Exposure to Domestic Violence and Students' Educational Performance: The Case of Junior High School Students in Chenaran City

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

Article 3, Volume 16, Issue 1 - Serial Number 33, September 2019, Pages 57-87   

Document Type: Scientific-Research

DOI: 10.22067/jss.v16i1.61240

Authors

Mahdi Kermani^{* 1}; Javad Hatami Seyyedabad²

¹Ferdowsi University of Mashhad

²Islamic Azad University, Quchan Branch

Abstract

Extended Abstract

Introduction

Violence is a relatively challenging and multidimensional phenomenon for social scientists. It is dependent on mental processes and manifests in the form of individual behaviors, but in fact, it is a social phenomenon. In other words, in many cases, the context for actualization and realization of violent behaviors is social relationships and social actions. Many social researchers have studied families as one of the social institutions in which the occurrence of violence is likely. This study, considering the role of families in shaping personalities and social practices, aimed to investigate the exposure of students to violence at home and its impact on their educational performance. Then based on results, it will try to provide solutions for the problem. This research sought to answer the following two questions:
- How much have students in the target community faced domestic violence?
- Is there a relationship between exposure to domestic violence and students' educational performance?

Review of Literature

There is an inverse relationship between exposure to violence and educational performance among children and adolescents (Carrell & Hoekstra, 2010; Rugutt & Chemosit, 2005). Some studies report this relationship in terms of mediating psychological variables (e.g., Ibarra & Wilkins, 2007; Thomson & Massat, 2005). Researchers focused on Iran have considered the relationship between variables such as mental health or quality of life and the occurrence of violence and consequently affecting children's educational performance (e.g., Rezaei, 2006; Mohammadkhani, 1999).
Sociological theories on family and neighborhood have tried to explain violence. According to theories, such as social learning (Bandura, 1978), resources in the hands of activists (Goode, 1971), gender attitudes (Ezazi, 2001), people's perception of the desired pattern of interpersonal exchange (Aramaki Azad, 2002; Ritzer, 1995), and patterns of social relations regulation (Rafipoor, 1999), are particularly important in explaining violence.
James S. Coleman's theory is particularly relevant to this study. According to this theory, the material resources provided in schools do not make much difference in educational performance. Instead, the explanatory factor is the social and familial context of children (Baker, 2007). According to Coleman, inequalities imposed on children at home, in the community, and by peers later become inequalities faced by adults at the end of school (Giddens, 1999). In other words, Coleman's discussions can highlight the importance of family environment, including the prevalence of violence, on children's educational performance, and consequently, on the characteristics of their adult life.

Method

Survey was the primary method of this study. The population of the study included students in the first year of high school in the city of Chenaran during the 1394-1395 (2005-2006) educational year. The sample size of 492 individuals is estimated using Morgan and Krejcie's (1970) table. The questionnaire validated through a content validity approach. Cronbach's alpha secured the reliability of the questionnaire based on the pre-test data.

Results and Discussion

The findings are related to theories we reviewed in the field of violence such as social learning theory (Bandora, 1978), resource theory (Goode, 1971), and Coleman's theoretical and experimental findings (Baker, 2007). Besides, the relationship reported in this study between domestic violence and educational performance in other empirical studies, such as Rezaei (2006), Thomson and Masat (2005), Ibarra and Wilkens (2007), and Carl and Hoekstra (2010), also has been observed and approved.

Conclusion

Violence rises as a result of some social, cultural, economic, and psychological factors and therefore it cannot be tackled based on a single, pre-existing process. Then a series of supportive and awareness-raising programs can be implemented to prevent violence. The formulation of such programs requires a balance between interests, priorities, conditions, and characteristics of both violent and violent groups. It is also necessary to have a clear picture of the status quo along with specific criteria in order to formulate the desired outlook. The realization of such programs requires further studies on the spatial and temporal domains and variables.

Keywords

exposure to violence; academic performance; domestic violence

References

1. احمدی، ح. (1387). جامعه‌شناسی انحرافات. تهران: انتشارات سمت.

2. اعزازی، ش. (1380). خشونت خانوادگی: زنان کتک‌خورده. تهران: نشر سالی.

3. افشانی، س. ع. ر. (1387). آموزش کاربردی SPSS در علوم اجتماعی و رفتاری. یزد: دانشگاه یزد.

4. آقابیگلویی، ع.، و آقاخانی، ک. ( 1379). بررسی پدیدة همسرآزاری در شهر تهران در سال 1379 (جلد سوم: پرخاشگری و جنایت). تهران: نشرآگه.

5. بستان، ح. (1382 ). نابرابری و ستم جنسی از دیدگاه اسلام و فمینیسم. قم: پژوهشکدة حوزه و دانشگاه.

6. بندورا، آ. (1374). نظریة یادگیری (ف. ماهر، مترجم). شیراز: راهگشا.

7. بوردیو، پ. (1387). دربارة تلویزیون و سلطة ژورنالیسم (ن. فکوهی، مترجم). تهران: نشر آشیان.

8. بیکر، ت. (1386). نحوة انجام تحقیقات اجتماعی (ه. نائبی، مترجم). تهران: نی.

9. پارسا، م. (1372). روان‌شناسی یادگیری بر بنیاد نظریه‌ها (چاپ دوم). تهران: بعثت.

10. پورنقاش تهرانی، س. س. (1384). بررسی خشونت خانوادگی در خانواده‌های تهرانی. دوماهنامة علمی- پژوهشی رفتار دانشور، 12(13)، 23-36.

