بررسی نوشتار اتوبیوگرافیک در آثار املی نوتومب با تکیه بر نظریه لوژون و دوبروفسکی

مطالعات زبان و ترجمه

مقاله 5، دوره 49، شماره 4، بهمن 1395، صفحه 99-115   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/lts.v49i4.61633

نویسندگان

پریا شجاعی^* ؛ فاطمه خان محمدی

گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

چکیده

املی نوتومب نویسندة معاصر بلژیکی همواره در حال نگارش است و بیشتر در قالب ژانرهایی همچون اتوبیوگرافیک، اتوفیکسیون و تخیلی می‌نویسد و جالب اینجاست که خود اذعان می‌کند میان ژانر آثارش، تفاوت چندانی وجود ندارد و در همة آن‌ها بحث تنها بر سر یک موضوع است: بشریت. این نوع نگارش نزد نوتومب قطعاً معلول حادثة خطیری است و از نقطه نظر روان شناسی دلیل خاصی برای برگزیدن این سبک وجود دارد. در بسیاری از آثارش پرداختن به گذشته، کودکی و خود مشاهده می‌شود و این همان موضوعی است که مورد توجه بسیاری از منتقدین قرار گرفته است. چرایی این مسئله نزد نوتومب و بسیاری از نویسندگان زن موضوعی قابل تأمل است که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت. در این پژوهش به بررسی این موضوع می‌پردازیم که نه‌تنها آثار اتوبیوگرافیک نوتومب همچون «خرابکاری عاشقانه»، «نه آدم نه حوا» و «متافیزیک آوندها» گزارشگر دوران کودکی و نوجوانی نویسنده با روایتی واقعی از حوادث زندگی وی هستند، از محتوای دیگر کتاب‌های او همچون «بی‌گناهی قاتل»، «ردای یونانی» و «اسید سولفوریک» که در ظاهر رمانی کاملاً تخیلی به‌نظر می‌آیند نیز این گونه استنباط می‌شود که به زندگی شخصی و واقعی نویسنده ارجاع داده شده‌اند. در حقیقت، در این نوشتار سعی بر آن است تا دلیل انتخاب سبک اتوبیوگرافیک و اتوفیکسیون نزد این نویسنده تبیین گردد.

کلیدواژه‌ها

املی نوتومب؛ رمان اتوبیوگرافیک؛ اتوفیکسیون؛ لوژون؛ دوبروفسکی

مراجع

- کمالی‌دهقان، س. (دوم خرداد ۱۳۸۷). کارگزاران. برگرفته از:

Amanieux, L. (2005), Amelie Nothomb: L'eternelle affamee, Paris: Albin Michel.

 

Bainbrigge, S. Den Toonder, J. (2003), Amelie Nothomb. Autorship, Identity and Narrative Practice, USA: Peter Lang.

 

Didier, B. (1981). L'Ecriture-femme. Paris: PUF.

 

Doubrovsky, S. ( 1988). Autobiographie, verite, psychanalyse. Paris: PUF.

 

Ducousset, Richard. (5 septembre 2007). Amelie Nothomb. Seizième roman, nouveau succès. Direct Soir, numero 194. <http:// www.amelienothomb. fr/journaux/ DirectSoir.pdf>

 

Gannac, A. (2000 ). J'ai un ennemi en moi Psychologies.com. <http:// univers. mylene-farmer. com/ nothomb /psychologies.htm>

 

Godineau, E. (2003). Amelie Nothomb: J'ecris plus de trois livres par an, mais je n'en publie qu'un. <http:// www.linternaute.com/ femmes/ itvw/ 0309nothomb. html>

 

http://www.kargozaaran.com/

 

http://wwwedu.ge.ch/po/resde/realisa/travaux/francais/sifemmes/guide.pdf

 

Hubier etaient contees, Guide methodologique pour faire connaitre l'apport des femmes à l'histoire, à la litterature, aux arts, au monde des idees et à la societe. <http://www.edu.ge.ch/po/resde/>

Junod, H. Si les femmes’ nous etaient contees, Guide methodologique.

 

Lecarme, J. et Lecarme-Tabone, E. (1997). L'autobiographie. Paris: Armand Colin.

 

Lejeune, P. (1975). Le pacte autobiographique. Paris: Seuil.

 

Nothomb, A. (1992). Hygiène de 1'assassin. Paris: Albin Michel.

 

Nothomb, A. (1996). Peplum. Paris: Albin Michel.

 

Nothomb, A. (1997). Attentat. Paris: Albin Michel.

 

Nothomb, A. (1998). Mercure. Paris: Albin Michel.

 

Nothomb, A. (2000), Metaphysique des tubes. Paris: Albin Michel.

 

Nothomb, A. (2001), Cosmetique de l'ennemi. Paris: Albin Michel.

 

Nothomb, A. (2002), Robert des noms propres. Paris: Albin Michel.

 

Nothomb, A. (2004). Biographie de la faim. Paris: Albin Michel.

 

Tombeur, M. (1998 ). Le logographe . 3 avril. <http:// univers. mylenefarmer. com/ nothomb/ logographe.htm>

 

Zumkir, M. (2003), Amelie Nothomb de A à Z. Portrait d'un monstre litteraire. Paris: Le Grand Miroir.