تجربه موفق تکثیر بذر سالیکورنیا با منابع آب شور

فصلنامه آب و توسعه پایدار

مقاله 6، دوره 4، شماره 1 - شماره پیاپی 8، شهریور 1396، صفحه 37-46   

نوع مقاله: مقاله علمی- ترویجی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jwsd.v4i1.56175

نویسندگان

معصومه صالحی^{* 1}؛ فرهاد دهقانی¹؛ نادر قلی ابراهیمی²

¹مرکز ملی تحقیقات شوری یزد

²سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی

چکیده

گرمایش جهانی و تغیییر اقلیم به دلیل فرایندهای انسانی و طبیعی از عوامل موثر بر تولیدات کشاورزی در جهان می‌باشد. کمبود کیفیت و کمیت منابع آب تهدیدی جدی بر امنیت غذایی و اشتغال بوده و به دنبال آن موجب مشکلات اجتماعی است. شورورزی (کشاورزی شورزیست) یک روش استفاده از منابع آب و خاک شور در کشاورزی است و یکی از حلقه‌های شورورزی تولید گیاهان با منابع آب شور می‌باشد. در این روش سیستم‌های کشت و کار در محیط‌های شور با استفاده از پتانسیل گیاهان شورزیست برای رشد در شرایط شور و نیز بهبود روش‌های مدیریتی آب و خاک مدنظر است. به منظور ایجاد بستر توسعه کشت گیاهان شورزیست تولید بذر مهمترین نهاده می‌باشد. در بین گیاهان شورزیست سالیکورنیا به دلیل تولید بالا با آب دریا و روغن قابل استخراج به منظور توسعه نوار ساحلی جنوب و شمال کشور مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با هدف آشنایی کارشناسان با نحوه تکثیر گیاه، نیازهای زراعی و آشنایی با روند رشدی دو گونه سالیکورنیا تدوین شده است. میزان تولید گیاه در شرایط اقلیم یزد با مدیریت مناسب گونه سالیکورنیا بیگلوی 9/1 تن در هکتار و گونه پرسیکا 5/1 تن در هکتار بود. به منظور رسیدن به حداکثر عملکرد با توجه به حساسیت گیاه به طول روز باید تاریخ کاشت گیاه در زمان مناسب با توجه به فتوپریود منطقه انجام شده و همچنین نیاز آبی و کودی گیاه در مراحل حساس رشدی گیاه تأمین شود.

کلیدواژه‌ها

شورزیست؛ تولید بذر؛ مدیریت زراعی

مراجع

خورسندی، ف.، وزیری، ز. و عزیزی، ع.ا. 1389. شورورزی، استفاده پایدار از منابع آب و خاک شور در کشاورزی. کمیته ملی آبیاری و زهکشی ایران. 320 ص.

کافی، م.، صالحی،م. و عشقی زاده، ح.م. 1390.کشاورزی شورزیست: راهبردهای مدیریت گیاه، آب و خاک. دانشگاه فردوسی مشهد. 380 ص.

صالحی، م، ذاکر تولایی، ف. و عسگری، د. 1395. واکنش جوانه ‏زنی و رشد گیاهچه توده‏ های مختلف سالیکورنیای بومی و غیربومی به تنش شوری. دومین کنگره بین‏ المللی و چهاردهمین کنگره ملی علوم زراعت و اصلاح نباتات ایران. گیلان- رشت.

Abouheif M., Al-Saiady M., Kraidees M., Eldin A.T. and Metwally H. 2000. Influence of inclusion of salicornia biomass in diets for rams on digestion and mineral balance. Asian Australian Journal of Animal Science, 13: 967-973.

Akhani H. 2003. Salicornia persica Akhani (Chenopodiaceae), a remarkable new species from central Iran. Linzer Biologische Beitraege 35: 607-612.

Akhani H. 2008. Taxonomic revision of the genus Salicornia L.(Chenopodiaceae) in Central and Southern Iran. Pakistan Journal of Botany, 40:1635-1655.

Bailis R. and Yu E. 2012. Environmental and social implications of integrated seawater agriculture systems producing Salicornia bigelovii for biofuel. Biofuels, 3:555-574.

Davy A.J., Bishop G.F. and Costa C.S.B. 2001. Salicornia L.(Salicornia pusilla J. Woods, S. ramosissima J. Woods, S. europaea L., S. obscura PW Ball & Tutin, S. nitens PW Ball & Tutin, S. fragilis PW Ball & Tutin and S. dolichostachya Moss). Journal of Ecology, 89: 681-707.

Glenn E., Hicks N., Riley J. and Swingle S. 1995. Seawater irrigation of halophytes for animal feed. In R. Choukr-Allah, C. V. Malcolm & A. Hamdy (Eds.), Halophytes and biosaline agriculture (pp. 221-234). New York: Marcel Dekker Inc.

Glenn E., Miyamoto S., Moore D., Brown J.J., Thompson T.L. and Brown P. 1997. Water requir ements for cultivatingSalicornia bigeloviiTorr. with seawater on sand in a coastal desert environment. Journal of Arid Environments, 36: 711-730.

Glenn E.P., Brown J.J. and Blumwald E. 1999. Salt tolerance and crop potential of halophytes. Critical reviews in plant sciences, 18: 227-255.

Glenn E.P., O'LEARY J.W., Watson M.C., Thompson T.L. and Kuehl R.O. 1991. Salicornia bigelovii Torr: an oilseed halophyte for seawater irrigation. Science, 251: 1065-1067.

Kudo N. and Fujiyama H. 2010. Responses of halophyte Salicornia bigelovii to different forms of nitrogen source. Pedosphere, 20: 311-317.

Masters D.G., Benes S.E. and Norman H.C. 2007. Biosaline agriculture for forage and livestock production. Agriculture, ecosystems & environment, 119: 234-248.

Lyra D.A., Ismail Sh., Butt Kh.B. and Brown J. 2016. Evaluating the growth performance of eleven 'Salicornia bigelovii 'populations under full strength seawater irrigation using multivariate analyses. Australian Journal of Crop Science, 10(10): 1429.

Rueda Puente E.O., Hernandez Montiel L.G., Holguin Peña J., Murillo Amador B. and Rivas Santoyo F.J. 2014. First Report of Botrytis cinerea Pers. on Salicornia bigelovii Torr. in North‐West Mexico. Journal of Phytopathology, 162: 513-515.

Shahid M., Jaradat A.A. and Rao N.K. 2013. Use of Marginal Water for Salicornia bigelovii Torr. Planting in the United Arab Emirates. Developments in Soil Salinity Assessment and Reclamation. Springer, 451-462.

Singh D., Buhmann A.K., Flowers T.J., Seal C.E., Papenbrock J. 2014. Salicornia as a crop plant in temperate regions: Selection of genetically characterized ecotypes and optimization of their cultivation conditions. AoB plants, 6: plu071. 1-20.

Stuchlik M., Zak S. 2002. Vegetable lipids as components of functional foods. Biomedical papers-Palacky University in Olomouc, 146: 3-10.

Ventura Y., Sagi M. 2013. Halophyte crop cultivation: the case for Salicornia and Sarcocornia. Environmental and Experimental Botany, 92: 144-153.

Ventura Y., Wuddineh W.A., Shpigel M., Samocha T.M., Klim B.C., Cohen S., Shemer Z., Santos R., Sagi M. 2011. Effects of day length on flowering and yield production of Salicornia and Sarcocornia species. Scientia Horticulturae 130: 510-516.

Weeks J.R. 1986. The growth and water relations of a coastal halophyte, Salicornia bigelovii. Ph.D Dissertation of Arizona University.