کتابنامه
آذر، ا. (1395). تحلیلی بر نظریات ترامتنیت ژنتی. پژوهش‌های نقد ادبی و سبک‌شناسی، ۷(۲۴)، 11-31.
آذرم، م. (1395). بررسی مفهوم سوژه و بازتاب آن در شیوة اجرایی برشت: پروژة عملی کارگردانی نمایش نگهبان (پایان‌نامة منتشر نشد‌ة کارشناسی ارشد). دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
اسلامی، م.، و فرهادپور، م. (1387). پاریس-تهران: سینمای عباس کیارستمی. تهران: فرهنگ صبا.
بابایی، پ. (بی‌تا). بیش‌متنیت در نمایش‌نامة مادر نوشته برتولد برشت. برگرفته از
http://anthropology.ir/article/29504.html
باینگانی، ب.، و کاظمی، ع. (1389). بررسی مبانی تئوریک مفهوم سرمایة فرهنگ. فصلنامة برگ فرهنگ ، (۲۴)، ۸-21.
بسکادی، م.، شیخ مهدی، ع.، و ندایی، ا. (1389). ویژگی‌های پسامدرن در هنر چندرسانه‌ای. کتاب ماه هنر، ۱۳(142)، 12-19.
بهارلو، ع. (1379). عباس کیارستمی. تهران: نوروز هنر.
بوسچتی، آ. (2006). پژوهش بوردیو در زمینة ادبیات. زمینه‌ها، سهم‌ها و نگرش‌ها. ترجمة آرش حسن‌پور. تهران: ترجمان.
پرستش، ش. (1385، 30 دی). نظریة انسان‌شناسی ادبی پیر بوردیو. برگرفته از
http://anthropology.ir/article/2029.html
پورآذر، ر.، و سخنور، ج. (1394). چیستی و چرایی شخصیت‌پردازی پسادراماتیک در فضای آستانه‌ای تئاتر معاصر. نقد زبان و ادبیات خارجی، 11(15)، 45-77.
جمشیدی‌ها، غ.، و پرستش، ش. (1386) دیالکتیک منش و میدان در نظریة عمل بوردیو. فصلنامة علوم اجتماعی، (۳۲)، ۱-۳۰.
حسن‌زاده نیری، م.، و اسلامی، آ. (1394). هستی‌شناسی پسامدرن در داستان «من دانلی کل هستم» براساس نظریة برایان مک‌هیل. ادبیات پارسی معاصر، 4(۱۶)، 25-42.
حقی، س.، قربان صباغ، م. و تائبی نقندری، ز. (1397). انقیاد و قدرت بدن زنانه در رمان سرگذشت ندیمه نوشتة مارگارت اتوود. مطالعات زبان و ترجمه، ۵۱(3)، 104-126
دورتیه، ژ. (1381). پیر بوردیو انسان‌شناس، جامعه‌شناس. نامة انسان‌شناسی، 1، 237-225.
دین‌پرست، م.، و شهبا، م. (1393). تأویل‌های فلسفی از سینمای کیارستمی با تأکید بر آراء ژان لوک نانسی. مطالعات میان رشته‌ای در رسانه و فرهنگ، ۴(۷)، 45-62.
راد، آ.، و فارسیان، م.، و بامشکی، س. (1397). بررسی تطبیقی تصویر جنگ جهانی در رمان‌های خون دیگران و سووشون. مطالعات زبان و ترجمه، ۵۱(3)، 2-29.
ربانی خوراسگانی، ع.، و خوش‌آمدی، م. (1388). مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی زبان پیر بوردیو. فصلنامة مطالعات فرهنگی و ارتباطات، ۵(16)، 155-186.
رزنبام، ج.، و سعیدوفا، م. (1396). عباس کیارستمی. تهران: چشمه.
