نقش حکمروایی خوب در برندسازی شهری (مطالعۀ موردی: شاندیز)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقاله 6، دوره 4، شماره 1 - شماره پیاپی 6، شهریور 1396، صفحه 115-137   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gusd.v4i1.59974

نویسندگان

کتایون علیزاده؛ حامد روشنایی^*

دانشگاه آزاد اسلامی مشهد

چکیده

وجود یک سیستم مدیریتی خوب می‌تواند در زمینه‌سازی برای شکل‌گیری یک برند مناسب برای شهر تأثیرگذار باشد که این مهم در گرو حکمروایی خوب شهری است. هدف از این پژوهش، بررسی نقش حکمروایی خوب شهری در برندسازی شهر شاندیز می‌باشد. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی است و جمع‌آوری اطلاعات به صورت میدانی، کتاب‌خانه‌ای انجام گرفته است. جامعۀ آماری این پژوهش مشتمل بر جمعیت شهر شاندیز در سال 1395 به تعداد 13987 نفر و همچنین، گردش‌گران ورودی به این شهر در سال 1395 به تعداد 30154 نفر که در مجموع (44141نفر) می‌باشند. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 380 نفر انتخاب شدند که به صورت در دسترس بودند. برای تحلیل اطلاعات از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی و آزمون‌های اسپیرمن و تی تست استفاده شد. نتایجی که از محاسبات میدانی حاصل شده، نشان‌دهندۀ این است که وضع موجود حکمروایی شهری و تصویر شهر در بین شهروندان شهر شاندیز مناسب است. همچنین، آزمون هم‌بستگی اسپیرمن بین حکمروایی خوب شهری و تصویر ذهنی شهروندان نشان داد هم‌بستگی با مقدار 0.674درصد وجود دارد و این میزان برای رابطۀ حکمروایی و برند 0.578درصد می‌باشد. به طور کلی، وضعیت محاسبات نشان‌دهندۀ این است که در صورت تحقق شاخص‌های حکمروایی خوب در شهر شاندیز، این امر می‌تواند تأثیر زیادی بر تصویر ذهنی شهروندان داشته باشد و به‌راحتی می‌توان از این پتانسیل برای برندسازی شهر شاندیز استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها

حکمروایی خوب شهری؛ تصویر شهری؛ برند شهری؛ شاندیز

مراجع

1. اسماعیل‌زاده، ح. و صرافی، م. (1385). جایگاه حکمروایی خوب برنامه‌ریزی شهری طرح متروی تهران. مدرس علوم انسانی (ویژه‌نامۀ جغرافیا)، 10 (1)، 25-1

2. ایران‌نژاد پاریزی، م. (1382). روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: نشر مدران

3. بصیرت، م. (1385). تجربیات جهانی حکمروایی مناطق کلان‌شهری؛ آموزه‌هایی برای ایران. مدیریت شهری، (18)، 51-34

4. حمزه‌ای، م.، برادران. م. م. و هاتفی. ف. (1392). حکمرانی خوب در شهرداری مشهد. پنجمین کنفرانس برنامه‌ریزی و مدیریت شهری. دانشگاه فردوسی مشهد. 4 و5 اردیبهشت‌ماه. مشهد، ایران

5. دربان آستانه، ع. و رضوانی، م. (1390). تبیین مؤثر بر حکمروایی روستایی در حکومت محلی (مطالعۀ موردی: شهرسنان قزوین). مدیریت شهری، 10 (29)، 197-179

6. رضوی‌زاده، الهام( ۱۳۹۵)، بررسی تأثیر حکمروایی خوب شهری بر کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی: شهر مرند)، مجموعه‌مقالات سومین کنفرانس علمی پژوهشی افق‌های نوین در علوم جغرافیا و برنامه‌ریزی معماری و شهرسازی ایران. تهران: انجمن توسعه و ترویج علوم و فنون بنیادین

