Evaluating and Locating the Land Use of Urban Parks in District 9 of Mashhad Municipality through Network Analysis

جغرافیا و توسعه فضای شهری

Article 2, Volume 2, Issue 2 - Serial Number 3, March 2016, Pages 1-14   

Document Type: Scientific-Research

DOI: 10.22067/gusd.v2i2.21202

Authors

Mohhamad AjzaShokouhi; farzaneh razzaghian^*

Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Extended Abstract
1. Introduction
Urban green space is one of the land uses whose distribution and dispersion throughout cities is of paramount importance and constitutes an inextricable part of city structure. Thus, city green space is a sort of urban land use covering manmade vegetation and boasting both social and ecological output. City parks should be geographically distributed in ways that are easily accessible. Moreover, along with the rapid growth of urbanization and constructions in recent decades, the appearance of the city of Mashhad, the second metropolis in Iran, has changed in such way that a dire dearth is noticeable in terms of the land use of city parks. Casting a quick look at the status of parks in Mashhad, one can realize that the city, with a total number of 193 parks spanning an area of 605058 square meters and a per-capita ratio of 2.01 square meters has a smaller number of parks as compared with the number suggested in the city master plan (2.62 square meters). Therefore, it explicates the necessity of creating local green spaces in the neighboring citizens’ residential abodes. To this end, of the 13 districts in the city of Mashhad, district 9 of the municipality was chosen as the area under study due to its rapid economic growth, high price of land, population density, having apartments in most residential units and a younger population. Data show that, in district 9, 1.3 square meters of green space is available per capita, a figure which is a far cry from the standards provided in the city master plan, indicating a need for creating new parks in district 9.

2. Theoretical Framework of the Research
The question that needs to be answered is that in which locations and close to what kinds of land use should parks and green spaces be created and, in fact, which places are more suitable for creating parks and what factors are important in their location finding. Therefore, the present study aims to identify the influential factors in locating parks in district 9 of Mashhad municipality in three neighboring, local, and regional scales, emphasizing the principles of minimum distance allocation and evaluating the district’s potential for creating such parks. To this end, the hypotheses of the research are formulated in the following:
1) Considering the potential of undeveloped lands in the district, locations proposed by the study seem to be located in these areas, eliminating the districts’ need for green spaces.
2) It seems that in choosing the location of present parks, principles and standards of locating and land-use compatibility are not observed in terms of land use.

3. Methodology
The present research is of a descriptive-analytical type. The required data, based on theoretical and exploratory principles, was gathered through document analysis and field study considering the distance of the land from adjacent land-uses and its compatibility with and dependency on them along with interviews conducted with green space experts and specialists in the municipality of district 9 and 6 factors were identified for locating suitable areas, including population center, distance from educational institutes, distance from cultural institutes, availability of transportation networks, distance from existing parks and availability of potential lands.
In analyzing the data, mixed methods comprising qualitative and quantitative methods were used. Taking into account the principle of minimum distance allocation, a method for finding the location of parks in the vicinity of other types of land-use was used. To this end, Spatial Decision Support Systems (SDSS) was used. For the purpose of managing optimal land-use location finding, data analysis along with overlaying and combining the data layers was conducted through Network Analysis in GIS.

4. Findings and Conclusion
From the perspective of urban planning, land-uses that are within one another’s sphere of influence should be consistent in terms of their activity and be compatible and not impeding each other’s activities. Thus, the factors that were considered for locating city parks in the present study in line with land-use compatibility of green spaces with other sorts of land use are as follows: population center, distance from educational institutes, distance from cultural institutes, availability of transportation networks, distance from existing parks and availability of potential lands (undeveloped lands).
According to the investigations undertaken in this study and through identifying the optimum spots using network analysis in GIS, the minimum radius of action was delimited to be 300 meters for educational and cultural institutes, 100 meters for transportation networks and 250, 375, and 750 for neighboring, regional and local parks, respectively.
Consequently, regions which did not have proper access to parks and were in need of planning were identified. New parks should be added to green spaces of the identified regions considering their per capita ratio and required green space areas. In the end, suggested locations for creating parks, taking into account such factors as vicinity to population centers, educational land use, cultural land use, urban streets, being located at a proper distance from existing parks and being currently undeveloped, were identified using network analysis in GIS. These regions were identified at two levels of priority for the region.

5. Conclusion and Suggestions
The surface area of the identified lands for creating new parks amounts to 615146 square meters or 61 Acres: in case, eighty five percent of this area is turned into parks, the region’s shortage which amounts to 52.8 acres will be met. Thus, the first hypothesis of the research regarding the placement of all the suggested locations in undeveloped lands to meet the shortage of green spaces is confirmed.
With respect to the second hypothesis, regarding the possibility of not incorporating the principles and factors of locating and land use compatibility in choosing the locations of the existing parks, the findings reveal that vast swathes of educational and cultural land uses are not in the vicinity of parks, which confirms the second hypothesis as well.