سجودی، ف. (1383). نشانه‌شناسی لایه‌ای و کاربرد آن در تحلیل متن هنری. مجموعه مقالات اولین هم‌اندیشی نشانه‌شناسی هنر (ص. 59-74) به همت فرزان سجودی. تهران: فرهنگستان هنر.
شهبازی، ر. (1391). فرایند تبدیل هملت به ماشین بازخوانی اقتباس هاینر مولر از ویلیام شکسپیر. برگرفته از
http://anthropology.ir/article/13172.html
شیخ مهدی، ع.، و پورجعفر، م. (1381). بررسی علل استقبال منتقدان غربی از فیلم‌های عباس کیارستمی. فصلنامة مدرس هنر، 1(2)، 25-41.
طهوری، ن. (1391). ویکتور برگمن: پایان نظریه‌پردازی هنر. فصلنامة کیمیای هنر، ۱(5)، 7-21.
عقیقی، س. (1396). چشم‌اندازهای متغیر: بررسی تطبیقی مولفه‌های مستند و داستانی در آثار عباس کیارستمی. ایران نامگ، 2(4)، 7-26.
عیسی‌وند، ل.، و توحیدفام، م. (1391). فمینیسم پسامدرن و تحول در مفهوم دموکراسی. تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری (دانشنامه حقوق و سیاست)، ۸(17)، 61-86.
فکوهی، ن. (1384). پیر بوردیو: پرسمان دانش و روشنفکری. فصلنامة علوم اجتماعی، ۲(۱)، 141-161.
قزلسفلی، م.، و میرخوشخو، آ. (1396). هنر و سیاست: زمینه‌های تعامل و تقابل سیاست و هنر در پست‌مدرنیسم. فصلنامة سیاست، 47(4)، 1025-1043.
کریمی، م. (1389). علوم اجتماعی: اندیشه اجتماعی پیر بوردیو. مجلة فرهنگ پژوهش دانشگاه باقرالعلوم، ۲(۷)، 137-160.
کیانیان، ر. (1395، 18 شهریور). هیچ چیز پنهانی نداریم/کیارستمی پرچمدار است. برگرفته از
https://www.isna.ir/news/95011805944
گنجی، م. و حیدریان، ا. (1393). سرمایة فرهنگی و اقتصاد فرهنگ (با تاکید بر نظریه‌های پیر بوردیو و تراسبی). فصلنامة راهبرد 23(72)، 77-97.
گین، ن. (1390). ماکس وبر و نظریة پسامدرن: جدال عقل و افسون. ترجمة محمود مقدس. تهران: روزنه.
مالووی، ل.(1377). اصل عدم قطعیت کیارستمی (نگاهی به آثار کیارستمی). ترجمة شاپور عظیمی. فارابی ، 7(4)، 10-17.
محمدکاشی، ص. (1384). بررسی تطبیقی مولفه‌های زیبایی‌شناسی در هنر سنتی و ویژگی‌های سینمای کیارستمی. کتاب ماه هنر، 40، 48-61.
مقدس‌جعفری، م.، یعقوبی، ع. و کاردوست، م. (1386). بوردیو و جامعه‌شناسی ادبیات. ادب‌پژوهی، ۱(2)، 77-94.
ممتاز، ف. (1383). معرفی مفهوم طبقه از دیدگاه بوردیو. پژوهشنامة علوم انسانی، (41-42)، 149-160.
مولر، ه. (1389). هملت ماشین. ترجمة ناصر حسینی مهر. تهران: گروه تئاتر.
مولر، ه. (1394). سه‌گانه: هراکلس 5، مائوزر، هملت ماشین. ترجمة ناصر حسینی مهر. تهران: روزبهان.
مویدحکمت، ن. (1392). درآمدی بر رویکرد روش‌شناختی پیر بوردیو به مفهوم سرمایة فرهنگی. جامعه‌پژوهی فرهنگی، 4(1)، 155-178.
ناظرزاده کرمانی، ف. (1381). کمینه‌گرایی (مینی‌مالیسم) در هنر نمایش. مجله هنرهای نمایشی، 3، 10-43.
