Study of the Reason for Employing Archaic Words in the Thirtieth Part of the Holy Qur’an

علوم قرآن و حدیث

Article 5, Volume 49, Issue 2 - Serial Number 99, May 2017, Pages 141-158   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/naqhs.v49i2.57387

Authors

Muhammad Kazem Qahhari^* ; Mohsen Qasempour; Parviz Rastgar Jazi

kashan

Abstract

One of the applied methods in the Qur’an for eloquence is abstaining from the literature and style of colloquial speech. Non-colloquiality of speech is one of the methods that sometimes the literati use to make their speech fascinating and call it defamiliarization; a phenomenon whose understanding has to be achievable for the listener. One of the methods of this literary approach is archaism. Archaism means applying words and phrases in colloquial and formal language that have become obsolete or using the vocabulary of a country in another country or reviving the words that are not available to the general public and give identity to the language. Archaism is one of the defamiliarization techniques in the Russia’s formalist school of
literary criticism for attracting the listener’s mind.
Our attempt in this research based on this approach is that with the descriptive-analytical method within the framework of the above-mentioned school we would search a number of archaic words in the thirtieth part of the Qur’an, find the benefits of the use and frequency of these words in other parts of the Qur’an, and study its outcomes.
The resultants of this research indicate that firstly, this mechanism is made use of in the Holy Qur’an; secondly, the archaic words used in this part of the Qur’an have been very insignificantly displayed in other parts of it; and thirdly, since most of the sūras of this part have been associated with the early years of the Messenger of God’s Mission (the ambience of denial of the Truth by the polytheists), we find out that God has used the art and method of distinguishing His words for making them attractive for guidance of mankind.

Keywords

thirtieth part of the Holy Qur’an; Russia’s formalist school; Deviation; archaism

References

قرآن کریم.

آلوسی، سید محمود، روح المعانی فی تفسیرالقرآن العظیم، دارالکتب العلمیه، بیروت، ۱۴۱۵ق.

ابن فارس، احمدبن فارس، معجم مقاییس اللغه، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق.

ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، دارالفکر، بیروت، ۱۴۱۴ق.

انوشه، حسن، فرهنگ نامه ادبی فارسی،سازمان چاپ و انتشارات فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، 1376ش.

بلاسی، محمد السید علی، المعرب فی القرآن الکریم، جمعیة الدعوة الاسلامیة العالمیة، بنغازی، ۲۰۰۱م.

بنت الشاطی، عایشه عبدالرحمن، مسائل ابن الأزرق، دارالمعارف، قاهره، ۱۴۰۴ق.

جفری، آرتور، واژه های دخیل در قرآن، ترجمه فریدون بدره ای،توس، تهران،۱۳۸۶ش.

حاجی زاده، محمد، فرهنگ تفسیری ایسم ها، جامه دران، تهران، 1383ش.

حسینی زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس من جواهرالقاموس، دارالفکر، بیروت، ۱۴۱۴ق.

راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن، دارالقلم، بیروت، ۱۴۱۲ق.

زمخشری، محمود بن عمر، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، دارالکتاب العربی، بیروت، 1407ق.

سجودی، فرزان، ساخت گرایی پساساخت گرایی و مطالعات ادبی(مجموعه مقاله: سوسور، اشکلوفسکی، موکاروفسکی و...)، سوره مهر، تهران، 1388ش.

سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، دارالکتب العربی، بیروت، ۱۴۲۱ق.

شفیعی کدکنی، محمدرضا، موسیقی شعر، نشر آگه، تهران، 1373ش.

صفوی، کوروش، از زبان شناسی به ادبیات، سوره مهر، تهران، 1394ش.

طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ناصرخسرو، تهران، ۱۳۷۲ش.

طبری، محمدبن جریر، جامع البیان عن تاویل آیات القرآن، دارالمعرفه، بیروت، ۱۴۱۲ق.

طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، مرتضوی، تهران، ۱۳۷۵ش.

طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، بیروت، بی تا.

عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین،اسماعیلیان، قم، ۱۴۱۵ق.

فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۰ق.

فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، هجرت، قم، ۱۴۰۹ق.

قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، دارالکتاب، قم، 1363ش.

مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار (آسمان و جهان)، ترجمه محمد باقر کمره ای، اسلامیه، تهران، ۱۳۵۱ش.

محمد نژاد عالی زمینی، یوسف، «باستان گرایی واژگانی در شعرهای آزاد نیما و خاستگاه آن»، ادبیات پارسی معاصر، شماره ۲،۱۳۹۰، صص ۸۹ ـ ۱۱۴.

مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القران الکریم، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۳۶۸ش.

معرفت، محمد هادی، علوم قرآنی، تمهید، قم، ۱۳۸۸ش.

میرصادقی، جمال و میمنت، واژه نامه هنر داستان نویسی، کتاب مهناز، تهران، 1377ش.

میرصادقی، میمنت، واژه نامه هنر شاعری، کتاب مهناز، تهران، 1373ش.

نیشابوری، حسن بن محمد، تفسیر غرائب القرآن، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۱۴۱۶ق.

یاسینی، امید؛ فاطمه مدرسی، «باستان گرایی در شعر حمید مصدق»، کاوش نامه زبان و ادبیات فارسی، شماره ۱۴، ۱۳۸۶، صص ۱۱ ـ ۱۴ .