معرفی استراکدهای کرتاسه پسین در برش شوشود (شمال بیرجند)

رخساره‌های رسوبی

مقاله 8، دوره 11، شماره 2، اسفند 1397، صفحه 304-314   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/sed.facies.v11i2.68185

نویسندگان

فاطمه هادوی^{* 1}؛ فرح جلیلی²؛ سمیه سنجری¹

¹دانشگاه فردوسی مشهد

²دانشگاه بیرچند

چکیده

در این مطالعه استراکدهای کرتاسه در برش شوشود (شمال بیرجند) مورد بررسی قرار گرفته‌اند. سنگ شناسی نهشته‌های مذکور شامل شیل مارنی، مارن با میان لایه‌های شیل، ماسه سنگ‌های دریایی و سنگ آهک‌های ماسه‌ای به ضخامت ۴۸۰ متر است. بر اساس مطالعات فسیل شناسی در توالی مورد مطالعه، تعداد ۱۶ جنس و ۳۶ گونه از استراکدها شناسایی شده‌اند. بر مبنای استراکدهای شناسایی شده سه بایوزون Hermanites sagittal Zone، Zone Limburgina Formosa و Schuleridea sp.1 Zone در این برش تعیین شده است. مطابق با بایوزون‌های استراکدی شناسایی شده و انطباق با، بایوزون‌های نانو فسیلیCC20-CC26 از بایوزوناسیون Sissingh (1977) در این توالی، سن نهشته‌های مورد مطالعه انتهای کامپانین پیشین ـ انتهای مایستریشتین پسین در نظر گرفته می‌شود.

کلیدواژه‌ها

کلید واژه:؛ استراکد؛ کرتاسه؛ شوشود؛ بیرجند

مراجع

آقانباتی، س.ع.، ۱۳۸۳. زمین شناسی ایران. سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، 1ـ586.

اشتوکلین، جی.، افتخارنژاد، ج.، هوشمند زاده، ع.، ۱۳۵۱ (مترجم: انتظام، ع.). بررسی مقدماتی زمین شناسی در لوت مرکزی، شرق ایران. سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، ۲۲: 1ـ86.

شهیدی، ع.، سلامتی، ر.، ۱۳۸۱. نگرشی بر چینه شناختی و تکتنواستراتیگرافی حوضه رسوبی شوشود. مقالات بیست و یکمین گردهمایی سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور.

جلیلی، ف.، ۱۳۹۰. سنگ چینـه نگاری و زیست چینـه نگاری نهشته های کرتاسه پسین ـ قاعده ائوسن در برش چینـه شنـاسی شوشود (شمال بیرجند). پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور بیرجند، 1ـ145.

جلیلی، ف.، هادوی، ف.، نطقی مقدم، م.، ۱۳۹۳. بایواستراتیگرافی نهشته‌های کرتاسه بر مبنای نانوفسیل‌های آهکی در برش شوشود (شمال بیرجند). فصلنامه رخساره‌های رسوبی، ۷ (۲): ۲۰۸ـ۲۱۷.

عرب، ا.، وزیری، م.، داستانپور، م.، ۱۳۸۴. اولین گزارش از استراکدهای آلبیین پسین ـ سینومانین پیشین در برش چناروییه (غرب کرمان). نهمین همایش انجمن زمین شناسی ایران، دانشگاه تربیت معلم تهران، ۱۰ ص.

داریوش نیا، م.، علامه، ح.، ۱۳۹۰. بیواستراتیگرافی سازند آبدراز در برش پادها بر مبنای استراکدها. ﭘﺎﻧﺰدﻫﻤﯿﻦ ﻫﻤﺎﯾﺶ اﻧﺠﻤﻦ زﻣﯿﻦ ﺷﻨﺎﺳﯽ اﯾﺮان ﺗﻬﺮان. داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﻌﻠﻢ، 193ـ198 .

موسوی فرد، ه.، ۱۳۹۲. بایوستراتیگرافی سازندکلات در برش چهچهه. پایا ن نامه کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، 1ـ110.

مصطفوی، ب.، هادوی، ف.، علامه، م.، نطقی مقدم، م.، ۱۳۹۴. بیواستراتیگرافی استراکدهای سازند آب‌تلخ در برش مزدوران. فصلنامه علوم زمین، ۹۹: ۲۱۳ـ۲۲۴.

هادوی، ف.، علامه، م.، ۱۳۷۳. استراکدهای سازند آب‌تلخ در مقطع تیپ. ششمین همایش انجمن زمین شناسی ایران،کرمان، ۶۸۹ ـ۶۹۲.

هادوی، ف.، ۱۳۷۷. میکروپالئونتولوژی، جلد اول. انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد، ۱۳۲ص.

Al-Abdul-Razzaq, S.S.Kh., & Grosdider, E., 1981. Ostracodes index species from the Cenomanian of the South shelf of the Tethys Sea. Bulletin du Centre de recherches Elf Exploration Production, 5 (2): 173- 191.

Cohen, A.C., Dawn, E.P., & Rosalie, F., 2007. Ostracoda, Maddocks, Ostracoda. In: Carlton, J.T., (ed.), The Light and Smith Manual: Intertidal Invertebrates from Central California to Oregon. Fourth Edition, University of California Press, Berkeley and Los Angeles, 417-446.

Enelise, K., & Cabral, M., 2014. Ostracodes from the Upper Cretaceous depositsof the Potiguar Basin, northeastern Brazil. Taxonomy, paleoecology and paleobiogeography, Carnets de Geologie, 12 (14): 211-252.

Grosdider, E., 1973. Associations ostracodes du Cretaceous du Iran. Revue de 1'Institut Francais du petrol, 28: 131-168.

Morsi, A., & Mahmoud, F., 2008. Maastrichtian-Early Eocene ostracodes from west-central Sinai, Egypt - taxonomy, biostratigraphy, paleoecology and paleobiogeography. Revue de Paleobiologie, Genève, 27 (1): 159-189.

Majoran, S., Kucera, M., & Widmark, J.G.V., 1998. Maastrichtian Deep-Sea Ostracods from DSDP/ ODP Sites 327, 356, 525, 527, 528, 529 and 698 in the South Atlantic. Revista Espanola de Micropaleontologia, 30 (3): 59-73.

Sissingh, W., 1977. Biostratigraphy of Cretaceous calcareous nannoplankton. Geologie En Mijnbouw, 56: 37-65

Tirul, R., Bell, I.K., Griffic, Y., & Camp, V.E., 1983. The Sistan suture zone of eastern Iran. Geological society of American Bulletin, 94: 134-150.