Critique of Miskawayh’s Viewpoint concerning Humanity’s Index and its Relation to Virtue and Happiness on the Basis of the Qur’ān and Ḥadīth

علوم قرآن و حدیث

Article 4, Volume 47, Issue 1 - Serial Number 94, June 2015, Pages 99-120   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/naqhs.v47i1.20196

Authors

Muhammad Mustafa’i^* ; Hasan Naqizadeh; Abbas Javareshkiyan; Gholamreza Ra’isiyan

Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Miskawayh regards intellect as the essence and non-material substance of human soul and mentions “virtue” as the sovereignty of intellect over the faculties of the soul (nafs) and its actions, the resul
of which is the freedom of intellect in dealing with theoretical contemplations and the outcome of these contemplations is “wisdom”, that is the “happiness” of the soul. Therefore, happiness relies on the theoretical aspect of intellect; and virtue, which is the outcome of the practical mode of intellect, functions as its prelude.
However, in the verses and traditions, human virtue and happiness is, on one hand, rooted in intellect and, on the other, man’s will and power of choice between vices and virtue leads to purification (virtue) resulting in salvation (happiness). Thus, the semantic dominion of intellect in the lexicology of religion and the pivotal index of human virtue and happiness in the Qur’ān, have been the key questions of this research. As such, after determining “man as the opting factor” depicted as the above pivotal index, and after recognizing the meaning of intellect and admitting its originality in virtue and happiness through distinction between truth and falsehood and providence, we have concluded that, contrary to Miskawayh’s opinion, virtue does not functions as a prelude to happiness; rather, the criterion for virtue and happiness is one and the same, i.e. acquiring “God-wariness”

Keywords

the Qur’ān; ḥadīth; Miskawayh; criterion of humanity; intellect; virtue; Happiness

References

قرآن کریم

ابن ابی الحدید، عبد الحمید بن هبه الله، شرح نهج البلاغة، 20 جلد در 10 مجلد، قم: انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشى، 1404ق.

ابن بابویه، محمد بن علی، التوحید، قم: انتشارات جامعه مدرسین، 1398ق.

ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرائع، قم: انتشارات مکتبة الداورى، بی‌تا.

ابن شعبه، حسن بن علی، تحف العقول، قم: انتشارات جامعه مدرسین قم، 1404 ق.

ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل أبی طالب (ع)، قم: مؤسسه انتشارات علامه قم، 1379ق.

ابن مسکویه، احمد بن محمد، الفوز الاصغر، بیروت: 1319ق.

ابن مسکویه، احمد بن محمد، ترتیب السعادات، به کوشش ابوالقاسم امامی، تهران: کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، بی‌تا.

ابن مسکویه، احمد بن محمد، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، اصفهان: انتشارات مهدوی، بی‌تا.

ابن مسکویه، احمد بن محمد، رسالتان فی اللذات و الآلام والنفس و العقل، القاهرة: مکتبة الثقافة الدینیة، الطبعة الاولی، 1421ق.

ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت: دار صادر، چاپ سوم، 1414 ق.

ارسطو، اخلاق نیکو ماخس (ج اول)، ترجمه سید ابوالقاسم پورحسینی، تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، 1356.

ارسطو، اخلاق نیکو ماخس (ج دوم)، ترجمه سید ابوالقاسم پورحسینی، تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، 1368.

آمدى، عبدالواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى، 1366.

باقری، خسرو، «انسان به منزله عامل بحثی تطبیقی درباره نقش پیش فرض‌ها در روانشناسی»، فصلنامه حوزه و دانشگاه، شماره 9، سال سوم: زمستان 1375، صص 22-28.

برقى، احمد بن محمد، المحاسن، قم: دار الکتب الإسلامیة، 1371 ق.

برنجکار، رضا، «حضور اراده در مبادی عمل»، روش‌شناسی علوم انسانی(حوزه و دانشگاه)، شماره 6، بهار 1375، صص 34-45.

برنجکار، رضا، مبادی خداشناسی در فلسفه یونان و ادیان الهی، تهران: مؤسسه نبأ، چاپ اول، 1375.

جوادی آملی، عبدالله، رحیق مختوم(شرح حکمت متعالیه)، قم: مرکز نشر اسراء، 1375.

حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة فی تحصیل مسائل الشریعة، قم: مؤسسه آل البیت علیهم‏السلام، 1409ق.

خلیل بن احمد، کتاب العین، تحقیق: مهدی المخزومی و ابراهیم السامرائی، قم: مؤسسه دارالهجرة، الطبعة الثانیة، 1410ق.

دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب، دو جلد در یک مجلد، قم: انتشارات شریف رضى، 1412ق.

راغب اصفهانى، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، تحقیق: صفوان عدنان داودى، الطبعة الاولی، دمشق-بیروت: دارالعلم- الدار الشامیة، 1412 ق.

شریف‌الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، ترجمه محمد دشتی، قم: مؤسسه بوستان کتاب، چاپ هفتم، 1389.

شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، قم: انتشارات رضى، 1363.

طباطبایى، محمد حسین، المیزان فى تفسیر القرآن، قم: جماعة المدرسین فی الحوزة العلمیة فی قم المقدسة، بی‌تا.

طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، تحقیق: السید احمد الحسینی، تهران: المکتبة المرتضویة، الطبعة الثالثة، 1375.

فخری، ماجد، سیر فلسفه در جهان اسلام، ترجمه: زیر نظر نصرالله پورجوادی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چاپ اول، 1372.

قمی مشهدی، محمدبن محمد رضا، کنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی، الطبعة الاولی، 1368.

قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تحقیق: سید طیب موسوی جزایری، قم: دار الکتاب، الطبعة الرابعة، 1367.

کراجکی، محمد بن علی، کنز الفوائد، قم: انتشارات دار الذخائر، 1410ق.

کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران: دار الکتب الإسلامیة، 1365.

مجلسى، محمد باقر بن محمد تقی، بحار الأنوار الجامعة لدُرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت – لبنان: مؤسسة الوفاء، 1404ق.

مدرسی، محمد رضا، فلسفه اخلاق (پژوهشی در بنیا‌ن‌های زبانی، فطری، تجربی، نظری، و دینی اخلاق)، تهران: انتشارات سروش، 1371.

مشکور، محمد جواد، فرهنگ تطبیقی عربی با زبانهای سامی و ایرانی(جلد دوم)، بی‌جا: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران، 1357.

مصباح یزدى، محمد تقى، آموزش فلسفه، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل وابسته به مؤسسه انتشارات امیر کبیر، چاپ چهارم، 1383.

مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1360.

مطهری، مرتضی، فلسفه اخلاق، تهران: انتشارات صدرا، چاپ یازدهم، 1372.

نراقی، مهدی بن ابی‌ذر، جامع السعادات، تصحیح: محمد کلانتر، قم: مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، بی‌تا.