Dynamometry of Fuzzy Logic in the Interpretation of the Holy Qur’ān

جستارهایی در فلسفه و کلام

Article 1, Volume 50, Issue 2 - Serial Number 101, November 2018, Pages 9-31   

Document Type: Original Article

DOI: 10.22067/philosophy.v50i2.61582

Authors

Sayyed Mostafa Ahmadzadeh^* ; Majid Zahiri

Academy of islamic sciences and culture

Abstract

The knowledge of Qur’an interpretation, like any other knowledge, makes use of and is helped by logics. Given the increasing growth of various branches of logics, using any logic would have its impact on the knowledge of interpretation and its outcomes. One of the new approaches of logics is fuzzy logic, which is polyvalent, contrary to the bivalent classic logic. Using fuzzy logic does not only mean not denying the classic logic, but it also finds meaning and value next to
the classic logic. Fuzzy logic can help interpreters understand, explain, and apply the graded and spectral concepts in their arguments. According to the classic logic, an individual is either faithful or is not faithful; but according to the fuzzy logic, various states can be defined about the relation of a person with the phenomenon of faith: someone who does not have faith at all; someone who has weak faith; someone who has average faith; and someone who has a strong faith. In this writing, besides fuzzy logic in one concept, mention has also been made of fuzzy matrix. Fuzzy glimpse at some concepts, in which the element of graduation, strength, and weakness is effective in understanding and explaining them, would give the Qur’an scholars more freedom in interpretation of the Holy Qur’an and would pave the ground further for the expansion and deepening of the Holy Qur’an’s doctrinal knowledge

Keywords

formal logic; Fuzzy logic; fuzzy interpretation; philosophy of interpretation; logical interpretation; faith; the woman

