زندگانی دوازده امام (ع) در کتاب شواهد‌النبوة جامی

تاریخ و فرهنگ

مقاله 3، دوره 43، شماره 2، اسفند 1390   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/history.v0i0.11247

نویسنده

منصور داداش نژاد^*

چکیده

شواهد‌النبوة عبدالرحمن جامی (د. 898 ق) از جمله کتاب‌های نگارش یافته توسط یکی از دانشمندان اهل سنت است که با ذوقی صوفیانه نگاشته شده است. جامی در این کتاب به زندگانی پیامبر (ص)، دوازده امام (ع) و اصحاب، با رویکرد دلائل نگارانه پرداخته و در باره امامان (ع)، همان گزارش‌هایی را ارائه کرده که بی کم و کاست در منابع شیعی یافت می‌شود. رویکرد این کتاب تقریبی است و به گستردگی به نقل معجزات، کرامات و خوارق عادات ائمه پرداخته است. روند یاد کردن از مناقب ائمه که از قرن چهارم در کتاب‌های نخستین صوفیان، آغاز شده بود، در قرن نهم با تدوین کتاب‌هایی همچون شواهدالنبوة کامل گشت، به گونه‌ای که یکسانی و مشابهت اطلاعات در زمینه زندگانی ائمه در دو گروه منابع شیعی و سنی مشاهده می‌شود. این مقاله با بررسی بخش زندگانی و کرامات دوازده امام (ع) در شواهدالنبوة و مقایسه آن با مطالب مندرج در کشف‌الغمة علی بن عیسی اربلی (د. 692)، دانشمند شیعی قرن هفتم، در صدد نشان دادن، همخوانی و یکسانی منابع اهل سنت و شیعیان در خصوص گزارش زندگانی ائمه برآمده است.

کلیدواژه‌ها

جامی؛ شواهدالنبوة؛ دوازده امام؛ دلائل نگاری