سنجش هم افزایی میان نهادی(بخش دولتی و عمومی) در مدیریت شهری شهرهای میانی ایران در مواجهه با اسکان غیررسمی (نمونه‌ی موردی: شهرهای زنجان و همدان)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقاله 6، دوره 0، شماره 1، اردیبهشت 1391   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gusd.v0i0.19949

نویسندگان

ابوالفضل مشکینی^{* 1}؛ اسماعیل دویران¹؛ غلامرضا کاظمیان²؛ عبدالرضا رکن‌الدین افتخاری¹

¹دانشگاه تربیت مدرس/گروه جغرافیا

²دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

هم افزایی نهادی در مدیریت شهری به‌عنوان ویژگی جمعی، محصول فرعی فعالیت‌های درون و میان نهادی سازمان‌های شهری است که مکمل عمل جمعی محسوب شده و به‌عنوان پدیده‌ای مدیریتی دارای ویژگی‌های اعتماد، همکاری، مشارکت، تعامل، تسهیل‌گری، شناخت متقابل و شبکه است. نوشتار حاضر به بررسی ظرفیت هم افزایی میان نهادی مدیریت شهری شهرهای میانی ایران درساماندهی اسکان غیررسمی می‌پردازد. جامعه‌ی آماری این پژوهش اعضای ستاد توان‌مندسازی اسکان غیررسمی (در دو بخش عمومی و دولتی) به‌عنوان مدیریت شهری مرتبط با ساماندهی می‌باشد. روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی-تبیینی با رویکرد تحلیل کمّی است. به همین منظور از روش پرسش نامه برای سنجش هم افزایی میان نهادی با تکمیل آن درمیان تمام کارشناسان عضوستاداستفاده شد. داده‌های حاصل در نرم افزارSPSS پیاده شده و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون میانگین و پیرسون انجام گرفت. نتایج مطالعات نشان می‌دهدکه اولاً ظرفیت هم افزایی میان نهادی درمیان نهادهای مدیریت شهری شهرهای موردمطالعه (زنجان وهمدان)پایین تر از حد میانگین است. دوم این‌که شاخص‌های هم افزایی میان نهادی در ارتباط با هم عملکرد یافته و کاهش یا افزایش میزان یک شاخص منجر به کاهش یا افزایش ظرفیت شاخص‌های دیگر می‌شود. سوم این‌که شبکه‌ی تعامل عملکردی نهادهای عضو ستاد عمدتاً با نهادهای سیاست‌گذار و مجری طرح‌های توان‌مندسازی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

سرمایه‌ی اجتماعی؛ هم افزایی؛ مدیریت شهری؛ اسکان غیررسمی؛ زنجان وهمدان

مراجع