| تعداد نشریات | 52 |
| تعداد شماره‌ها | 2,097 |
| تعداد مقالات | 21,709 |
| تعداد مشاهده مقاله | 82,662,246 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 25,731,706 |
بررسی و تحلیل انواع زمان در دفتر اول، دوم و سوم مثنوی مولوی با رویکرد سبک‌شناسی رایانشی ـ پیکره ای | ||
| زبانشناسی و گویش های خراسان | ||
| مقاله 5، دوره 4، شماره 6، دی 1391 اصل مقاله (457.81 K) | ||
| نوع مقاله: علمی - پژ‍وهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/lj.v4i6.20368 | ||
| نویسندگان | ||
| پروین دخت مشهور* 1؛ غلام محمد فقیری2 | ||
| 1دانشگاه آزاد | ||
| 2دانشگاه فرهنگیان تهران | ||
| چکیده | ||
| مقاله حاضر با رویکرد سبک شناسی رایانشی- پیکره ای به بررسی توزیع فراوانی و درصدی انواع زمان در دفتر اول، دوم و سوم مثنوی می‌پردازد و بر این فرضیه استوار است که می‌توان با استفاده از متغیر زمان به میزان واقع گرایی، سبک روایی و جنبه‌هایی از صدای دستوری در این اثر دست یافت. مبانی نظری و کاربردی این نوشتار، تلفیقی از دستور نظام مند هلیدی و دستور سنتی است. پیکره زبانی آن شامل 16122 فعل در سه دفتر نخست مثنوی بوده که بر اساس روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شده و 16 متغیر زمان در پیکره داده ها تحلیل شده است. یافته ها نشان می‌دهد در سه دفتر نخست مثنوی، زمان حال %63، گذشته %36 و آینده %5/0درصد افعال را به خود اختصاص داده است. این یافته ها بیانگر این نکات است که مولانا در اشاره گری زمانی فلسفه روانشناسی انسانگرایانه داشته که به زندگی در اینجا و اکنون می‌اندیشد. همچنین وی از داستان ها و رویدادهای گذشته نیز برای تبیین احوال افراد استفاده می‌کند و سپس به پند و نصیحت می‌پردازد که سبک روایی نقل، نتیجه گیری و نصیحت را در مثنوی تایید می‌کند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| زمان؛ ساختار روایی؛ انسانگرایانه؛ پیکره ای – رایانشی | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 650 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 362 |
||