الگوی تغییر کاربری اراضی شهر بابل - طیّ سالهای 78-1362-

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

مقاله 3، دوره 5، شماره 2 - شماره پیاپی 9، آذر 1386   

نوع مقاله: علمی- پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/geography.v5i9.4237

نویسندگان

خاکپور خاکپور^* ؛ ولایتی ولایتی؛ کیانژاد کیانژاد

چکیده

الگوی بهینه‌ی زیست در جوامع شهری، ضرورت نیاز به برنامه ریزی کاربری اراضی را مطرح می‌سازد، تا در این راستا سیاست‌های تنظیم و تحوّلات کاربری اراضی در شهرها ساماندهی شود.هر یک از نظریّه‌پردازان شهری، به نحوی به مطالعه‌ی کاربری اراضی پرداخته تا الگویی از ساخت شهرها ارائه دهند. امروزه تحوّل کاربری اراضی به عنوان فرایندی مؤثّر در فضای شهری مطرح است.‌ این تحوّل که غالباً در اثر فعّالیتّ‌های انسانی روی می‌دهد، به دلیل نبود برنامه‌ی اصولی، بی‌توجّهی به توسعه‌ی پایدار‌، نداشتن مدیریت پایدار و بدون درنظر گرفتن محدودیّت‌های زیست محیطی، به یکی از مهمترین معضلات شهرها در فضای نوین تبدیل شده است.‌ عوامل تأثیرگذار بر تغییرات کاربری اراضی را می‌توان به سه دسته‌ی: عوامل قانونی‌، عوامل اقتصادی و عوامل جمعیتی تقسیم کرد.‌ عوامل جمعیتی در تغییرات کاربری اراضی مهمترین عامل است و دو عامل دیگر را تحت الشعاع قرار می‌دهد. همچنین مشکلات زیادی را برای شهرها به بار آورده و ساماندهی کاربری اراضی را با مشکلاتی روبرو ساخته است. شهر بابل شاهد گسترش قابل توجه فضاهای ساخته شده در دو دهه‌ی اخیر بوده، به گونه‌ای که بیش از دیگر شهرهای استان رشد فیزیکی داشته است. از این رو در این نوشتار، عوامل تأثیرگذار بر تغییر کاربری اراضی شهر بابل و اثرات ناشی از آن مورد بررسی قرار می‌گیرد.

کلید واژه: تغییر کاربری ، کاربری اراضی ، فضای شهری ، توسعه پایدار،عوامل جمعیتی ، عوامل قانونی ، شهر بابل