ارزیابی مقاومت به شوری و خشکی جدایه‌‌های بومی Sinorhizobium meliloti استان کرمان

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 1، دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 11، 1387، صفحه 1-10   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v6i1.1170

نویسندگان

محبوبه ابوالحسنی زراعتکار^{* 1}؛ امیر لکزیان²؛ غلامحسین حق نیا²؛ علیرضا آستارایی²؛ مهدی سرچشمه پور³

¹دانشجوی سابق کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد

²دانشگاه فردوسی مشهد

³دانشگاه شهید باهنر کرمان

چکیده

تلقیح گیاهان لگومینه با جدایه‌های ریزوبیومی بومی مقاوم به شوری و خشکی تاثیر مثبتی در همزیستی لگوم - ریزوبیوم و در نتیجه افزایش رشد و عملکرد گیاه دارد. به منظور شناسایی جدایه‌های سینوریزوبیومی مقاوم به شوری و خشکی از 34 منطقه در استان کرمان 82 جدایه جداسازی و خالص‌سازی شدند و پس از آزمون گره‌زایی 49 جدایه انتخاب شد. از 49 جدایه 24 جدایه متفاوت بر اساس رشد در محیط کشت جامد حاوی غلظتهای متفاوت کلرید سدیم انتخاب شدند. به منظور مطالعه تحمل به شوری و خشکی 24 جدایه از محیط کشت مایع TY با 8 سطح شوری (کلرید سدیم) و 8 سطح خشکی (پلی‌ اتیلن ‌‌گلیکول 6000) استفاده شد. این آزمایش‌ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بین جدایه‌های سینوریزوبیوم از نظر مقاومت به شوری و خشکی تفاوت معنی‌داری وجود دارد و جدایه‌ها در سه گروه مقاوم، نیمه ‌حساس و حساس به شوری و خشکی گروه‌بندی شدند. در آزمونی که به منظور بررسی تاثیر میزان پلی‌ساکارید برون یاخته‌ای باکتریهای سینوریزوبیوم، بر مقاومت باکتری در برابر شرایط تنش آبی انجام گرفت مشاهده شد که جدایه مقاوم (S27K) 63 برابر و جدایه مقاوم (S36K) 57 برابر پلی‌ساکارید بیشتری نسبت به جدایه حساس (S56K) تولید کردند و جدایه نیمه حساس (S109K) تنها سه برابر جدایه حساس به شوری و خشکی پلی‌ساکارید تولید کرده است. با توجه به نتایج مقاومت به شوری و خشکی، میزان تولید پلی‌ساکارید برون یاخته‌ای و با در نظر گرفتن توانایی جدایه‌ها در انجام فرایند تثبیت نیتروژن، دو جدایه سینوریزوبیومS27K و S36K به عنوان جدایه‌های برتر و مقاوم به شوری و خشکی معرفی شدند.