزّالدّین.

فارابی، م. (1381). احصاءالعلوم. (ح، خدیوجم، مترجم)، علمی و فرهنگی.

فتحی فتح، ذ. (1392). «زمانه و خویشکاری آن در شعر ناصرخسرو قبادیانی». کاوش‌نامه، سال 14، شمارۀ 26: 257 ـ 278.

فرنبغ‌دادگی. (1390). بندهش. (گزارنده: م، بهار)، توس.

فلوطین. (1389). دورۀ آثار. (م، ح، لطفی)، خوارزمی.

کاپلستون، ف. چ. (1380). تاریخ فلسفه. ج 1. (س.ج، مجتبوی، مترجم)، انتشارات سروش و علمی فرهنگی.

کریستی، آ. (1384). اساطیر چین. (ب، فرّخی، مترجم)، اساطیر.

کسائی، م.، ذبیحی، رحمان.، و جهانی، م.ت. (1401). «بررسی و تحلیل اندیشه‌های جهان‌شناسانه در آثار ناصرخسرو». متن‌شناسی ادب فارسی. شمارۀ 2 (پیاپی 56): 55 ـ 70.

گُردر، ی. (1383). دنیای سوفی. (ح، کامشاد، مترجم)، نیلوفر.

گمپرتس، ت. (1375). متفکران یونانی. (م. ح، لطفی، مترجم)، خوارزمی.

مجمل‌الحکمه. (1387). (به کوشش م، ت، دانش‌پژوه و ا، افشار)، پژوهشگاه علوم انسانی.

ناصرخسرو، ا. (1365)، دیوان. (تصحیح م، مینوی و م، محقق)، دانشگاه تهران.

ناصرخسرو، ا. (1384 الف). زادالمسافر. (تصحیح س، ا، عمادی حائری)، میراث مکتوب.

ناصرخسرو، ا. (1384 ب). خوان‌الاخوان. (تصحیح و تحشیۀ ع، قویم)، اساطیر.

ناصرخسرو، ا. (1363). جامع‌الحکمتین. (تصحیح ه، کربن و م، معین)، طهوری.

ناصرخسرو، ا. (1380). گشایش و رهایش. (تصحیح و مقدمۀ س، نفیسی)، اساطیر.

ناصرخسرو، ا. (1373). سفرنامه. (با حواشی و تعلیقات م، دبیرسیاقی)، زوّار.

هدایت‌افزا، م،. و رضایی ره، م، ج. (1396). «سیر تطورات اصطلاح هیولای اولی در آثار اندیشمندان مسلمان». تاریخ فلسفه. شمارۀ 3: 55 ـ 78.