بررسی حوزه‌های معنایی واژگان زبان فارسی و ارائة معیار‌های جدید در تعیین حوزه‌های معنایی

زبانشناسی و گویش های خراسان

مقاله 3، دوره 3، شماره 4، دی 1390   

نوع مقاله: علمی - پژ‍وهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/lj.v3i4.18455

نویسندگان

مجتبی نامور فرگی^* ؛ محمدرضا پهلوان‌نژاد

دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

در چند دهة اخیر، ارتباطات واژگانی و روابط معنایی میان واژگان، مورد توجه بسیاری از فلاسفه، ‌روانشناسان و زبانشناسان قرار گرفته است. در این تحقیق سعی شده است تا با یک بررسی میدانی و آزمایش‌های زبانی، چگونگی ارتباطات واژگانی زبان فارسی و حوزه‌های معنایی که این واژگان می‌توانند در آنها جای بگیرند مشخص گردد. داده‌هایی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته‌اند با دقت زیاد و مطابق با اصول نظریه‌های غالب در باب درک و پردازش واژگان و همچنین بر طبق شیوه‌های تأیید شدة آزمون‌سازی گردآوری شده است. افراد شرکت کننده در این پژوهش، تعداد 400 داوطلب دختر و پسر از گروه سنی 25-18 سال می‌باشند. در این پژوهش، بر اساس یک آزمون گسترده بر روی 400 واژة پرکاربرد زبان فارسی و با شرکت 400 داوطلب، حدود 40000 (چهل هزار) دادة زبان فارسی به دست آمده است که با استفاده از این داده‌ها و با شیوه‌های خاصی سعی شده است حوزه‌های معنایی واژگان زبان فارسی مشخص گردد. از نتایج کاربردی این تحقیق می‌توان در زمینه‌های آموزش زبان، آزمون‌سازی و همچنین در انتخاب مواد درسی، به خصوص در سطوح پایین‌تر تحصیلی استفاده نمود.

کلیدواژه‌ها

ارتباطات واژگانی؛ روابط معنایی؛ حوزه‌های معنایی؛ تداعی