ارتقاء کیفی محلات مدرن شهری با به کارگیری رهیافت نوشهرگرایی (نمونه موردی: آزاد شهر مشهد)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقاله 2، دوره 0، شماره 1 - شماره پیاپی 2، شهریور 1392   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gusd.v0i1.15583

نویسندگان

پریسا روشنی¹؛ محمد رحیم رهنما²؛ مهرنوش افشاری^{* 3}

¹دانشجوی دکتری شهرسازی(دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیات تهرن)

²فردوسی مشهد

³واحد بین الملل فردوسی مشهد

چکیده

رهیافت نوشهرگرایی در انتقاد به شهرسازی مدرن و با تأکید بر جایگاه ویژه انسان در فضاهای شهری ، شکل گرفته است. این رهیافت امروزه هدایت و رهبری نسل پست مدرن برنامه ریزان و طراحان را بر عهده دارد. هدف از این نوشتار، معرفی رویکرد نوشهرگرایی در راستای خلق محیط شهری مناسب در مقیاس انسانی است که پاسخگو به تحولات و پیشرفت های مدرن شهری و توسعه ای در چارچوب اهداف توسعه پایدار شهری باشد. برای این منظور با استفاده از روش ترکیبی توصیفی اصول و معیارهای نوشهر گرایی شامل 11 محور عمده شناسایی و معرفی شده و در ارزیابی کیفی منطقه آزادشهر مشهد به کار گرفته شده است. نتایج ارزیابی بیانگر آن است که اصول مدرنیسم به کار رفته در برنامه ریزی این منطقه از دهه 50 تاکنون، نه تنها تحقق پیدا نکرده بلکه نواقص موجود در بنیان فکری آن از جمله دیدگاه صرفا کالبدی، منجر به شکل گیری بافت شهری با کیفیت زندگی پایین شده است. نوشتار حاضر رهیافت نوشهرگرایی را معرفی نموده و پیشنهادهای لازم در ارتقاء کیفیت محیط شهری محدوده آزاد شهر مشهد را ارائه داده است.

کلیدواژه‌ها

نوشهرگرایی؛ کیفیت زندگی؛ TND؛ TOD