ارزیابی شاخص های مؤثر در تحقق حکمروایی خوب شهری در کلانشهرها (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقاله 11، دوره 5، شماره 2 - شماره پیاپی 9، اسفند 1397، صفحه 201-219   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gusd.v5i2.74554

نویسندگان

مصطفی شاهینی فر^{* 1}؛ فرزین چاره جو²

¹دانشگاه پیام نور

²واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی

چکیده

هدف اصلی این پژوهش ارزیابی شاخص ­های مؤثر در میزان تحقق حکمروایی خوب در کلانشهر کرمانشاه می ­باشد. روش پژوهش در این مقاله توصیفی و تحلیلی بوده و ابزار جمع آوری داده ها نیز پرسشنامه بوده است که به تعداد322 عدد در بین شهروندان و 34 عدد پرسشنامه در بین کارشناسان شهرداری شهر کرمانشاه و سایر متخصصان برنامه ریزی و مدیریت شهری که با روش نمونه­ گیری سهمیه­ ای و تصادفی انتخاب شدند، توزیع شد. پایایی ابزار پژوهش از طریق آلفای کرونباخ به میزان ۸۵/۰ برای 8 مؤلفه به دست آمد.برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون  t مستقل استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان دادند که کارشناسان با میانگین 79/3 و انحراف معیار  641/0 به طور معناداری دارای میانگین بالاتری نسبت به مردم با میانگین 29/2 و انحراف معیار 076/0 بودند. تفاوت در میانگین سطح نگرشها در بین کارشناسان و مردم 508/1- بود . این تفاوت با یک بازه فاصله اطمینان 96% در محدوده ای از 878/1- تا 138/1-  قرار داشت. کورنس دی با مقدار 17/2 نشان می­دهد که تفاوت بین میانگین نمرات خیلی بزرگ بود که این بیشتر نشان دهنده این واقعیت است که وابستگی افراد به گروه خاص تأثیر زیادی روی قضاوت و نگرش آنها دارد. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نظرات مردم و کارشناسان در خصوص شاخص­های حکمروایی خوب شهری وجود دارد و این امر نشان­دهنده این است که شاخص­های حکمروایی در شهر کرمانشاه از وضعیت مناسبی  در بین همه گروه­ها برخوردار نیست.

کلیدواژه‌ها

مدیریت شهری؛ حکمروایی خوب شهری؛ شهرکرمانشاه

مراجع

1. ابراهیم زاده، ع.، و اسدیان،م.(1392). تحلیل و ارزیابی میزان تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری در ایران‌، مورد شناسی: شهر کاشمر. فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری – منطقه‌ای، 3 (6)، 30-17.

2. احد نژاد روشتی، م.، ویسی مفرد، س.، و حسین زاده ا. (1393). نقش مدیریت شهری در توزیع سرمایه اجتماعی (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)، فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری،‌ 2 (7)، 132-117.

3. اسدی، ر. ا .، و رهنما، م. ر. (1393). تعیین وضعیت شاخص‌های حکمروایی خوب شهری در شهر مشهد. مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای. 5 (20)، 162-143.

4. اسماعیل زاده ، ح.، و صرافی ، م. (1385). جایگاه حکمروایی خوب برنامه ریزی شهری طرح متروی تهران. فصلنامه مدرس علوم انسانی. 10 (48)، 28-1.

5. اکبری ، غ. (1385). سرمایه اجتماعی و حکمرانی شهری، فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 21 (83)، 135-153.

6. آدینه وند، ع. ا.، حاجی‌زاده، م.، و قدمی.م. (1392). بررسی عملکرد شهرداری در چهارچوب حکمرانی خوب شهری (نمونه مورد مطالعه: شهر بابلسر). فصلنامه مدیریت شهری، 31 (11)، 64-41.

7. برک پور، ن.، و اسدی، ا. (1388). مدیریت و حکمرانی شهری، تهران: دانشگاه هنر، ‌معاونت پژوهشی.

8. بصیرت، م.، عزیزی، م. م.، زبردست، ‌ا.، و آخوندی، ع. ا. (1391). فرصت‌ها و چالش‌های حکمروایی کلانشهری خوب در عصر جهانی شدن ؛ نمونه موردی تهران. نشریه هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، 17 (1)، 16-5.

9. پرهیزگار، ا.، و کاظمیان، غ.ر. (1384). رویکرد حکمروایی شهری و ضرورت آن در مدیریت منطقه کلانشهری تهران. فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی ، 5 (16)، 29-48.

10. تقوایی، ع. ا.، و تاجدار،ر. (1388). درآمدی بر حکمروایی خوب شهری در رویکردی تحلیلی. فصلنامه مدیریت شهری، 7 (23)، 58-45.

11. رفیعیان، م.، و حسین پور، س. ع.(1390). حکمروایی خوب شهری از منظر نظریات شهرسازی. تهران: انتشارات طحان.

12. شریفیان ثانی، م. (1380). فرهنگ شهری: مشارکت شهروندی، حکمرانی شهری و مدیریت شهری. مجله مدیریت شهری، 2 (8)، 55-42.

13. شماعی،ع.، آدینه وند، ع. ا.، و حاجی زاده،م.(1391). ارزیابی عملکرد شهرداری‌ها بر اساس حکمروایی خوب شهری( مطالعه ی موردی شهر یاسوج). فصلنامه مطالعات مدیریت شهری، 4 (11)، 20-1.

14. واحد GIS سازمان کامپیوتر شهرداری کرمانشاه.(۱۳۹۸).طرح تکمیل پایگاه داده جی آی اس در شهر کرمانشاه.

