تعیین مزیت نسبی تولید کلزای آبی در استان چهارمحال‌وبختیاری

اقتصاد پولی مالی

مقاله 6، دوره 17، شماره 32، بهمن 1389   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/pm.v17i32.27270

نویسندگان

مصطفی عمادزاده^{* 1}؛ روح اله همتی نیا¹؛ محمد صیادی²

¹دانشگاه اصفهان

²دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

با وجود پتانسیل بالای بخش کشاورزی ایران در تولید انواع محصولات و نقش مهمی که این بخش در توسعه صادرات غیر نفتی دارد، همه ساله بخش چشم گیری از بودجه کشور، صرف واردات روغن نباتی و کنجاله دانههای روغنی برای خوراک دام و طیور میشود؛ به همین دلیل در سالهای اخیر تولید محصولات روغنی در اولویت برنامههای وزارت جهاد کشاوزی قرار گرفته است. یکی از این محصولات، کلزا می‌باشد. استان چهار محال وبختیاری به دلیل دارا بودن منابع آب فراوان و داشتن آب وهوای مساعد، محلی مناسب برای کشت این محصول است. به همین منظور، در این مطالعه مزیت نسبی تولید کلزای آبی در این استان در سالهای زراعی 82 تا 85 ، با استفاده از شاخصهای نوع اول شامل منفعت خالص اجتماعی، هزینه منابع داخلی و نسبت هزینه به منفعت اجتماعی و شاخصهای نوع دوم شامل شاخص کارایی مزیت، شاخص مقیاس مزیت و شاخص جمعی مورد مطالعه قرار گرفته است.
نتایج به‌دست آمده برای هر دو نوع شاخص یاد شده، گویای این مطلب می باشد که روند شاخصها طی این سه سال رضایت بخش بوده است تا جایی که به‌عنوان مثال، شاخص DRC از 7/22 در سال 83-82 به 42/1 درسال زراعی 85-84 رسیده است و شاخص SAI در سال زراعی85-84 حتی بزرگ‌تر از واحد شده که این امر ناشی از افزایش قابل توجه در عملکرد محصول بوده است.

کلیدواژه‌ها

مزیت نسبی؛ دانه‌های روغنی؛ استان چهارمحال و بختیاری