Acoustic Features and Rate of Change of Diphthongs in Khaf Dialect

زبانشناسی و گویش های خراسان

Article 6, Volume 16, Issue 4 - Serial Number 37, January 2025, Pages 127-111   

Document Type: Original Article

DOI: 10.22067/jlkd.2024.90569.1283

Authors

Navid Firouzi^{* 1}; Mohammad Sahebi²

¹Assistant Professor in Persian Language and Literature, Shahrood University of Technology, Shahrood, Iran.

²Assistant Professor in Lexicography Department, Persian Language and Literature Academy, Tehran, Iran.

Abstract

This study introduced the diphthongs of the Khafi dialect and provided examples of words containing these diphthongs. It then examined the experimental results for measuring the acoustic characteristics of these diphthongs. The aim was to provide a precise and scientific phonetic transcription of the lexical units of this dialect. The findings are crucial for compiling a Khafi dialect dictionary and gathering its popular literature. The acoustic characteristics of the aforementioned diphthongs in monosyllabic words were analyzed. This study followed the methodology proposed by Tsukada (2008). According to this method, the mean frequencies of the first and second formants of the onset and offset of the Khafi diphthongs were first calculated and examined. Then, the vowel space of this dialect’s diphthongs was charted. The paper further discussed the rate of changes of the frequency of the first and second formants of the Khafi diphthongs. It concluded with a measurement of the duration of these diphthongs. The results indicated that the first formant movement of the Khafi diphthongs shifts from an open vowel to a closed vowel, and the second formant, with the exception of [ou], shows a trend towards fronting.

Keywords

Khafi Dialect; Diphthongs; Acoustic Phonetics; Formant Frequencies; Rate of Change

References

احراری رودی، ع. (1396). خواف در گذر تاریخ. ضریح آفتاب.

امیری‌نژاد، م. (1375). بررسی و توصیف گویش خواف (پایان‌نامۀ منتشرنشدۀ کارشناسی ارشد). دانشگاه فرودسی مشهد.

ایونسیان، ی. (1403). بعضی ویژگی‌های تمایزبخش مهم گویش‌های خراسانی زبان فارسی از گویش‌های گروه افغانی و تاجیکی. زبانشناسی و گویش‌های خراسان، 16 (1)، 1-29. http://doi.org/10.22067/jlkd.2024.84459.1202

بختیاری، س. (1393). اطلس شهری استانی ایران. مؤسسۀ جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی.

بلاذری، ا. (1988). فتوح البلدان. دار و مکتبه الهلال.

بلنداختر نشتیفانی، ن. (1396). روزگار خواف. وثوق.

بی‌جن‌خان، م. (1392). نظام آوایی زبان فارسی. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها.

جانسون، ک. (2013). آواشناسی آکوستیک و شنیداری. پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک) و نشر چاپار.

حافظ ابرو، ش. (1375-1378). جغرافیای حافظ ابرو. میراث مکتوب.

حسینی کیونانی، ن.، و همکاران. (1393). بررسی نرخ تغییرات واکه‌های مرکب گویش کردی کرمانشاهی. مجموعه مقالات دومین همایش ملی آواشناسی فیزیکی (صص. 95-115). به همت گلناز مدرسی قوامی. نویسۀ پارسی.

حق‌شناس، ع. (1393). آواشناسی (فونتیک). آگه.

دیهیم، گ. (1388). اطلس گویش‌شناختی قصران داخل. سروش.

راهنمای گردآوری گویش‌ها برای گنجینۀ گویش‌های ایرانی. (1390). فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

ساعدی، ا. (1390). فرهنگ، تلفظ واژگان و اصطلاحات در گویش مردم ولایت خواف. شاملو.

سیفی هروی، س. (1383). تاریخنامۀ هرات. اساطیر.

شریفی، ش و صبوری، ن. (1397). بررسی نشانۀ تأکید در گویش‌های فارسی خراسان. زبانشناسی و گویش‌های خراسان، 10 (18)، 151-169. http://doi.org/10.22067/lj.v10i18.71224

صاحبی، س. م.، و فیروزی، ن. (1401). بررسی صوت‌شناختی و شنیداری واکه‌های سادۀ واجی گویش خوافی. علم زبان، 9 (15)، ۳۰۰-۳۲۶.  http://doi.org/10.22054/ls.2021.63451.1485

مدرسی قوامی، گ. (1392). آواشناسی: بررسی علمی گفتار. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها.

مدرسی قوامی، گ. (1395). واکه‌های مرکب در زبان فارسی: یک بررسی صوت‌شناختی. نشریۀ پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی، 6 (11)، 1-17. http://doi.org/10.22084/RJHLL.2016.1519

مدرسی قوامی، گ. (1396). راهنمای آوانویسی و واج‌نویسی زبان فارسی. انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.

مقدسی، ا. (1411). احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم. مکتبه مدبولی.

نوربخش، م. (1392). آواشناسی فیزیکی با استفاده از رایانه. علم.

یاقوت حموی بغدادی. (1995). معجم البلدان. دار صادر.

Deterding, D. (2000). Measurements of the /e?/ and /??/ vowels of young English speakers in Singapore. In A. Brown, D. Deterding, & E. L. Low (Eds.), The English language in Singapore: Research on pronunciation (pp. 93 99). Singapore Association for Applied Linguistics.

Gay, T. (1968). Effect of speaking rate on diphthong formant movements. Journal of Acoustical Society of America, 44 (6), 1570-1573.

Hayward, K. (2000). Experimental phonetics. Longman Linguistics Library.

Salbrina, S. H. (2006). The vowels of Brunei English: An acoustic investigation. English World-Wide, 27(3), 247-264. http://doi.org/10.1075/eww.27.3.03sha

Tsukada, K. (2008). An acoustic comparison of English monophthongs and diphthongs produced by Australian and Thai speakers. English World-Wide, 29(2), 194-211.

http://doi.org/10.1075/eww.29.2.05tsu.