| تعداد نشریات | 52 |
| تعداد شماره‌ها | 2,097 |
| تعداد مقالات | 21,711 |
| تعداد مشاهده مقاله | 83,100,765 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 25,752,404 |
رابطه ی «اول»، «آخر»، «ظاهر» و «باطن» با انسان کامل | ||
| جستارهایی در فلسفه و کلام | ||
| مقاله 1، دوره 41، شماره 2 - شماره پیاپی 83، دی 1388 اصل مقاله (156.69 K) | ||
| نوع مقاله: علمی پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/philosophy.v41i2.3953 | ||
| نویسندگان | ||
| سیدمرتضی حسینی شاهرودی* ؛ وحیده فخّارنوغانی | ||
| چکیده | ||
| در حوزه عرفان نظری، بسیاری از مسائل عرفانی به آیات قرآنی مستند می‌شود که از جملة این آیات، آیة شریفة «هو الاوّل و الآخر و الظاهر و الباطن» است. عرفا، غالباً اسماء یاد شده در این آیه را توصیف مقام ذات و هویّت غیبیّه مطلقه دانسته‌اند و به نظر برخی درک و شهود این اسماء مبنایی برای فهم مسئلة وحدت وجود و ندیدن هرگونه کثرت در عالم هستی می‌باشد. در این نوشتار، این نظریه مورد نقد قرار گرفته است و با ارائة دلایل متعدد، بیان شده که اسماء چهارگانه در این آیه توصیف مقام ذات نیستند و بنابراین، دلیلی بر وحدت وجود نمی‌باشد بلکه این آیه به نوعی وصف «انسان کامل» یا «حقیقت محمدیّه» می‌باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| الاوّل: الآخر: الظاهر: الباطن: هویّت غیبیّه: انسان کامل: حقیقت محمّدیّه | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,378 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 940 |
||