Keywords

Minimum distance allocation; Parks’ land use; Location, District 9; GIS

References

1. احمدیه، م. (1385). شهر، فضای سبز، زیبایی. فصلنامة جستارهای شهرسازی، 5(17و18)، 86-93

2. اکبرپور سراسکانرود، م.، و نوروزی، م. (1388). ارزیابی و مکان‌یابی فضای سبز منطقۀ 9 شهرداری تهران. نشریۀ تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 11(14)، 75-103

3. اعتماد، گ.، بهزادفر، م.، و صالحی‌میلانی، س. (1387). مکان‌ها و مکان‌سازی، استانداردهای برنامه‌ریزی و طراحی شهری. تهران: انتشارات جامعه مهندسان مشاور ایران

4. امیری‌فرد، ح. (1371). اثر پوشش چمن و مصالح ساختمانی بر تغییرات دمای محیط (میکروکلیمات) در مناطق گرمسیر. مجموعة مقالات سمینار فضای سبز، تهران: انتشارات سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری تهران

5. بهرام‌سلطانی، ک. (1387). مجموعة مباحث و روش‌های شهرسازی، محیط زیست، تهران: انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران

6. خلیل‌نژاد، م. (1384)، دین و نظام طبیعت. ماهنامۀ پیام سبز، سال چهارم، شماره 31: 58-65

7. رحمانی، م. ج. (1382). بررسی روند تصمیم‌گیری در مکان‌یابی پارک‌ها و فضای سبز عمومی و تأثیر آن بر ایمنی آن‌ها. مجلۀ سبزینۀ شرق، 3(6)، 12-17

8. رضویان، م.ت. (1381). برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری، تهران: انتشارات منشی

9. رزاقیان، ف. (1389). نقش آمایش شهری در هویت‌یابی فضایی-کالبدی محور بلوار پیروزی مشهد پایان‌نامه منتشر نشده کارشناسی‌ارشد، دانشگاه بین المللی چابهار

10. رزاقیان، ف.، رهنما، م. ر.، توانگر، م.، و آقاجانی، ح. (1391). تحلیل اکولوژیکی پارک‌های شهری، مطالعه موردی: شهر مشهد. مجلۀ محیط‌شناسی دانشگاه تهران،سال 38، شماره4 ، زمستان: 155-168

11. رهنما، م. ر.، رزاقیان، ف.، و آقاجانی، ح. (1391). پژوهشی پیرامون امکان‌سنجی ایجاد و مدیریت پایگاه داده‌های مکانی شهرداری منطقۀ نُه مشهد (طرح پژوهشی). گروه برنامه‌ریزی شهری، جهاد دانشگاهی مشهد

12. رهنما، م.ر.، رزاقیان، ف.، توانگر، م.، و آقاجانی، ح. (1388). تحقیقی پیرامون اکوپارک‌های شهری، (طرح پژوهشی). گروه برنامه ریزی شهری، جهاد دانشگاهی مشهد

13. زیاری، ک. ا. (1390). برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری،تهران: انتشارات دانشگاه تهران

14. سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور (1380). ضوابط طراحی فضای سبز شهری، تهران: انتشارات سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور

15. سعیدنیا، الف. (1383). کتاب سبز شهرداری‌ها. جلد 9، فضای سبز شهری،تهران: انتشارات سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور

16. سعیدنیا، الف.، (1383)، کتاب سبز شهرداری‌ها، جلد 12، طراحی فضاها و مبلمان شهری، تهران: انتشارات سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور

17. شهرداری مشهد. (1390). سالنامه آماری شهر مشهد، مشهد: انتشارات معاونت برنامه‌ریزی و توسعۀ شهرداری مشهد

18. شهرداری مشهد. (1390). معاونت محیط زیست و خدمات شهری شهرداری مشهد، مشهد، انتشارات شهرداری مشهد

19. علی‌محمدی، ع.، و الماس‌پور، ف. (1381). کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی برای تجزیه و تحلیل شبکه، توزیع فضایی و مکان یابی داروخانه‌ها، مطالعۀ موردی منطقۀ 6 تهران. فصلنامۀ تحقیقات جغرافیایی، دوره 17، شماره 4، شماره پیاپی 67: 50-62

20. فرج‌زاده‌‌اصل، م. (1384). سیستم اطلاعات جغرافیایی و کاربرد آن در برنامه‌ریزی توریسم، تهران: انتشارات سمت

21. قدوسی، م. (1381). پارک‌های شهری دیروز، امروز ، فردا، انتشارات شهرداری‌ها، سال دوم، شماره 21: 55-70

22. کریم‌زادگان، ح. (1382). مبانی اقتصاد محیط زیست،تهران: انتشارات نقش مهر

23. محمدی، ع.، و اسکندری، ا. (1385). ضرورت توجه به سرانه‌های فضای سبز و ارتباط آن با افزایش جمعیت شهری، فصلنامه آبادی، سال شانزدهم، شماره 16، شماره پیاپی 51: 67-64

24. مجنونیان، ه. (1374)، مباحثی پیرامون پارک‌ها، فضای سبز و تفرجگاه‌ها، تهران: سازمان پارک‌ها و فضای سبز تهران

25. میکائیلی، ع. ا.، و کیازاده، ز. (1387). تدوین ضوابط طراحی اکوپارک (مطالعة موردی: اکوپارک پردیسان تهران). علوم و تکنولوژی محیط زیست،دوره دهم، شماره 4: 4112-126

26. نظریان، ا. (1381). جغرافیای شهری ایران. تهران، ایران: انتشارات پیام نور

27. Bonnes, M., Carrus, G., Bonaiuto, M., Fornara, F., & Passafaro, P. (2004). Inhabitants’ environmental perceptions in the city of Rome within the framework for urban biosphere reserves of the UNESCO programme on man and biosphere. Annals of the New York Academy of Sciences, 1023, 175–186

28. Bugliarello, G. (2006). Urban sustainability: Dilemmas, challenges and paradigms. Technology in Society, 28(1–2), 19-26

29. Mackey, E. C. (2001). Natural heritage trends. London, England: Scottish Natural Heritage Publication

30. Razzaghian, F., & Rahnama, M. R. (2012). Ecological analysis of urban parks: (Case study: Mashhad Metropolitan). International Journal of Applied Science and Technology, 2(7), 261-267