The Identity of Subject and Object from the Viewpoint of Mullā Ṣadrā and Ibn Sīnā

جستارهایی در فلسفه و کلام

Article 3, Volume 49, Issue 1 - Serial Number 98, December 2017, Pages 53-72   

Document Type: Original Article

DOI: 10.22067/philosophy.v0i0.40762

Authors

Muhammad Salari^{* 1}; Jahangir Masoudi²; Sayyid Abolfazl Hoseini³

¹Ferdowsi University of Mashhad (International Pardis)

²Ferdowsi University of Mashhad

³Payame Nur University

Abstract

The identity (ittiḥād or unification) of subject and object is an attempt in elucidating the manner of relation between the knowledge and the knower and the quality of perception by means of which the known problems concerning mental existence are removed. With the acceptance of this theory
the problem of a single object as being substance and accident and the applicability of two subjects to one object, which according to Ḥakīm Sabzevari has bewildered intellects, would not be addressed. In theory of identity, Mullā Ṣadrā claims that every intelligible existence is intelligent too; furthermore, if it is achieved in human rational soul, whether intelligible or sensible, it is one with its percipient. The identity that Ibn Sīnā has argued on its invalidity is related to the two existents that potentially exist and are actualized in their accident before unification (and the contradiction of the two is real, not a rational analysis). Ṣadrā does not regard as acceptable such an identity for the same reasons that Ibn Sīnā has stated.
In the identity of subject and object, philosophers are divided upon the knowledge of the soul of the other, while all agree that each abstract object persisting in its essence is intellect, subject, and object in relation to itself. None of the Muslim philosophers denies unity in the knowledge of the abstract of its essence because in this case there is no mental image so that it is accident to the soul and not its object. What is doubtful in this discourse relates to the perception of another. In fact, there is a substance here that is in one sense subject, in another sense intellect, and yet in another sense object. Actually, here it is unity not identity.

Keywords

identity; Subject; object; the knower and the known; soul; perception

References

ابراهیمی دینانی، غلامحسین، قواعد کلی فلسفی در فلسفه اسلامی، تهران، موسسه مطالعه و تحقیقات فرهنگی، 1372.

ابن سینا، حسین بن عبدالله، الاشارات و التنبیهات، قم، نشر البلاغة، چاپ اول، ۱۳۷۵.

ابن سینا، حسین بن عبدالله ، النجاه، قم، فلسفی، 1361.

ابن سینا، حسین بن عبدالله ، النفس من کتاب الشفاء، تحقیق: آیة الله حسن زاده آملی، قم: مکتب الاعلام الاسلامی، بی‌تا.

ابن عربی، محمد بن علی، فصوص الحکم، تصحیح عقیقی، تهران، انتشارات الزهراء، بی‌تا.

ارسطو، دربارۀ نفس، ترجمه علیمراد داوری، حکمت، 1387.

آشتیانی، مهدی، تعلیقه بر شرح منظومه حکمت، به اهتمام عبدالجواد فلاطوری و مهدی محقق، دانشگاه تهران، 1367.

بدوی، عبدالرحمان، شروح على ارسطو مفقودة فی الیونانیة و رسائل اخرى، به کوشش عبدالرحمان بدوی، بیروت، 1986م.

حائری یزدی، مهدی، کاوش‌های عقل نظری، تهران، دانشگاه تهران، 1347.

خمینی، روح الله، تعلیقات علی شرح فصوص الحکم و مصباح الانس، تهران، موسسه نشر آثار امام خمینی، 1392.

سهروردی، یحیی بن حبش، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، مصحح نجفقلی حبیبی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، تهران، بی‌تا.

صانعی‌دره‌بیدی، منوچهر، فرهنگ فلسفی، تهران، انتشارات حکمت، 1385.

صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، اکسیر العارفین فی معرفة الحق و الیقین، چاپ سنگی (مجموعه رسائل آخوند) تهران، 1302 ق.

صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم ، الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ چهارم، 1410 ق،

صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم ، الشواهد الربوبیه، تعلیق، تصحیح و مقدمه سید جلال الدین آشتیانی، مشهد، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، 1360.

صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم ، الشواهد الربوبیه، تعلیق، تصحیح و مقدمه سید جلال الدین آشتیانی، مشهد، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، 1360.

صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، المبدأ و المعاد،، مترجم احمد حسینی اردکانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، 1381.

صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم ، المشاعر، ترجمه فارسی بدیع الملک میرزا عمادالدوله، ترجمه و مقدمه و تعلیقات فرانسوی هانری کربن، کتابخانه طهوری، چاپ دوم، 1363.

صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم ، رسالة اتحاد عاقل و معقول: (مجموعه رسائل فلسفی صدرالمتالهین)، تحقیق و تصحیح حامد ناجی اصفهانی، تهران، انتشارات حکمت، 1375.

صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم ، مفاتیح الغیب، تصحیح محمد خواجوی، نشر مولوی، 1371.

صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم ، عرشیه، ترجمه و تصحیح غلامحسین آهنی، انتشارات دانشکده ادبیات دانشگاه اصفهان، چاپ اول، 1341.

ص‍درال‍دی‍ن ق‍ون‍وی، م‍ح‍م‍دب‍ن اس‍ح‍اق، اعجاز البیان، ترجمه م‍ح‍م‍د خ‍واج‍وی، بی‌جا، بی‌تا.

طباطبایی، محمد حسین، ترجمه فارسی نهایة الحکمة و تعلیقات آیة الله مصباح یزدی، علی اوجبی، تهران 1387.

مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش فلسفه، قم، چاپ اول، 1378.

مطهری، مرتضی، شرح المنظومه، عمار ابورغیف، قم، مؤسسۀ ام القری، 1383.

ملکشاهی، حسن، ترجمه و شرح اشارات و تنبیهات ابن سینا، تهران، سروش، 1390.

مولوی، جلال‌الدین محمد بن محمد، شرح مثنوی، تهران، ادبیات و فرهنگ اسلامی، 1382.

نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، نقد المحصل، محقق غلام عباس حسنوند، قم، 1378.

الهی قمشه‌ای، مهدی، حکمت الهی عام و خاص بضمیمه شرح فصوص حکیم فارابی، تهران، هرمس، 1388.