ناظرزاده کرمانی، ف. (1385). درآمدی به نمایشنامه‌شناسی. تهران: سمت.
نانسی، ژ. (2001). بداهت فیلم. ترجمة باقر پرهام، بروکسل: ایوژوارت.
نظری، ع. (1385). پسامدرنیسم و هویت سیاسی. فصلنامة مطالعات ملی، 7(3)، 116-136.
ویتمور، ج. (1386). تئاتر پست‌مدرن. ترجمة صمد چینی فروشان. تهران: نمایش.
یوست، ف. (1397). درآمدی بر ادبیات تطبیقی. ترجمة علیرضا انوشیروانی. سمت.
Aragay M., & Escoda C. (2012). Postdramatism, ethics, and the role of light in martin crimp's fewer emergencies. New Theatre Quarterly, 28(2), 133-142. doi: 10.1017/S0266464X12000231
Barker, S. (2012) .Hamlet the difference machine. Comparative Drama, 46(3), 401-423.
Battle, T. T. (2012). The postmodern world of Müller and Wilson, or how hamletmachine completed a Brechtian dream. (Unpublished master’s thesis). University of Central Missouri, Warrensburg, Missouri, United States.
Bourdieu, P. (1991). Language and symbolic power. (G. Raymond & M. Adamson, Trans.). Cambridge, MA: Polity.
Bourdieu, P. (1996). The rule of art: Genesis & structure of the literary field. California, CA: Stanford University Press.
Bourdieu, P. (1998). Practical Reason: On the theory of action. (R. Johnson, Trans.). California, CA: Stanford University Press.
Bourdieu, P. (2010). Distinction, a social critique of the judgement of taste. (R. Nice, Trans.). Cambridge, MA: Harvard University Press
Bourdieu, P., & Passeron, J. (1990). Reproduction in education, society and culture. (R. Nice, Trans.). London, England: Sage.
Burgin, V. (1986). The end of art theory. Criticism and postmodernity. London, England: Macmillan.
Burgin, V. (1997). Geometry and abjection. In the end of art and beyond, essays after Danto. New Jersey, NJ: Humanities.
Carter, C. L. (2004). Conceptual art: A base for global art or the end of art? (6th Ed.). London and New York: Routledge.
Desmond, K. K. (2011). Ideas about art. New York, NY: John Willey & Son Publication.
Friedman, D. (2007). The cultural politics of Heiner Müller. Newcastle, England: Cambridge Scholar Publishing.
Genette, G. (1997). Palimpsests: Literature in the second degree. (C. Newman & C. Dubinsky Trans.). Lincoln, NE: University of Nebraska press.
Hutcheon, L. (2001). The politics of postmodernism. London and New York: Routledge.
Katz, A. (2000). Postmodernism and the politics of culture. Colorado, CO: Westview Press.
Müller, H. (2000). Hamletmachine. In D. Fischlin & M. Fortier (Eds.). Adaptation of Shakespeare (pp. 208-214). London and New York: Routledge.
Pace, E. (1996). Heiner Müller, the playwright and social critic, dies at 66. Retrieved from https:// www. nytimes. com/ 1996/ 01/ 03/ nyregion/ heiner- Müller-the-playwright -and -social -critic- dies-at-66.html
Pleasant, L. C. (2004). Hamletmachine: Exhumation ophelia. Virginia University. United States.
Selden, R., Widdowson, P. & Brooker, P. (2017). A reader’s guide to contemporary literary theory (6th Ed.). London and New York: Routledge.
Stam, R. (2017). Revisionist adaptation: Transtextuality, cross-cultural dialogism, and performative infidelities. In T. Leitch (Ed.), The Oxford handbook of adaptation studies (pp. 239-50). Oxford, England: Oxford University Press.
Teraoka, A. A. (1985). The silence of entropy or universal discourse: The post-modernist poetics of Heiner Müller. New York, NY: Peter Lang.
