طراحی، روایابی و اعتبارسنجی شاخص سنجش هوش روایی در نوشتار

مطالعات زبان و ترجمه

مقاله 5، دوره 51، شماره 4، بهمن 1397، صفحه 119-137   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/lts.v51i4.62005

نویسندگان

سیما ضیایی؛ بهزاد قنسولی^* ؛ ضرغام قبانچی؛ حسام الدین شهریاری

گروه زبان انگلیسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

هدف این مقاله طراحی و اعتبارسنجی شاخص سنجشی است که بتوان با آن هوش روایی در نوشتار را ارزیابی کرد. پیش‌نویس ابتدایی این شاخص که براساس تعریف رندال (1999) از هوش روایی تهیه شده، شامل 13 گزینه است که هرکدام از آن‌ها بخشی از تعریف رندال را در بر می‌گیرد. در راستای روایابی این شاخص سنجش، از 200 زبان‌آموز ایرانی که در سطح FCE به یادگیری زبان انگلیسی مشغول بودند خواسته شد تا پویانمایی کوتاهی را ببینند و آن را در قالب نوشتار برای دوست خود تعریف کنند، درحالی‌که اجازه یادداشت‌برداری و استفاده از هیچ‌گونه منبع زبانی را نداشتند. سپس تمام نوشته‌ها، براساس شاخص سنجش طراحی‌شده در طیف لیکرت نمره‌گذاری شدند و تحلیل آماری EFA بر روی نمرات صورت گرفت. نتیجه این پژوهش به شاخص سنجشی دَه‌گزینه‌ای ختم شد که دارای اعتبار 88/0 می‌باشد و سه فاکتور کلی را در بر می‌گیرد. این سه فاکتور عبارت‌اند از: انسجام داستان، شناسایی و معرفی عناصر داستان، فصاحت و بلاغت.

کلیدواژه‌ها

هوش روایی در نوشتار؛ شاخص سنجش هوش روایی در نوشتار؛ نوشتار زبان دوم

مراجع

حیدری، ف.، خوش سلیقه، م.، و هاشمی، م. (۱۳۹۴). هوش روایی و کیفیت ترجمه. فصلنامه مطالعات زبان و ترجمه، ۴۸(۲)، ۱۱۳-۱۳۰.

 

Amoah, J. (2013). Narrative: The road to black feminist theory. Berkeley Women’s Low Journal,12,1, 84-102.

Bamberg, M., & Damrad-Frye, R. (1991). On the ability to provide evaluative comments: Further explorations of children’s narrative competences. Journal of Child Language, 18, 689-710.

Bliss, L. S., McCabe, M., & Miranda, A. E. (1998). Narrative assessment profile: Discourse analysis for school-age children. Journal of Communication Disorders, 31, 347-363.

Brown, H. D. (5th Ed.). (2007). Principles of language learning and teaching. New York, NY: Pearson Education.

Bruner, J. (1991). The narrative construction of realit. Critical Inquiry, 18(1), 1-21.

Bruner, J. & Feldman, C. (1993). Theories of mind and the problem of autism. In S. Baron- Cohen et al. (Eds.), Understanding other minds: Perspectives from autism. Oxford, England: Oxford University Press.

Dautenhahn, K. (2001). The narrative intelligence hypothesis: In search of the transactional format of narratives in humans and other social animals. In Cognitive Technology: Instruments of mind (Vol. 2117, pp. 248-266). Berlin: Springer Berlin Heidelberg.

Fahim, M., & Pishghadam, R. (2007). On the role of emotional, psychometric, and verbal intelligences in the academic achievement of university students majoring in English language. Asian EFL Journal, 9, 240-253.

Gardner, H. (1983). Frames of mind: The theory of multiple intelligences. New York, NY: Basic Books.

Gardner, H. (1999). Intelligence reframed. New York, NY: Basic Books.

Labov, W. (1972). The transformation of experience in narrative syntax. Language in the inner city (394-396). Philadelphia: The University of Pennsylvania Press.

Labov, W., Waletzky, J. (1967). Narrative analysis: Oral versions of personal experience. Journal of Narrative and Life History, 7(1), 3-38.

McAdams, D. P. (1994). The stories we live by: Personal myths and the making of the self. New York, NY: William Morrow.

Morgan, K. A. (2000). Myth and philosophy from the preSocratics to Plato. UK: Cambridge University Press.

Pishghadam, R., & Shams, M. A. (2012). Hybrid modeling of intelligence and linguistic factors as predictors of L2 writing quality: A SEM approach. Language Testing in Asia, 2(3), 53-76.

Pishghadam, R., & Shams, M. A. (2013). Pinpointing the classifiers of English language writing ability: A discriminant function analysis approach. Applied Research on English Language, 2(1), 45-60.

Pishghadam, R., Baghaei, P., Shams, M. A., & Shamsaee, S. (2011). Construction and validation of a narrative intelligence scale with the Rasch rating scale model. The International Journal of Educational and Psychological Assessment, 8(1), 75-90.

Randall, W. L. (1995). The stories we are: An essay on self-creation. Toronto, Canada: University of Toronto Press.

Randall, W. L. (1999). Narrative intelligence and the novelty of our lives. Journal of Aging Studies, 13, 11-28.

Royaei, N. & Evazzade, N. (2012). Narrative intelligence and learning strategies. Retrieved November 20, 2015 from http:// confnews. um. ac. ir/ images/ 41/ conferences/llt/cd42.pdf

Sah, W. H. (2011). Emotion expressions and knowledge of story structure: A study of Mandarin-speaking children’s narrative development. Taiwan Journal of Linguistics, 9(2), 67-110.

Sah, W. H. (2013). Global and local connections in Mandarin-speaking children’s narratives: A PACLIC-27 178 developmental study based on the frog story. In A. McCabe & C. J. Chang (Eds.), Chinese language narration: Culture, cognition, and emotion. John Benjamins (in press).

Sarani, A., Keshavarz, A., & Zamanpour, E. (2012). The relevance of multiple intelligence theory to narrative performance: A study of Iranian undergraduates of English. English Language and Literature Studies, 2(3), 50-55.

Shams, M. (2012). An investigation into the role of Iranian EFL learners’ narrative intelligence, verbal intelligence, grammatical knowledge, and depth and breadth of vocabulary knowledge in their speaking and writing skills: A SEM approach, (Unpublished doctoral dissertation(. Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad.

Shiro, M. (2003). Genre and evaluation in narrative development. Child Language, 30, 165-195.

Shokouhi, H., & Shirali, F. (2011). Rhetorical structure analysis of EFLs’ written narratives of a picture story. The Journal of Teaching Language Skills (JTLS) 3(2), 179-208.

Trahar, Sh. (2009). Beyond the story itself: Narrative inquiry and autoethnography in intercultural research in higher education. Forum: Qualitative Social Research, 10(1).