بررسی واژة دهیو (Dahyu)

جستارهای نوین ادبی

مقاله 10، دوره 42، شماره 1 - شماره پیاپی 164، اردیبهشت 1388، صفحه 237-250   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jls.v42i1.4177

نویسنده

معینی سام معینی سام^*

چکیده

بسیاری از واژه های زبان فارسی به جهت نامشخّص بودن ریشه و پیشینة آنها، باید سیر تحوّل آوایی شان، مورد بررسی قرار گیرد تا ریشة واژه ها، حتّی به صورت فرضی معلوم گردد. واژة دهیو، یکی از واژه هایی است که از دیرترین ایّام، یعنی از هندواروپایی تا فارسی نو، معانی متفاوتی در طول زمان به خود گرفته و در هریک از دوره ها، معنی خاصّی داشته است. در این مقاله، کاربرد این واژه در متون تاریخی و فرهنگ واژگان، بر اساس منابع کتابخانه ای، ذکر شده، آنگاه برای دستیابی به شکل آغازین واژه و ریشة آن، تحوّل آوایی و سیر تحوّل آن از هندواروپایی تا فارسی نو، مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان هم، از میان ریشه های ارائه شده، بر حسب معنی و سیر تحوّل آوایی واژه، محتمل ترین ریشه را برای آن بازسازی کرده ایم.
کلیدواژه ها: دهیو، دسیو، اوستا، یشت، فارسی باستان.