الگوی زیست جمعیت و قشربندی اجتماعی ـ اقتصادی در بین نیمه کوچ نشینان گیلان (مطالعه موردی: بخش اسالم ـ تالش)

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

مقاله 11، دوره 3، شماره 4، خرداد 1384   

نوع مقاله: علمی- پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/geography.v3i4.3047

نویسنده

مولایی هشجین مولایی هشجین^*

چکیده

کوچ نشینان ایران با شیوة خاصی از زندگی و نیازمندیها، نقش مؤثر وتعیین کننده‌ای را از گذشته تا کنون ایفا نموده‌اند. براساس آمار سال 1377 عشایر تنها 11/2 درصد ازکل جمعیت کشور را به خود اختصاص داده‌اند، ولی تقریباً در سراسر کشور پراکنده شده‌اند به طوری‌که به غیراز استان کردستان در 27 استان دیگر توزیع شده‌اند.
بخش اسالم از لحاظ جغرافیایی به دو قسمت متفاوت ساحلی ـ جلگه ا ی و کوهپایه‌ ا ی ـ کوهستانی و در ارتباط با یکدیگر تقسیم می شود. بیشتر ساکنان قسمت ساحلی ـ جلگه‌ا ی به فعالیّتهای زراعی و اندکی نیز باغداری با زندگی در سکونتگاههای دائمی و ساکنان قسمت کوهپایه ای ـ کوهستانی به فعالیتهای دامداری پرداخته که عمدتاً کوه نشینان و نیمه کوچ نشینان دائم بخش را شامل می شوند.
بر اساس نتایج مطالعات میدانی ، 5/23 در صد از خانوارهای بخش اسا لم را دامدارانی تشکیل می دهند که از طریق کوچ و جابجایی به زندگی خود ادامه می دهند .می توان نیمه کوچ نشینان بخش را با توجه به هویّت آنها در قالب ایل (ایل اسالم) و متشکّل از: تیره، طایفه، دَه دَه زوئه و کوچ ( خانوار ) مورد مطالعه قرار داد.
کلید واژه‌ها: الگوی زیست، جمعیت قشر بندی، نیمه کوچ نشینان، اسالم، گیلان.