نقش شهرهای میانی در تعادل ناحیه ای مورد مطالعه: شهر میانی شهرضا(استان اصفهان)

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

مقاله 7، دوره 6، شماره 11، آذر 1387   

نوع مقاله: علمی- پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/geography.v6i11.4283

نویسندگان

مجله جغرافیا و توسعه ناحیه ای^* ؛ حسینی امینی حسینی امینی؛ رجایی رجایی

چکیده

در بحث تمرکز زدایی یکی از پایه ای ترین مباحث مطرح شده لزوم نگرش به بخش های میانی سلسله مراتب سکونتگاه هاست که در این میان شهرهای میانی توجه ویژه ای را به خود می‌طلبند. از این رو هدف این مقاله بررسی تأثیر شهر میانی شهرضا در ساختار اقتصادی سکونتگاه های پیرامون ، شناخت حوزه‌ی نفوذ شهرضا و ارزشیابی عملکرد این شهر در حوزه‌ی نفوذ خود به عنوان یک شهر میانی است. روش تحقیق از نوع «توصیفی – تحلیلی» و روش گردآوری اطلاعات مبتنی بر دو روش کتابخانه ای و میدانی است. نتایج تحقیق نشان می دهد که تمرکز جمعیت و نخست شهری در استان رو به کاهش بوده و از این رو شهر شهرضا از توان کشش پذیری جمعیت برخوردار است، به صورتی که بدون در نظر گرفتن این شهر در شبکه‌ی شهری استان عدم تعادل بیشتر می شود. الگوهای اقتصادی بیانگر نقش قوی صنعتی و خدماتی این شهر طی دوره های مختلف است. نتایج حاصل از بررسی های حوزه‌ی نفوذ شهرضا نیز نشان می‌دهد که این شهر با قدرت خدماتی خود در امور تجاری، بهداشتی و درمانی و آموزش، توانسته است نقشی فرا ناحیه ای ایفا کرده و حوزه‌ی نفوذ خود را تا استان‌های هم‌جوار بگستراند. از طرفی با توجه به انتخاب این شهر به عنوان یکی از چهار قطب توسعه‌ی استان در صورت تقویت زیرساخت ها این شهر می‌تواند به عنوان مرکز خدماتی و صنعتی برای سکونتگاه های جنوبی استان مطرح شود.
کلید واژه ها: شهرمیانی، شبکه‌ی شهری، حوزه‌ی نفوذ، تعادل ناحیه ای، استان اصفهان، شهرضا