تحلیل معناداری زبان دین از دیدگاه فراپوزیتویستی

جستارهایی در فلسفه و کلام

مقاله 4، دوره 44، شماره 1، تیر 1391   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/philosophy.v44i1.6366

نویسندگان

سیدمرتضی حسینی شاهرودی^* ؛ وحیده فخار نوغانی

چکیده

تحلیل معناداری زبان دین یکی از مسائل مهم در حوزه زبان دین است. به رغم تعدد و تنوع دیدگاه‌های رایج در این زمینه، وجه مشترک غالب در این دیدگاه‌ها پذیرش ضمنی معیارهای پوزیتویستی معناداری زبان است. وجود ایرادات اساسی در این معیارها و فروپاشی مکتب پوزیتویسم منطقی، زمینه طرح این پرسش اساسی را فراهم می‌سازد که تحلیل معناداری زبان دین چگونه و بر اساس چه پرسش‌هایی قابل بررسی است؟ در این نوشتار ضمن مرور اجمالی نظریات معناداری زبان دین، ابتدا تعریفی از معناداری زبان مطرح شده و پس از آن بر اساس تعریف یاد شده، معناداری زبان دین در سه محور امکان معناداری زبان دین، امکان گنجایش معانی وحیانی در قالب الفاظ و گزاره‌های بشری و امکان درک معانی وحیانی از سوی مخاطب مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها

زبان دین؛ معناداری؛ پوزیتویسم منطقی؛ معناداری در سطح گوینده؛ معناداری در سطح مخاطب. معناداری در سطح مخاطب