بررسی ترجمه سه اثر از اریک امانوئل اشمیت بر اساس آرای نظری اومبرتو اِکو

پژوهش های زبان و ترجمه فرانسه

مقاله 3، دوره 1، شماره 1، اسفند 1397، صفحه 25-46   

نوع مقاله: پژوهش های زبان و ترجمه فرانسه

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/rllf.v2i1.29597

نویسندگان

مرضیه اطهاری نیک عزم^{* 1}؛ رعنا طاهرزاده²

¹دانشگاه شهید بهشتی

²شهید بهشتی

چکیده

در این مقاله قصد داریم ترجمه سه اثر از اریک امانوئل اشمیت را بر اساس آرای نظری اومبرتو اکو در باب ترجمه بررسی کنیم. این سه اثر عبارت‌اند از میلارپا؛ ابراهیم آقا و گل‌های قرآن؛ اسکار و بانوی گلی‌پوش که با استفاده از آرای نظری اِکو و پلان‌های زبانی لویی یلمسلف خواهیم دید آیا مترجم توانسته به ترجمه‌ای دنیا به دنیا دست یابد یا خیر. چند سؤال اساسی در این تحقیق مطرح می‌شود: آیا مترجم توانسته است ایدئولوژی و دنیای نویسنده را انتقال دهد؟ هدف از این مقاله آن است که نشان دهیم تا چه اندازه مترجم در کارش موفق بوده و به دنیای نویسنده دست یافته است. بدین منظور، در ابتدا دیدگاه‌های نظری اومبرتو اِکو در خصوص ترجمه را مرور کرده و سپس در سه بخشِ واژه، نحو و مشکلات سبکی ترجمه فارسی این سه داستان را بررسی می‌کنیم. این پژوهش از سه بخش تشکیل شده که طی آن به توضیح نظریات اِکو و تحلیل انتخاب‌های مترجم پرداخته‌ایم تا نشان دهیم مترجم چگونه و به چه شیوه‌هایی دنیایی را که نویسنده در کتابش ترسیم کرده، انتقال داده است. همچنین مشکلات و موانع ناشی از اختلاف ساختار زبانی فرانسه و فارسی و تفاوت‌های سبکی و فرهنگی را که در مسیر مترجم قرار داشته بررسی کرده و راهی را که مترجم برای از میان برداشتن آن‌ها پیش گرفته است، نشان داده‌ایم. در پایان، مشاهده کردیم که مترجم توانسته در اکثر موارد دنیای نویسنده را انتقال دهد، اما در انتقال فرم و سبک نویسنده چندان موفق نبوده است.

کلیدواژه‌ها

ترجمه ی دنیا به دنیا؛ کمابیشی؛ داد و ستد در ترجمه؛ وفاداری به متن

مراجع

اشمیت، اریک امانوئل. (1382). گل‌های معرفت. ترجمه سروش حبیبی. تهران: چشمه.

تابوکی، آنتونیو. (1382). شب‌های هند. ترجمه سروش حبیبی. تهران: چشمه.

دهخدا، علی‌اکبر. (1325). لغت‌نامه. تهران: سازمان لغت‌نامه.

معین، محمد. (1388). فرهنگ فارسی. تهران: امیرکبیر.

DELATOUR, Y., et al. (1991). Grammaire du français. Cours de civilisation de la Sorbonne, Paris: Hachette, Coll. "F.L.E.".

ECO, U. (2006). Dire presque la même chose. trad. Myriem Bouzaher, Milan: Grasset & Fasquelle.

HJELMSLEV, L. (1939). «La structure morphologique » in : Essais linguistiques, Paris: Minuit.

HJELMSLEV, L. (1971). Prolegomènes à une theorie du langage: suivi de La structure fondamentale du langage, Paris:Minuit.

LESSAN PEZECHKI, H. (2002). Système verbal et deixis en persan et en français, Paris:L'Harmattan.

MOLINIÉ, G. (1997), La stylistique, Paris:PUF.

RICO, C. (2002), « La linguistique peut-elle definir l’acte de traduction? » Paru dans L’autorite de l’Écriture, Collection «Lectio Divina », Hors serie, Cerf, Paris.

RIEGEL, M., et al. (1994). Grammaire methodique du français, Paris:PUF.

ROBERT, P., et al. (2009). Le nouveau petit Robert, Paris:Robert.

SCHMITT, E.E. (1997). Milarepa, Paris: Albin Michel.

SCHMITT, E.E. (2001). Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran. Paris: Albin Michel.

SCHMITT, EE. (2002). Oscar et la dame rose. Paris: Albin Michel.

SCHOTT-BOURGET, Veronique, THOMASSET, Claude. (1994). Approches de la linguistique. Paris: Nathan.

TABUCCHI, A. (1986). Notturno indiano, Vol. 93, Palermo, Sellerio.

WEINRICH, H., DALGALIAN, G. (1989). Grammaire textuelle du français, vol. 88. Paris:Didier.