تحلیل فضایی شاخص های توسعه‌ی گردشگری با استفاده از مدل TOPSIS (مطالعه‌ی موردی: شهرستان‌های استان اصفهان)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقاله 3، دوره 0، شماره 1، اردیبهشت 1391   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gusd.v0i0.19946

نویسندگان

علی زنگی آبادی^* ؛ لاله پورعیدی وند؛ اسفندیار حیدری پور؛ محسن مصلحی

دانشگاه اصفهان/گروه جغرافیا

چکیده

گردشگری و اقتصاد مربوط به آن اکنون دچار تغییر و تحول شده وبه‌عنوان یکی از ارکان اصلی اقتصاد تجاری نقش حیاتی در اقتصاد جهانی دارد. همچنین، بسیاری از برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه‌ی اقتصادی نیز، از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه یاد می‌کنند. فعالیت‌های مربوط به گردشگری و ارائه‌ی خدمات متناسب با آن در یک منطقه، همانند بسیاری از بخش‌های اقتصادی نیازمند زمینه های لازم در مورد منشأ آن است. بنابراین اهمیت صنعت گردشگری از یک طرف و وجود پتانسیل های گردشگری استان اصفهان از طرف دیگر، استفاده از یک رویه‌ی مناسب را برای اولویت بندی مناطق مختلف این استان، جهت برنامه ریزی های مناسب و کارا و اولویت بندی سرمایه گذاری‌های مختلف در این مناطق را ضروری می نماید. در این پژوهش با استفاده از مدل Topsis به ارزشیابی و اولویت بندی شهرستان های این استان بر اساس شاخص‌های توسعه‌ی گردشگری (میزان برخورداری از جاذبه های طبیعی، جاذبه های تاریخی- فرهنگی، جاذبه های انسان ساخت، هتل ها، مهمان‌پذیرها، دفاتر خدمات گردشگری، شرکت های مسافربری و خدمات امنیتی جاده ای)، در چهار سطح ورا برخوردار، فرا برخوردار، میان برخوردار (متوسط) و فرو برخوردار (محروم) پرداخته ایم. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای- اسنادی است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که در بین شهرستان های استان، شهرستان اصفهان با ضریب اولویت 87/0، در سطح فرا برخوردار و شهرستان های خمینی شهر، خوانسار، دهاقان، تیران و کرون، فلاورجان، گلپایگان، چادگان و نطنز با ضریب اولویت 1/0 تا 0007/0 در سطح فرو برخوردار یا محروم قرار گرفته اند.

کلیدواژه‌ها

گردشگری؛ شاخص های توسعه؛ مدل Topsis؛ استان اصفهان

مراجع