بایواستراتیگرافی و بررسی روند تکاملی اربیتولینها در توالی سریهای رسوبی کرتاسه در حاشیه شرقی بلوک لوت، جنوب غرب قاین

رخساره‌های رسوبی

مقاله 1، دوره 3، شماره 1، شهریور 1389   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/sed.facies.v3i1.3446

نویسندگان

سید احمد بابازاده¹؛ سید ناصر رئیس السادات²؛ فاطمه احراری^{* 3}

¹دانشگاه پیام نورتهران

²دانشگاه بیرجند

³دانشگاه پیام‌نور بیرجند

چکیده

ناحیه جنوب غرب قاین یکی از حوضه‌های پلاتفرمی حاوی میکروفسیلهای اربیتولینیده در حوضه تتیس می‌باشد. مطالعه اربیتولینهای سریهای رسوبی ناحیه قومنجان به شناسایی شش گونه اربیتولین متعلق به پنج جنس Conicorbitolina، Mesorbitolina، Palorbitolina، Palorbitolinoides و Praeorbitolina منجر شده است. بر اساس گونه‌های اربیتولین دو بیوزون Palorbitolina lenticularis و Mesorbitolina texana پیشنهاد می‌شود .همچنین سن برشهای مورد مطالعه برای این منطقه بارمین پسین ـ سنومانین پیشین و آپتین پیشین ـ سنومانین پیشین معرفی می‌گردد. با توجه به ظهور و گسترش چینه‌شناسی اربیتولینهای شناسایی شده، سیر تکاملی Praeorbitolina cormyi–Conicorbitolina cuvilleri و Conicorbitolina cuvilleri- Palorbitolina lenticularis برای ناحیه قومنجان پیشنهاد می‌گردد. مهمترین تغییرات موجود در سیر تکاملی ارایه شده در این ناحیه شامل تغییر در موقعیت دستگاه جنینی، شکل پروتوکونک، شکل ناحیه ساب امبریونیک، افزایش اندازه دستگاه جنینی و پروتوکونک و افزایش در تعداد تقسیمات ناحیه ساب امبریونیک و دوتروکونک می‌باشند.

کلیدواژه‌ها

اربیتولین؛ بایواستراتیگرافی؛ کرتاسه؛ لوت؛ قاین

مراجع

احراری، ف.، 1388. میکرواستراتیگرافی ساب بلوک قومنجان واقع در بلوک غرب از نقشه زمین شناسی چهار گوش قاینات. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور بیرجند، 118ص.

احراری، ف.، بابازاده، س. ا. و رئیس السادات، س. ن.، 1388. یافته‌های جدید در بایواستراتیگرافی اربیتولینها در ناحیه قومنجان جنوب غرب قاین (شرق ایران). سومین همایش تخصصی زمین شناسی دانشگاه پیام‌نور، اصفهان.

احراری، ف، بابازاده، س. ا.، کائید، م.، و ندری، ا.، 1389. میکروبیواستراتیگرافی نهشته‌های رسوبی کرتاسه (نئوکومین ـ سنومانین) در حاشیه شرقی بلوک لوت، جنوب غرب قاین. چهارمین همایش تخصصی زمین شناسی دانشگاه پیام نور، مشهد.

بابازاده، س. ا.، 1387. گزارش اولیه اربیتولیند (فرامینیفرا) از ناحیه قومنجان جنوب غرب قاین (خراسان جنوبی). دومین همایش تخصصی دانشگاه پیام نور، تبریز.

یزدی مقدم، م.، سجادی، ف.، صفری، ف.، 1387. بررسی روند تکاملی سازند داریان در منطقه دشتک، زون زمین ساختی زاگرس مرتفع. مجله پژوهشی دانشگاه اصفهان، 32 (3): 12-1.

Arnaud-Vanneau, A., 1998. Larger benthic foraminifera. In: Hardenbol, J., Jacquin, T., Farley, M.B., de Graciansky P.C., & Vail, P., (Eds.), Cretaceous Biochronostratigraphy. SEPM Special Publication, 60: Chart 5.

Blumenbach, J.F., 1805. Abbidungen naturhistorischer Gegenstande. Dieterich, Gottingen, 8 (80): 2.

Cherchi, A., & Schroeder, R., 1980. Palorbitolinoides hedini n. gen. n. sp., grand foraminifere du cretace du Tibet meridional. Comptes Rendus Hebdomadaires des Seances de l Academie des Sciences, Paris, (ser. D), 291: 385-388.

Cherchi A., & Schroeder, R., 2004. Evolution of Orbitolinid foraminifers and anoxic event: A comment on an article by J,Guex, Eclogae, Geol. Helv . 97 (2004) 441-444.

Douglass, R.C., 1960. The foraminiferal genus Orbitolina in North America. Professional papers of the United Survey, 333: 1-52.

Fauvelet, E., & Eftekhar-nezhad, J., 1990. Explanatory text of Qayen, Quadrangle map 1:250,000. Geological Survey of Iran, Rep. No. K7: 117-128.

Henson, F.R.S., 1948. Larger imperforate foraminifera of south-western Asia. British Museum Natural History, London, 127 p.

Hofker, J., 1963. Studies on the genus Orbitolina (Foraminiferida). Leidse Geologische Medelingen, 29: 181-254.

Iba, Y., & Sano, S., 2006. Mesorbitolina (Cretaceous larger foraminifera) from the Yezo Group in Hokkaido, Japan and its stratigraphic and paleobiogeographic significance. Proceedings of the Japan Academy, Series B82: 216-223.

Raisossadat, S.N., & Skelton, P.W., 2005. First record of rudist fauna from the Qayen area, Eastern Iran, 7th International Cretaceous Symposium, Neuchatel, Switzerland.

Roemer, F., 1849. Texas, mit besonderer Rücksicht auf Deutsche Auswanderung und die physischen Verhältnisse des Landes nach eigener Beobachtung geschidert. 464pp. A.

Schroeder, R., 1962. Orbitolinen des Cenomans Südwesteuropas. Palaont. Z., 36 (3-4): 171-202.

Schroeder, R., 1964. Orbitoliniden-Biostratigraphic des Urgons nordostlich von Teruel (Spanien). Neues Jahrbuch fur Geologie und palaontologie, Monatshefte, 8: 462-474.

Schroeder, R., 1975. General evolutionary trends in orbitolinas. Rev. Esp. Micropaleontol., spec, vol.,: 117-128.

Simmons, M.D., Whittaker, J.E., & Jones, R.W., 2000. Orbitolinids from Cretaceous sediments of the Middle East, a revision of the F.R.S. Henson and Associates Collection. Grzybowski Fountation, Special Publication, 7: 137-411.

Skelton, P.W., Raisossadat, S.N., Upadhyay, R., & Bernoulli, D., 2005. ‘Yasin-type’ rudist fauna from eastern Iran and northern Ladakh. 7th Internatinoal Congress on Rudists, Austin, Texas, USA.