عامل سوم جزم: واقع شدن در جواب طلب

زبان و ادبیات عربی

مقاله 3، دوره 7، شماره 13، مرداد 1394، صفحه 59-72   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jall.v7i13.31949

نویسنده

امیرحسین رسول نیا^*

دانشگاه کاشان

چکیده

قرآن، معجزه جاوید و پدیده شگفت تاریخی است که مؤمنان به منشأ آن، که قدرت بی‌پایان دارد، تردید نکرده اند. به همین جهت در هر زمان و مکان به بررسی و پژوهش پیرامون آن می پردازند. از طرف دیگر سال های زیادی است که مسائل و قواعد نحوی، زبان به زبان نقل گشته و کتاب های نحوی قدیم قواعدی را کشف و منتقل نموده اند. در ادبیات معاصر پژوهش های زیادی انجام شده و مسائل جدیدی در ادبیات عربی بررسی شده است. این در حالی است که به چالش کشیدن موضوعات صرفی- نحوی در مقایسه با موضوعات ادبی بسیار کم بوده است. در این مقاله برآنیم تا یکی از مسائل نحوی را در باب عوامل جزم فعل مضارع مورد بررسی و پژوهش قرار دهیم. در این راستا مهم ترین منبع برای اثبات این فرضیه آیات قرآن کریم خواهد بود.

کلیدواژه‌ها

فعل مضارع؛ عامل جزم یک فعلی؛ عامل جزم دو فعلی؛ عامل سوم جزم؛ طلب

مراجع

قرآن کریم.

ابن مالک الطائی، جمال الدین محمد. (2001م/ 1422ق). شرح التسهیل (تسهیل الفوائد و تکمیل المقاصد).

تحقیق: محمد عبدالقادر عطا. طارق فتحی السید. دارالکتب العلمیه: بیروت. ط1.

ابن هشام، جمال الدین عبدالله بن یوسف. (1996م).شرح شذور الذهب. بیروت: دارالکتب العلمیه، الطبعه الأولی.

أسترآبادی، رضی الدّین. (م1978). شرح الرضی علی الکافیه. تصحیح و تعلیق: یوسف حسن عمر.

دارالمؤرخ العربی: جامعه قاریونس.

باقری، مهری. (1378). مقدمات زبان شناسی. تهران: قطره.

التفتازانی، سعدالدین. (1383). مختصرالمعانی. چاپ هشتم، قم: دارالفکر.

حسن، عباس. (بی تا). النحو الوافی. مصر: دارالمعارف.

درویش، محیی الدین. (1415). اعراب القرآن و بیانه. دمشق: دارالإرشاد.

دعاس، قاسم حمیدان. (1425). اعراب القرآن الکریم. دمشق: دارالمنیر، دارالفارابی.

سیبویه، ابوبشر عمرو بن عثمان بن قنبر. (بی تا). الکتاب. تحقیق و شرح: عبدالسلام محمد هارون. الطبعه السادسه، بیروت: دارالتاریخ.

السیوطی، ابوالفضل عبدالرحمن بن الکمال ابوبکر جلال الدین. (1427م/2006م). همع الهوامع فی شرح جمع الجوامع. تحقیق: أحمد شمس الدین. دارالکتب العلمیه: بیروت. ط2.

الشرتونی، رشید. (1383). مبادئ العربیه. چاپ نهم، تهران: أساطیر.

الطبرسی، ابوعلی الفضل بن الحسن. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن.تهران: ناصرخسرو.

المطعنی، عبدالعظیم ابراهیم. (1388). ویژگی‌های بلاغی بیان قرآنی؛ ترجمه دکتر سید حسین سیدی، تهران: سخن. چاپ اول.

مجلسی، محمد باقر. (1364). بحار الأنوار. تهران: مکتبه الإسلامیه. چاپ دوم.

مکارم شیرازی، ناصر. (1374). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب العلمیه.