تحلیلی بر بازتاب جشنها و عیدها در شعرفارسی*(تا سده هفتم)

جستارهای نوین ادبی

مقاله 2، دوره 40، شماره 1 - شماره پیاپی 158، آبان 1386، صفحه 1-18   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jls.v40i3.13157

نویسندگان

حسین آقاحسینی^* ؛ زهرا صالحی ساداتی

دانشگاه اصفهان

چکیده

بر پایی جشنها و عیدها نشان پویایی وشادابی یک جامعه است. به گفتۀ محقّقان، در ایران پیش از اسلام جشنهای فراوانی برگزار می‌شده است که تعداد آن را تا بیست و چهار جشن ذکر کرده‌اند(صفا،بی تا:120). پس از ورود اسلام به ایران نیز عیدهای اسلامی به جشنهای ایرانی افزوده شده و با آداب و شکوه خاصی بر پا می‌شده است. در کتابهای تاریخی اطلاعات چندانی دراین باره نیامده است و تنها در آثاری چون تاریخ بیهقی می‌توان مطالب سودمندی یافت، اما در شعر فارسی از این آیینها و جشنها اطلاعات نسبتاَ فراوانی می‌توان به دست آورد و به چگونگی بر پایی آیین جشن وسرور در دربارها و میان مردم پی برد.
اگرچه بیشتر این شعرها در ستایش حکمرانان وبزرگان دربارهاست،اما از لا به لای آن می‌توان نکات سودمندی یافت که بررسی و تحلیل آن، ما را از چگونگی بر پایی وعوامل مؤثر در جشنها آگاه می‌کند و با روحیات و شادمانی و سرور مردم آشنا می‌سازد و رازماندگاری یا ناپایداری آن را می‌نمایاند.
از بازتاب این جشنها و عیدها درشعر فارسی می‌توان با اندیشه حاکمان درباری و روحیه مردم هم عصر آن آشنا شد و به اهمیت و ارزش آنها پی برد.
کلید واژه‌‌ها: جشن، نوروز، مهرگان، سده، عید، فطر، قربان.

کلیدواژه‌ها

جشن؛ نوروز؛ مهرگان؛ سده؛ عید؛ فطر؛ قربان