مزیت نسبی و سیاست‌های حمایتی بر تولید کشمش استان قزوین

اقتصاد و توسعه کشاورزی

مقاله 4، دوره 25، شماره 1، فروردین 1390   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jead2.v1390i1.8876

نویسندگان

رامتین جولایی^{* 1}؛ مهدی کاظم نژاد²

¹علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

²موسسه پژوهش های اقتصاد کشاورزی

چکیده

چکیده
مزیت نسبی اصطلاحی است که پتانسیل بالقوه و بالفعل کشور را برای تولید محصولات مختلف در مقایسه با بازارهای جهانی نشان می‌دهد. بنابراین تحقیقات در این زمینه می‌تواند رویکردی دوگانه داشته باشد. این تحقیقات هم می تواند پتانسیل کشور را در تولید محصولاتی که هنوز تولید نشده است نشان دهد و هم می‌تواند توان بالفعل محصولاتی را که در کشور تولید می‌شوند را مورد ارزیابی قرار دهد. در این مطالعه از روش ماتریس تحلیل سیاستی (PAM) و شاخص هزینه منابع داخلی (DRC) برای محاسبه مزیت نسبی استفاده شده است. برای بررسی سیاستهای حمایتی از این محصول نیز از شاخصهای محاسباتی ماتریس تحلیل سیاستی بهره گرفته شده است. محدوده زمانی تحقیق سال زراعی 86-1385 و محدوده مکانی آن شهرستان‌های عمده تولید کننده کشمش در استان قزوین بود و در این تحقیق از روش خوشه‌ای دو مرحله‌ای برای مطالعه میدانی و پرسشگری استفاده شد. شاخص DRC مقدار 78/0 را برای کشمش نشان می‌دهد که حاکی از مزیت نسبی این محصول است. شاخص های حمایتی محاسبه شده نیز نشان می‌دهد برآیند سیاست‌های داخلی در جهت حمایت از این محصول نبوده است.

JEL: F14, Q18, Q17
واژه های کلیدی: مزیت نسبی، نرخ حمایت مؤثر، هزینه منابع داخلی، کشمش، قزوین