15. شیعه، ا. (1382). لزوم تحول مدیریت شهری در ایران. مجله جغرافیا و توسعه، 1 (1)، 62-37.

16. صرافی،م.، و عبدالهی،م. (1387). تحلیل مفهوم شهروندی و ارزیابی جایگاه آن در قوانین، مقررات و مدیریت شهری کشور. فصلنامه پژوهش های جغرافیایی، 40 (63)، 134-115.

17. کاظمیان، غ.ر. (1386). درآمدی بر الگوی حکمروایی شهری. جستارهای شهر سازی، (19 و 20)، 5-7.

18. کاظمینان، غ.ر. (1383). تبیین رابطه ساختار حاکمیت و قدرت شهری با سازمان یابی فضایی. تهران: دانشگاه تربیت مدرس، پایان نامه دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری،.

19. لاله پور،م. (1386). حکمروایی شهری و مدیریت شهری در کشورهای در حال توسعه، فصل‌نامه جستارهای شهرسازی. (19 و 20)، 60-71.

20. لطفی، ح.، عدالتخواه،ف.، میرزایی،م.، و وزیر پور، ش.ب.(1388). مدیریت شهری و جایگاه آن در ارتقاء حقوق شهروندان، فصل‌نامه علمی پژوهشی جغرافیای انسانی. 2 (1)، صص 101- 110.

21. مرتضوی، م.(1392). مدیریت محلی و حکمروایی شهری، با نگاهی به ساختار مدیریت شهری ژاپن، کره جنوبی،‌ترکیه و فرانسه. تهران: انتشارات مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران.

22. مرکز آمار ایران. (1395). سرشماری عمومی نفوس ومسکن شهرستان کرمانشاه، پورتال استانداری کرمانشاه.

23. مهندسین مشاور طرح و آمایش.(1378). برنامه تجدبد نظر طرح جامع شهر کرمانشاه. کرمانشاه: مهندسین مشاور طرح و امایش.

24. مهندسین مشاور تدبیر شهر.(1382).طرح امکان سنجی بهسازی شهرنگر و توانمند سازی اجتماعی شهر کرمانشاه، مرحلۀ اول. کرمانشاه: مهندسین مشاور تدبیر شهر.

25. Atkinson, R. (1998). The New Urban Governance and Urban Regeneration: Managing, Community articipation. Paper presented at International Network for Urban Research and Action (INURA) Conference, Diverse City. Sustaining and Governing the Multicultural city, Toronto.

26. Auclair, C., & Jackohango, A. (2009). Good urban governance: Towards an effective private sector engagement. Retrieved from http:// www.unhabitat.org/ downloads/ docs WG_B_Background_Urban_Governance&the_Private-Sector_draft0.pdf. 3-11.

27. Bhuiyan. S. (2011). Transition towards a knowlidge-based society in post-communist Kazakhstan: Dose good governance matter? Journal of Asian and African Studies, 46(4), 404-421.

28. Dekker K., & Kempen, R. (2000). Urban governance within the big cities policy. Journal of Cities, 21)2(, 109-117.

29. Gani, A., & Duncan, R. (2007). Measuring good governance using time series. Journal of the Asia Pasific Economy, 12(3), 367-385.

30. Greer, C. R., S. A., Youngblood, & Gary, D. A. (1999). Human resource management outsourcing: The make of buy decision. Academy of Management Executive, 13(3), 85-96.

31. Kadago, J., Sandholz, S., & Hamhaber J. (2010). Good urban governance, actor’s relations and paradigms: Lessons from Nairobi, Kenya, and Recife, Brazil. Paper presented at 46th ISOCARP Congres, Brazil.

32. Kardos, M. (2012). The reflection of good governance in sustainable development strategies. Procedia-Social and Behavioral Sciences , 58, 1166-1173.

33. Mattingly, M. (1994). The meaning of urban management. Journal of Cities, 11(3), 201-205.

34. McGill, R. (1998). Urban managemant in developing countries. Journal of Cities, 15(6), 63-471.

35. Mcloughlin, B. (1973). Control and urban planning. London. England: Faber and Faber Press.

36. Plumptre, T., & Graham, J. (1999). Governance and good governance: International and aboriginal perspectives. Retrieved from https:/ /iog. ca / docs/ 1999_ December_ govgoodgov. pdf

37. Rakodi, C. (2001). Forget Planning put politics first? Priorities for urban management in developing countries. International Journal of Applied Earth Observations and Geoinformation, 3(3), 209-223.

38. Rakodi, C. (2003). Politics and performance: the implication of emerging governance arrangements for urban management approaches and information systems. Habitat International, 27(4), 523-547.

39. Roberts, M., Wright, S, & Onlin, P. (2007). Good governance in the pacific? Ambivalence and possibility. Geoforum Journal, 38(5), 967-984.

40. Soksreng, T. (2007). Good governance in Cambodia: Exploring the link between governance and poverty reduction. Yokohama Journal of Social Sciences, 11(6), 647-668.

41. Stewart, K. (2006). Designing good urban governance indicators: The importance of citizen participation and its evaluation in Greater Vancouver. Journal of Cities, 23(3), 196-204.

42. World Bank. (2003). Better governance for development in the Middle East and North Africa: Enhancing inclusiveness and accountability. Retreived from https:// openknowledge. World bank. org/ handle/10986/15077 License: CC BY 3.0 IGO.”

43. Yetano, A., Roya, S., & Acerete, B. (2009). What is driving the increasing presence of citizen participation initiative? Zaragonza, Spain: University of Zaragonza Press.