Applying the Balance of Power Theory in Explaining the Failure of the Iranian Constitutional Revolution; Emphasising the Role of Russia

پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل

Article 2, Volume 2, Issue 4, January 2015, Pages 1-22   

Document Type: مقالات

DOI: 10.22067/jipr.v2i4.44302

Authors

Hamid Ahmadi; Maliheh Khoshbin^*

Tehran University

Abstract

This article is an inquiry into the causes of the failure of the Iranian Constitutional Revolution of 1906 in achieving its aims and objectives, as the triumphant revolution faced many difficulties shortly after victory. In the period, Iran was integrated into the international system, therefore, without noting international issues, understanding its internal developments cannot be possible. The current paper is a study of international situation in that historical period, ranging from the victory of the revolution in 1906 to the World War I and finally the collapse of the constitutional government. The main question in this paper is: why did the Iranian Constitutional Revolution, in spite of Iranian people’ efforts fail? Relying on the balance of power theory as its theoretical framework, the authors put forward the thesis that as the aims of the revolution were against the interests of Russia and its ally of the time, Britain, the two great powers collaborated to undermine the revolution, and finally caused its defeat.

Keywords

balance of power; Iran; Britain; Russia; the 1907 Anglo-Russian Convention

References

احمدی، ح. (1388). نظام جهانی و انقلاب مشروطه ایران. مقاله ارائه شده به همایش ایران و سیاست جهانی در آغاز قرن بیستم. تهران: مؤسسه خانه کتاب، صص 315- 339.

افتخاری، س. غ. (1382). استخدام مورگان شوستر امریکایی و پیامدهای آن در ایران. فصلنامه تاریخ روابط خارجی، 17، صص 77- 104.

افشار یزدی، م. (1358). سیاست اروپا در ایران. تهران: بنیاد موقوفات دکتر افشار یزدی سپرده به دانشگاه تهران.

اعظام قدسی، ح. (1349). خاطرات من یا روشن شدن تاریخ صد ساله. جلد1. تهران: ابوریحان.

برچیل، ا و دیگران. (1391). نظریه‌های روابط بین الملل (ترجمه ح. مشیرزاده و ر. طالبی آرانی). تهران: میزان.

بشیری، ا.(1367). کتاب نارنجی، گزارش‌های سیاسی وزارت امور خارجه روسیه درباره انقلاب مشروطه ایران. تهران: نشر نو.

بهزادی، ح.(1367). اصول روابط بین‌الملل و سیاست خارجی. تهران: دهخدا.

تکمیل همایون، ن. (1385). اولتیماتوم روسیه بر ضد مجلس دوم مشروطیت ایران. حافظ، 32، صص 68- 73.

تنها تن ناصری، ا. (1384). سیاست انگلیس در قرارداد 1915 با روسیه درباره ایران. مسکویه، پیش شماره 1، صص 5- 35.

خدری زاده، ع. (1385). مورگان شوستر و اولتیماتوم روسیه. ماهنامه اندیشه و تاریخ سیاسی ایران معاصر، 5(47)، صص 39- 45

دوئرتی، ج و گراف، ف.(1372). نظریه‌‌های متعارض در روابط بین‌الملل (ترجمه‌ ع. طیب و و. بزرگی) جلد1. تهران: قومس.

ذوقی، ا. (1367). تاریخ روابط سیاسی ایران با قدرت‌های بزرگ 1925-1900. تهران: پاژنگ.

زینویف، ا. (1362). انقلاب مشروطیت ایران: نظرات یک دیپلمات روس، حوادث ایران در سال‌های 1905 تا 1911. تهران: اقبال.

سعیدی، گ.(1384). انقلاب اول روسیه و عصر مشروطه، تحولات ایران و آسیای میانه. تهران: امیرکبیر.

سیف زاده، ح. (1383). اصول روابط بین الملل، تهران: میزان.

شمیم، ع. (1375). ایران در دوره سلطنت قاجار. تهران: مدبر.

شوستر، م. (1351). اختناق ایران (ترجمه ا. موسوی شوشتری). تهران: صفی علیشاه.

صفایی، ا. (1344). رهبران مشروطه. بی‌جا: انتشارات جاویدان علمی.

قوام، ع. (1382). اصول سیاست خارجی و سیاست بین الملل، تهران: سمت.

قاسمی، ا. (1352). اسناد محرمانه خفقان ایران. جلد2 . تهران: مرکز نشر سپهر.

کاظم زاده، ف. (1371). روس و انگلیس در ایران (1864-1914) (ترجمه م. امیری). تهران: آموزش انقلاب اسلامی.

کاووسی عراقی، م. (1373). ایران و جنگ جهانی دوم، پیمان اتحاد سه گانه. فصلنامه‌ سیاست خارجی، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، 8(‌‌ 1 و 2).

کدی، ن. (1369). ریشه‌های انقلاب ایران (ترجمه ع.گواهی). تهران: نشر قلم.

گرانویل، ج. (1377). تاریخ جهان در قرن بیستم (ترجمه ج. شیرازی). تهران: پژوهش فروزان روز.

لیتل، ر. (1389). تحول در نظریه‌های موازنه قوا (ترجمه غ. چگنی زاده). تهران: مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر.

محمود، م. (1367). تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس. جلد 7. تهران: اقبال.

محتشم نوری، ح. (1385).گذری بر تاریخ: روابط ایران با روسیه تا آغاز انقلاب مشروطیت. مجله اطلاعات سیاسی- اقتصادی. 233 -234، صص 42- 45.

ملائی توانی، ع. (1388). ایران و دولت ملی در جنگ جهانی اول. تهران: مطالعات تاریخ معاصر ایران.

ملک زاده، م. (1383). تاریخ انقلاب مشروطیت ایران. 7 جلد. تهران: سخن.

نائبیان، ج. (1373). روابط ایران با دول خارجی در دوان قاجاریه. انتشارات فردابه.

نقیب زاده، ا. (1381). تحولات روابط بین الملل (از کنگره وین تا امروز). تهران: قومس.

نوازنی، ب. (1386). نظام بین المللی و نقش تعیین کننده آن در انقلاب: مطالعه تطبیقی دو انقلاب استقلال ایالات متحده و انقلاب مشروطیت ایران. پژوهشنامه علوم سیاسی. 2(7)، صص 113-140.

هروی، ج. (1379فروردین و اردیبهشت). قرارداد 1907 و تقسیم ایران میان روس و انگلیس. مجله اطلاعات سیاسی- اقتصادی. 151-152، صص 68- 79.

هوشنگ مهدوی، ع.(1375). تاریخ روابط خارجی ایران: از ابتدای دوران صفویه تا پایان جنگ دوم جهانی. تهران: امیر کبیر.

Shirazi, A. (2011). The Persian community in Germany. Available at: http://www.iranicaonline.org, (accessed on 2013, February 12).