Union of the Intellect with the Intelligible from the Viewpoint of ‘Allāma Sayyid Abu’l Ḥasan Rafī‘ī Qazvīnī (ra)

جستارهایی در فلسفه و کلام

Article 3, Volume 46, Issue 2 - Serial Number 93, December 2015, Pages 83-99   

Document Type: Original Article

DOI: 10.22067/philosophy.v46i2.18075

Author

Manijeh Ameli^*

University of Religions and Denominations, Qum

Abstract

The discourse of the union of the intellect and the intelligible is one of the important philosophical issues and Porphyrius and Aristotle can be mentioned as among the early advocates of it, which has been common among the peripatetics. However, Kandī and Fārābi can be mentioned among the early Muslims who brought up the issue of the union of the intellect and the intelligible, but Ibn Sīnā has a specific perspective in this discourse. After Shaykh al-Ra’īs (Ibn Sīnā), with whom all except Ṣadr al-Muti’allihī (Mullā Ṣadrā) were of the same opinion, Transcendental Philosophy is a new period for this discourse.
In proving the union of the intellect and the intelligible, Ṣadr al-Muti’allihīn engages in the exposition of the correlation proof (burhān-i taḍāyuf). ‘Allāma Rafī’ī has analyzed the proof in such a way that according to him Ṣadr al-Muti’allihīn has intended nothing but the ‘Allāma’s analysis; but ‘Allāma’s interpretation of Ṣadr al-Muti’allihīn’s proof has a certain form that is rarely seen in the works of other expositors of Transcendental Philosophy, which is said to be ’Allāma Rafī‘ī’s specific viewpoint.

Keywords

intellect; indivisible; intelligible; correlation proof; compound; union

References

ابن سینا، حسین ابن عبدالله، الاشارات و التنبیهات، شرح خواجه طوسی، قم، نشر البلاغه، ۱۳۷۵.

ابن سینا، حسین ابن عبدالله، النجاه فی الحکمه الالهیه، مصر، مطبعه السعاده، ۱۳۵۷.

ابن سینا، حسین ابن عبدالله، الهیات شفا، تصحیح ابراهیم مدکور، الأب قنواتی و سعید زاید، قم، منشورات مکتبه آیت‌الله مرعشی النجفی، ۱۴۰۴ ق.

ابن سینا، حسین ابن عبدالله، الهیات نجات، ترجمه و پژوهش سیدیحیی یثربی، تهران، فکر روز، ۱۳۷۰.

ابن سینا، حسین ابن عبدالله، مبدأ و معاد، تصحیح عبدالله نورانی، تهران، مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک‌گیل، ۱۳۶۳.

بهشتی، احمد، تجرید: شرح اشارات و تنبیهات، قم، مؤسسه بوستان کتاب، ۱۳۸۵.

ثقفی تهرانی، میرزاحسن، انسان و اندیشه، تهران، انتشارات هادی، ۱۳۷۱.

حسن‌زاده آملی، حسن، دروس اتحاد عاقل به معقول، تهران، انتشارات حکمت، ۱۴۰۴ ق.

دیبا، حسین، نگرشی نوین به مسأله اتحاد عاقل و معقول، قم، مرکز انتشارات و مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ۱۳۸۲.

رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن، اتحاد عاقل به معقول، مقدمه و تعلیقات حسن حسن‌زاده آملی، تهران، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۲.

رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن، غوصی در بحر معرفت، تصحیح و پاورقی احمد سیّاح، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۶۲

رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن، مجموعه رسائل و مقالات فلسفی، تصحیح و مقدمه غلامحسین رضانژاد، تهران، چاپ سپهر، ۱۳۶۷.

سجادی، سیدجعفر، فرهنگ علوم فلسفی و کلامی، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۵.

سهروردی، یحیی بن حبش، مجموعه مصنفات، تصحیح هانری کربن، تهران، انجمن فلسفه ایران، ۱۳۹۶ ق.

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، الحکمه المتعالیه فی اسفار العقلیه الاربعه، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ۱۹۸۱ م.

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، المبدأ و المعاد، تحقیق سیدجلال‌الدین آشتیانی، تهران، انجمن فلسفه ایران، ۱۳۵۴.

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، ‌مفاتیح الغیب، تصحیح محمد خواجوی، بیروت، مؤسسه التاریخ العربی، ۱۴۱۹ ق.

طباطبایی، محمد حسین، نهایه الحکمه، شرح و ترجمه علی شیروانی، قم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات، ۱۳۷۶.

مطهری، مرتضی، مجموعه آثار: شرح مبسوط منظومه، قم، انتشارات صدرا، ۱۳۷۴.

ملکشاهی، حسن، ترجمه و شرح اشارات و تنبیهات، تهران، انتشارات سروش، ۱۳۷۵.