تأثیر شوری آب آبیاری و مصرف روی بر عملکرد، اجزاء عملکرد و تجمع روی در گندم

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 2، دوره 4، شماره 2 - شماره پیاپی 8، 1385، صفحه 195-206   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v4i2.1261

نویسندگان

محمد احمدی^{* 1}؛ علیرضا آستارایی¹؛ مهدی نصیری محلاتی¹؛ پیمان کشاورز²

¹دانشگاه فردوسی مشهد

²مرکز تحقیقات طرق

چکیده

تنش شوری یکی از مشکلات عمده کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک در تولید محصولات زراعی است. در این شرایط علاوه بر رعایت اصول مدیریتی خاص، تغذیه صحیح و مناسب نیز نقش مهمی در بهبود وضعیت گیاه دارد. به منظور بررسی تأثیر شوری آب آبیاری و مصرف روی بر عملکرد، اجزاء عملکرد، و غلظت روی در گندم آزمایشی با 4 سطح شوری آب آبیاری ( شاهد، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر با استفاده از نمک های کلریدکلسیم و سدیم و سولفات منیزیم با نسبت مولی1: 1:1) و پنج سطح کود سولفات روی (0، 10، 20، 30 میلی گرم روی در کیلوگرم خاک و محلول پاشی با غلظت 3 در هزار) در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل با چهار تکرار در شرایط گلخانه‌ انجام گرفت. شوری آب آبیاری ارتفاع گیاه، طول سنبله، وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه و کاه و کلش گندم را کاهش داد. مصرف روی تمامی این خصوصیات را به جز وزن هزار دانه بهبود بخشید. شوری آب آبیاری جذب و غلظت روی کاه و کلش و دانه را در تمام تیمارها نسبت به شاهد کاهش داد و با افزایش روی مصرفی، غلظت روی در کاه و کلش و دانه به طور معنی‌داری افزایش یافت. نتایج نشان می‌دهد که افزودن روی در شرایط شوری کم تا متوسط می‌تواند از طریق کاهش اثرات شوری، رشد و نهایتاً عملکرد گندم را بهبود بخشد.