References

1. ابن العربی، محمد بن عبدالله بن ابوبکر، احکام القرآن، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
2. ابن رشد، ابوالولید محمد بن احمد بن محمد، تفسیر مابعدالطبیعه، دارالمشرق، بیروت، 1991.
3. ابن عاشور، محمد بن طاهر، التحریر و التنویر، موسسه التاریخ، بیروت،1420.
4. ابن عربی، محیی الدین بن محمد، تفسیر ابن عربی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، 1422.
5. ابوحیان اندلسی، محمد بن یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، دارالفکر، بیروت، 1420.
6. ارسطو، ارگانون، ترجمۀ میرشمس الدین ادیب سلطانی، آگاه، تهران، 1387.
7. امین، سیده نصرت، مخزن العرفان در تفسیر قرآن، نهضت زنان مسلمان، تهران، 1361.
8. ایزوتسو، توشی‌هیکو، مفهوم ایمان در کلام اسلامی، ترجمۀ زهرا پور سینا، سروش، تهران،1380.
9. ایمان، محمد تقی، مبانی پارادایمی روش‌های کمی و کیفی تحقیق در علوم انسانی، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، 1388.
10. ایمان، محمد تقی، روش‌شناسی علوم انسانی نزد اندیشمندان مسلمان، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، 1392.
11. آریان‌پور کاشانی، منوچهر، فرهنگ جامع پیشرو آریان‌پور، نشر الکترونیکی و اطلاع رسانی جهان رایانه، تهران،1377.
12. بلاغی نجفی، محمد جواد، آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، بنیاد بعثت، قم، 1420.
13. جعفری، یعقوب، تفسیر کوثر، بی نا، بی‌جا، بی‌تا.
14. جوادی آملی، عبدالله، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، نشر اسراء، قم، 1388.
15. جوادی آملی، عبدالله، مراحل اخلاق در قرآن، مرکز نشر اسراء، قم، 1377.
16. حسینی قمی، سید محمد، ایضاح الکفایه: درسهای متن کفایه الاصول آیت الله فاضل لنکرانی، نوح، قم، 1374.
17. حسین زاده یزدی، مهدی، «اصل امتناع تناقض؛ حکمت متعالیه و منطق فازی»، خردنامه صدرا، تهران، شمارۀ 50 ، زمستان1386، صص 92- 78.
18. خادمی زارع، حسن و محمد باقر فخرزاد، «شناسایی و تحلیل کاربرد منطق و سیستم‌های فازی در قرآن کریم»، اندیشۀ نوین دینی، قم، سال 8، شمارۀ31، زمستان 1391، صص 92- 79.
19. خسروپناه، عبدالحسین، فلسفۀ فلسفۀ اسلامی، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، تهران، 1389.
20. خوانساری، محمد، منطق صوری، موسسه انتشارات آگاه، تهران، 1374.
21. دارابی، علیرضا و فلاحی، اسدالله، «آیا می توان خواجه نصیرالدین طوسی را معتقد به منطق سه ارزشی دانست؟»، متافیزیک، اصفهان، دورۀ جدید، شمارۀ 1و2، بهار و تابستان1388، صص 128- 115.
22. رضایی اصفهانی، محمد علی، منطق تفسیر قرآن، مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی، قم، 1390.
23. زحیلی، وهبه بن مصطفی، التفسیر المنیر فی العقیده و الشریعه و المنهج، دارالفکر المعاصر بیروت،1418.
24. شیرازی، صدرالمتالهین، تفسیر القرآن الکریم، تصحیح: شیخ محمد جعفر شمس الدین، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت، 1419.
25. شیروانی، علی، «امکان استقبالی و تعین صدق در گزاره های ناظر به آینده»، پژوهشهای فلسفی-کلامی، ش 24، 1384.
26. صادقی تهرانی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن، انتشارات فرهنگ اسلامی، قم،1365.
27. صافی اصفهانی، حسن، الهدایه فی الاصول، مؤسسه صاحب الامر، قم، 1417.
28. صفوی، کورش، درآمدی بر معنی‌شناسی، پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی، تهران، 1379.
29. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامی جامعه‌ی مدرسین حوزه‌ی علمیه قم، قم، 1417.
30. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، انتشارات ناصر خسرو، تهران، 1372.
31. طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، انتشارات اسلام، تهران، 1378.
32. العک، خالد عبدالرحمن، اصول التفسیر و قواعده، دارالنفائس، بیروت، 1406.
33. غالب، حنا، کنز اللغه العربیه: موسوعه فی المترادفات و الاضداد و التعابیر، مکتبه لبنان ناشرون، بیروت،2003.
34. غروی نائینی، نهله و حامد مصطفوی فرد، «تحلیلی جامع نسبت به مسئلۀ «ضرب النساء : بازخوانی راهکار ارئه شده در آیۀ نساء/34 برای حل بحران نشوز»، فصلنامۀ زن: خانواده و حقوق (تحقیقات زنان)، تهران، سال 5، شمارۀ 4، زمستان 1390، صص 41- 9.
35. فاکر المیبدی، محمد، قواعد التفسیر لدی الشیعه و السنه، المجمع العالمی للتقریب بین المذاهب الاسلامیه، تهران، 1428.
36. فخر رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، دار الاحیاء التراث العربی، بیروت، 1420.
37. فضل الله، سید محمد حسین، من وحی القرآن، دارالملاک للطباعه و النشر، بیروت، 1419.
38. قرشی، سید علی اکبر، احسن الحدیث، بنیاد بعثت، تهران، 1377.
39. کاشانی، ملافتح الله، منهج الصادقین فی الزام المخالفین، کتابفروشی محمد حسن علمی، تهران، 1336.
40. گنابادی، سلطان محمد، بیان السعاده فی مقامات العباده، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، بیروت، 1408.
41. مختار عمر، احمد، علم الدلاله، عالم الکتب، قاهره، 1998.
42. مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش فلسفه، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، 1368.
43. مغنیه، محمد جواد، الکاشف، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1424.
44. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1374.
45. میبدی، ابوالفضل رشیدالدین، کشف الاسرار و عده الابرار، به سعی و اهتمام علی اصغر حکمت، امیر کبیر، تهران، 1344.
46. نبوی، لطف الله، «رویکرد تاریخی به شکل چهارم قیاس اقترانی حملی و شرایط انتاج آن»، مدرس علوم انسانی، تهران، شمارۀ 5 ، زمستان1376، صص109- 102.
47. نبوی، لطف الله، مبانی منطق جدید، سمت، تهران، 1377.
48. نویا، پل، تفسیر قرآنی و زبان عرفانی، ترجمۀ اسماعیل سعادت، امیر کبیر، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، 1373.
49. واسطی، عبدالحمید، «کاربرد منطق فازی در تحلیل گزاره‌های دینی»، آینۀ معرفت، تهران، شمارۀ 4، پاییز1383، صص110- 89.
50. واعظی، احمد، نظریۀ تفسیر متن، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، 1392.
51. وحیدیان کامیاد، علی، «روش‌شناسی کاربرد منطق فازی در بینش اسلامی»، (مطالعات معرفتی در) دانشگاه اسلامی، تهران، شمارۀ 5، تابستان1377، صص 150- 145.
52. یوسف ثانی، سید محمود، «تعریف و غایت دانش منطق نزد منطق دانان مسلمان»، پژوهشنامه فلسفه دین، تهران، سال2، شمارۀ 1، بهار و تابستان1383، صص 124- 111 .
53. Gabbay,Dov M.& WoodsJohn, Handbook of the History of Logic, vol8 : The Many Valued and Nonmonotonic Turn in Logic, North-Holland, 2007.
54. Zadeh, L. A., "Fuzzy Sets", Information and Control, volume 8, 1965.