بررسی وضعیت سیستم حمل ونقل عمومی در محدوده‌ی ترافیکی مرکز شهر مشهد از دیدگاه توسعه‌ی پایدار شهری

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقاله 4، دوره 0، شماره 1، اردیبهشت 1391   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gusd.v0i0.19947

نویسندگان

براتعلی خاکپور^* ؛ زینب فاریابی

دانشگاه فردوسی مشهد/گروه جغرافیا

چکیده

یکی از چالش‌های اساسی فراروی برنامه ریزی شهری در اواخر قرن بیستم، رشد پیوسته میزان ترافیک بوده که دست‌یابی به توسعه‌ی شهری پایدار را تحت تأثیر خود قرار داده است .لذا یکی از راه حل های ارائه شده برای حل مشکلات ترافیکی و مسائل اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی ناشی از آن در شهرهای بزرگ ، اعمال محدودیت های ترافیکی جهت کاهش تفاضای سفر و محدودیت تردد وسایط نقلیه‌ی شخصی و افزایش استفاده از وسایط نقلیه‌ی عمومی در محدوده‌ی مکانی و زمانی خاص بوده که خود یکی از ابزارهای مدیریت سیستم حمل ونقل (TSM ) می باشد. این تحقیق در دوبخش اعمال طرح محدودیت ترافیکی را مورد بررسی قرار داده است،که در بخش اول با هدف آگاهی ازنظریات مردم درخصوص اجرای طرح محدودیت تردد وسایل نقلیه‌ی شخصی در هسته‌ی مرکزی شهر مشهد، تعداد 150 پرسشنامه تکمیل گردید. دربخش دوم به منظور تکمیل اطلاعات و آزمون دقیق‌تر فرضیات تعداد 40 پرسشنامه‌ی دیگرتکمیل وبه تحلیل دیدگاههای کارشناسی وارزشیابی آنها از طرح ترافیکی ویژه ایام خاص شهر مشهد به ویژه نوروز 88، پرداخته شده است که دارای اهمیت زیادی است. بر اساس اطلاعات به دست آمده، 70.7 درصد افراد پاسخگو، اجرای طرح را موجب روان شدن جریان ترافیک در محدوده مرکزی شهرمی دانند و70 درصد موافقند که اجرای طرح باعث تسهیل در دسترسی ها می شود. همچنین58 درصد افراد مورد بررسی اجرای طرح را سبب کاهش آلودگی هوا،54 درصد افراد موجب کاهش آلودگی صوتی و 56 درصد افراد هم اجرای طرح فوق را سبب کاهش مصرف سوخت بیان کرده اند. بنابراین به لزوم اجرای طرح در ایام خاص دراین محدوده پی می بریم، هر چند که66 درصد کسبه اجرای طرح را موجب کسادی کار خود دانسته اند. بر اساس بررسی انجام شده، راهکارهای مدیران و کارشناسان جهت رسیدن به حمل ونقل پایدار، شامل اجرای طرح محدودیت ترافیکی و پیوسته نمودن آن در هسته‌ی مرکزی شهر، استفاده بیشتر از سیستم حمل ونقل همگانی، مدیریت عرضه و تقاضای حمل ونقل، افزایش ظرفیت پارکینگ‌ها و مدیریت واحد شهری و... است. نتایج به‌دست آمده از مطالعات انجام شده حاکی از آن است که روش‌های محدودکننده‌ی ترافیک، تأثیر قابل توجهی بر ترافیک مرکز شهر،کاهش استفاده از وسایل نقلیه‌ی شخصی وافزایش استفاده از وسایل نقلیه‌ی همگانی داشته اند.

کلیدواژه‌ها

سیستم حمل ونقل عمومی؛ محدوده‌ی ترافیکی؛ مرکز شهر؛ طرح ممنوعیت تردد وسایل نقلیه‌ی شخصی؛ توسعه‌ی پایدار شهری

مراجع