سنجش سازگاری کاربری اراضی براساس مدل GIS_AHPدر محله عنصری مشهد

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

مقاله 7، دوره 11، شماره 1 - شماره پیاپی 20، شهریور 1392   

نوع مقاله: علمی- پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/geography.v11i20.30793

نویسندگان

دکتر ابوالفضل مشکینی^* ؛ محسن حاصل‌طلب؛ دکتر مهدی پورطاهری

دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

دربرنامه‌ریزی شهری تحلیل چگونگی قرارگیری کاربری‌های مختلف در کنار هم اهمیت اساسی دارد .تأثیرات مثبت و منفی که کاربری‌های مجاور بر روی هم دارند، باعث سازگاری یا ناسازگاری آن‌ها در کنار یکدیگر می‌شود، که ممکن است در مواقعی باعث پایین آمدن سطح کیفیت زندگی وکاهش کارآیی کاربری‌های مختلف گردد. در محلة عنصری مشهد تقابل شهر زائر وشهر مجاور باعث تغییرات در کاربری اراضی، به خصوص در دو دهة گذشته شده است. شناسایی تغییرات و ارزیابی نوع سازگاری آن‌ها در جهت هدایت برنامه‌ریزی این محله به سوی توسعة پایدار، هدف این پژوهش می‌باشد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی– تحلیلی و از شاخة میدانی می‌باشد، به‌طوری‌که تغییرات کاربری اراضی محلة عنصری به صورت میدانی برداشت شده، سپس با استفاده از مدل تلفیقی ماتریس سازگاری وAHP به ارزیابی نحوه سازگاری اراضی وضع موجود در قالب نقشه‌های GIS پرداخته ونقشه نهایی خروجی این مدل ارائه شده است. در نهایت نتایج حاصل، نشان از تغییرات گسترده کاربری مسکونی به سایر کاربری‌ها از جمله اقامتی ومذهبی دارد. همچنین عدم سازگاری اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی کاربری‌های ایجاد شده با سایر کاربری‌های مسکونی محله مشهود است.

کلیدواژه‌ها

گردشگری‌مذهبی؛ تغییرات کاربری اراضی؛ سازگاری‌کاربری‌اراضی؛ مدل تلفیقی GIS-AHP