بررسی سندی و دلالی احادیث «راسخون فی العلم»

علوم قرآن و حدیث

مقاله 2، دوره 43، شماره 2، بهمن 1390   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/naqhs.v43i2.14531

نویسندگان

مهدی اکبر نژاد^* ؛ روح الله محمدی

چکیده

از جمله مسائلی که از دیر باز مورد بحث و اختلاف بوده، این است که تأویل آیات قرآن را چه کسی می‌داند؟ از این رو، دو دیدگاه در بین دانشمندان علوم قرآنی به وجود آمده و مستند هر دو گروه آیه 7 آل عمران است که آیا در این آیه «راسخون» به «الله» عطف شده یا خیر؟ و اینکه آیا راسخون به تأویل قرآن آگاه هستند یا خیر؟ هر چند به حکم عقل و دلایل متعدد نقلی، آگاهی راسخان از تأویل قرآن روشن است، اما آنچه که در اینجا جای بحث دارد این است که راسخان در علم در این آیه چه کسانی هستند؟ از آنجا که تنها منابع ما در این مورد، روایات وارده از معصومین : است، در این نوشتار به بررسی و تحلیل این احادیث پرداخته و اعتبار این روایات را از نظر سند و دلالت بررسی کرده‌ایم. از رهگذر این بحث که روایات صحیح السند و صریح الدلالة نیز به آن گواهی می‌دهند، پیامبر(ص) و اهل بیت: تنها عالمان به علم تأویل و راسخان حقیقی در علم قرآن هستند.

کلیدواژه‌ها

مفهوم شناسی راسخون؛ تأویل؛ راسخان در علم؛ رسوخ و راسخ؛ علم غیب