تأثیر تیمارهای شیمیایی و مراحل برداشت بر عمر گلجایی گل‌های بریدنی مریم رقم"Pearl "

علوم باغبانی

مقاله 4، دوره 26، شماره 1، خرداد 1391   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jhorts4.v0i0.12886

نویسندگان

فریبا ابتهاج^* ؛ یونس مستوفی؛ روح انگیز نادری؛ سپیده کلاته جاری

کرج

چکیده

پژوهش حاضر به منظور یافتن بهترین مرحله برداشت و تیمار شیمیایی جهت افزایش عمر گلجایی گل‌های بریدنی مریم رقم ‘Pearl’ اجرا گردید. طرح آزمایشی مورد استفاده فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دو مرحله برداشت یک گلچه باز و سه گلچه باز بود. گل‌های بریدنی مریم پس از برداشت با ترکیبات مختلف شیمیایی بصورت پالس تیمار شدند، این ترکیبات شامل: نیتریک‌اکساید (NO)، تیدیازورون (TDZ) و ترکیب نیتریک‌اکساید و تیدیازورون که هر کدام در سه سطح بودند و آب مقطر که به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. سپس گل‌های بریدنی به ظروفی شامل 500 میلی‌لیتر از محلول نگهدارنده حاوی ساکارز دو درصد + 8– هیدروکسی کینولین سولفات 200 ppm منتقل شدند. تأثیر تیمارهای اعمال شده بر روی عمر گلجایی و تعدادی از صفات کمی و کیفی دیگر مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج این بررسی مراحل برداشت سه گلچه باز نسبت به یک گلچه باز بیشترین تأثیر را در افزایش عمر گلجایی و حفظ صفات کمی و کیفی گل بریدنی مریم داشت. در بین تیمارهای شیمیایی نیز TDZ نسبت به NO تأثیر بیشتری در افزایش عمر گلجایی و کیفیت گل شاخه بریدنی داشت. کاربرد NO به تنهایی مفید نبود اما ترکیب همزمان آن با TDZ از اثرات زیان‌بخش آن در محلول مقابله کرد.

کلیدواژه‌ها

تیدیازورون؛ عمر گلجایی؛ گل بریدنی مریم؛ نیتریک‌اکساید؛ 8- هیدروکسی کینولین سولفات