11. خوشابی، ک.، حبیبی عسگرآبادی، م.، فرزادفرد، س. ز.، و محمدخانی، پ. (1386). میزان شیوع کودکآزاری در دانش‌آموزان دورة راهنمایی شهر تهران. فصلنامة رفاه اجتماعی، 7، 115-135.

12. راس، آ. (1373). روان‌شناسی شخصیت (س. جمالفر، مترجم). تهران: مرکز.

13. رسول‌زاده اقدم، ص. (1381). عوامل مؤثر بر خشونت علیه کودکان در خانواده‌های تهرانی (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد منتشرنشده در رشتة جامعه شناسی). دانشگاه تهران، تهران، ایران.

14. رفیعپور، ف. (1378). آنومی یا آشفتگی اجتماعی. تهران: سروش.

15. ریتزر، ج. (1377). نظریه‌‏های جامعه‌شناسی در دوران معاصر (م. ثلاثی، مترجم). تهران: انتشارات علمی.

16. ساروخانی، ب. (1377). روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی (جلد دوم (بینش‌ها و فنون)). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

17. سخاوت، ج. (1389). جامعه‌شناسی انحرافات. تهران: انتشارات پیام نور.

18. سلیمی، ع.، و داوری، م. (1386). جامعه‌شناسی کج‌روی: مجموعة مطالعات کج‌روی و کنترل اجتماعی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

19. شرکاوی، م. (1379). درآمدی بر جامعه‌شناسی آموزش‌وپرورش (م. ج. پوینده، مترجم). تهران: نقش جهان.

20. شمس اسفندآبادی، ح.، و امامی‌پور، ص. (1382). بررسی میزان رواج همسرآزاری و عوامل مؤثر بر آن. فصلنامة پژوهش زنان، 5، 59-82.

21. صحبائی، ف.، دواچی، ا.، و نجفی، ز. (1385). عوامل خانوادگی، روانی و اجتماعی مؤثر بر کودکآزاری در دبستان‌های دولتی دخترانة تهران. مجلة علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، 16(10)، 43-48.

22. فرجاد، م. ح. (1374). رودررو با مشکلات و اختلالات روانی– درمانی خانواده. تهران: انتشارات بدر.

23. کرلینجر، ف. ا. (1376). مبانی پژوهش در علوم رفتاری (ح. پاشا شریفی، و ج. نجفی زند، مترجمان). تهران: آوای نور.

24. گیدنز، آ. (1378). جامعه‌شناسی (م. صبوری، مترجم). تهران: نی.

25. مبارکی، م. (1383). بررسی رابطة بین سرمایة اجتماعی و جرم (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد منتشرنشده در رشتة جامعه‎شناسی). دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

26. محمدخانی، پ. (1378). کودکآزاری، شیوع و انواع، ویژگی‌های روان‌شناختی کودکان آزاردیده، کیفیت زندگی و سلامت عمومی والدین (پایان‌نامة دکتری منتشرنشده در رشتة روان‌شناسی تربیتی). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

27. منیر. م. د.، بادغیسی. س.، صالحی. ع. ک.، و کاوه. ع. ا. (1388). خشونت خانوادگی، عوامل و راهکارهای مقابله با آن. تهران: شبکة جامعة مدنی و حقوق بشر.

28. نامداری، پ. (1378). بررسی میزان شیوع سوءرفتار در دانش‌آموزان دورة راهنمایی شهر خرم‌آباد و تعیین عوامل مؤثر بر آن (پایان‌نامة کارشناسیارشد منتشرنشده در رشتة بهداشت). دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

29. نورمحمدی، غ. ر. (1389). نفی خشونت علیه زنان از دیدگاه علم و دین. تهران: مرکز امور زنان و خانوادة نهاد ریاست جمهوری.

30. Bandura, A. (1978). Social learning theory of aggression. Journal of Communication, 28(3), 12-29.

31. Carrell, S. E., & Hoekstra, M. L. (2010). Externalities in the classroom: How children exposed to domestic violence affect everyone's kids. American Economic Journal: Applied Economics, 2(1), 211-228.

32. Goode, W. J. (1971). Force and violence in the family. Journal of Marriage and the Family, 33(4), 624-636.

33. Hirschi, T. (1986). On the Compatibility of Rational Choice and Social Control Theories of Crime (From Reasoning Criminal, P 105-118, 1986, Derek B Cornish and Ronal V Clarke, eds.-See NCJ-102282). United States.

34. Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

35. Lent, R. W., Brown, S. D., & Hackett, G. (1994). Toward a unifying social cognitive theory of career and academic interest, choice, and performance. Journal of Vocational Behavior, 45(1), 79-122.

36. Rugutt, J. K., & Chemosit, C. C. (2005). A study of factors that influence college academic achievement: A structural equation modeling approach. Journal of Educational Research and Policy Studies, 5(1), 66-90.

37. Thompson, T., & Massat, C. R. (2005). Experiences of violence, post-traumatic stress, academic achievement and behavior problems of urban African-American children. Child and Adolescent Social Work Journal, 22(5-6), 367-393.

38. Weiner, B. (1985). An attributional theory of achievement motivation and emotion. Psychological Review, 92(4), 548-573.

39. Ybarra, G. J., Wilkens, S. L., & Lieberman, A. F. (2007). The influence of domestic violence on preschooler behavior and functioning. Journal of Family Violence, 22(1), 33-42.