7. رفیعیان، م. و حسین‌پور، ع. (1390). حکمروایی خوب شهری از منظر نظریات شهرسازی. طحان: هله

8. رهنما، م. ر؛ مافی، ع. و اسدی. ر. (1389). تحلیل حکمروایی خوب شهری در مشهد با استفاده از الگوی سوات. جغرافیا و توسعۀ ناحیه‌ای، 8 (15)، 224-197

9. قلی‌پور، آ.، ابویی اردکان، م. و پیدایش. ا. (2012). بررسی عوامل مؤثر در شکل‌گیری تصویر شهر در راستای برندسازی مؤثر شهری. هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی، 3 (45)، 48-39

10. گرجی،ا. و برخورداری، س. (1388). مبانی روش تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: ثالث

11. ملک حسینی، ع. و کولائی، پ. (۱۳۹۵). بررسی حکمروایی خوب شهری. مجموعه‌مقالات دومین کنگرۀ بین‌المللی علوم زمین و توسعۀ شهری. تبریز: شرکت کیان طرح دانش

12. نخعی، م.، خداداد، م.، مرمنی اصل، م. و براتی، فرزانه. (۱۳۹۵). سنجش عملکرد شهرداری از منظر شاخص‌های حکمرانی خوب شهری (منطقۀ 1 و 2 شهر گرگان). مجموعه‌مقالات دومین کنفرانس ملی علوم مدیریت نوین و برنامه‌ریزی پایدار ایران. تهران: مؤسسه آموزش عالی مهر اروند

13. Adams, R. B., & Ferreira, D. (2009). Women in the boardroom and their impact on governance and performance. Journal of Financial Economics, 94(2), 291-309

14. Anholt, S. (2007). Competitive identity: The new brand management for nations, cities and regions. London, England: Palgrave Macmillan

15. Blain, C., Levy, S. E., & Ritchie, J. R. B. (2005). Destination branding: Insights and practices from destination management organizations. Journal of Travel Research, 43(4), 328-338

16. Cai, A. (2006). Cooperative branding for rural destinations. Annals of Tourism Research, 29(3), 720-742

17. Cai, A. (2009). Tourism branding in a social exchange system. In A. Cai, W. C. Gartner, & A. M. Munar (Eds.), Tourism branding: Communities in action (Bridging tourism theory and practice) (Vol. 1, pp. 89-104). Bingley, England: Emerald Group Publishing Limited

18. Govers, R., Go, F. M., & Kumar, K. (2007). Promoting tourism destination image. Journal of Travel Research, 46(1), 15-23

19. Hall, C. M., & Page, S. (2010). The contribution of Neil Leiper to tourism studies. Current Issues in Tourism, 13(4), 299-309

20. Jacka, T. (2010). Women's activism, overseas funded participatory development, and governance: A case study from China. Women's Studies International Forum, 33(2), 99-112

21. Kavaratzis, M. (2004). From city marketing to city branding: Towards a theoretical framework for developing city brands. Place Branding, 1(1), 58-73

22. Keller, K. L. (1993). Conceptualizing, measuring, and managing customer-based brand equity. American Marketing Association, 57(1), 1-22

23. Kotler, P., Haider, D. H., & Rein, I. (1994). Mercadotecnia de localidades: comoatraerinversiones, industrias y turismo a ciudades, regiones, estado y paises [Local marketing: Attracting investments, industry and tourism to cities, regions, states and countries]. Mexico City, Mexico: Diana

24. Morgan, N., Pritchard, A., & Pride, R. (Eds.). (2004). Destination branding: Creating the unique destination proposition (2nd ed.). Chennai, India: Elsevier

25. Stewart, K. (2006). Designing good urban governance indicators: The importance of citizen participation and its evaluation in Greater Vancouver. Cities, 23(3), 196-204

26. Williams, P. W., Gill, A. M., & Chura, N. (2004). Branding mountain destinations: The battle for “placefulness”. Tourism Review, 59(1), 6-15