A Study of the Efficiency of Berman's Model in the Assessment of The Qur'an Translation; A Case study of Clarification Tendencies

مطالعات زبان و ترجمه

Article 7, Volume 52, Issue 4, February 2020, Pages 161-193   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/lts.v53i1.82327

Authors

Shahriar Niazi; Ensiye Sadat Hashemi^*

Department of Arabic Language and Literature, University of Tehran, Tehran, Iran

Abstract

The translation of the Qur'an as the most sensitive text needs an accurate assessment. Translation theorists have presented different models for evaluating translation, but there has not been a scientific model for evaluating translation from Arabic to Persian, and in particular, translating the Holy Qur'an so far. To have such a model, it seems necessary first to examine the efficacy of translation assessment models in evaluating the Qur'an translation. For this purpose, present paper studies the efficacy of the Berman model and examines the efficiency of clarification tendency in the assessment of Rezaee ST-oriented translation as a case study. This study shows that in some cases, due to lack of femininity and dual forms in the Persian language, Arabic terms and derivations which have no equivalent in Persian and homonyms in Arabic vocabulary, clarification in the translation of the Qur'an is compulsory and inevitable. In other cases, however, clarification is optional and the translation approach determines the degree of its necessity. Clarification avoidance strategies include maintenance of omissions and ambiguities of demonstrative pronouns and nouns, Euphemism and metaphorical preservation; suffice to slightest change and avoidance of exegetical explanations and specifying instances.

Keywords

Translation Evaluation Model; Evaluation of Qur’an Translation; Antoine Burman; Rezaee Isfahani; Clarification

References

ابن‌عاشور، م. (بی‌تا). التحریر و التنویر. بی‌جا: بی‌نا.

ابوزید، ن. ح. (1389). معنای متن: پژوهشی در علوم قرآن. ترجمه مرتضی کریمی‌نیا. تهران: طرح نو.

احمدی، م. ر. (1392). آنتوان برمن و نظریة «گرایش‌های ریخت‌شکنانه»؛ معرفی و بررسی قابلیت کاربرد آن در نقد ترجمه. نقد زبان و ادبیات خارجی، 5(10)، 1-21.

استادولی، ح. (1373). لغزش‌گاه‌های ترجمة قرآن کریم. بینات، 1، 83-87.

امیری‌فر، م.، روشنفکر، م.، پروینی، خ.، و زعفران‌لو، ع. (1396). خطاهای ترجمه در باهم‌آیی‌های قرآنی با تکیه بر دیدگاه‌های نیومارک، بیکر و لارسون. پژوهش‌های ترجمه در زبان و ادبیات عربی، 7(16)، 61-86.

امینی، ب. (1388). ترجمة مقدمه و دو فصل نخست از ترجمه و لفظ یا مهمان سرایی در دوردست اثر آنتوان برمن و تحلیل و بررسی پیکرة مطالعاتی. (پایان‌نامة منتشر نشدة کارشناسی ارشد). دانشگاه شهید بهشتی، ایران.

برمن، آ. (2010). الترجمه و الحرف أو مقام البعد، ترجمه ع. خطابی. بیروت، لبنان: المنظمة العربیة للترجمة.

خزاعی‌فر، ع. (1386). کاهش و افزایش در ترجمة مجملات و متشابهات قرآن. نامه فرهنگستان، ۳۴(۲)، 9-34.

دلشاد، ش.، مسبوق، م.، و بخشش، م. (1394). نقد و بررسی ترجمة شهیدی از نهج‌البلاغه براساس نظریة «گرایش‌های ریخت‌شکنانه» آنتوان برمن. مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، 2(4)، 99-120.

راغب اصفهانی، ح. (1412). المفردات فی غریب القرآن، دمشق، سوریه: دار العلم.

رحیمی خویگانی، م. (1396)، نقد واژگانی ترجمه موسوی گرمارودی از قرآن کریم (با تکیه بر سطح معنایی-لغوی گارسس). مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، 4(7)، 69-94.

رضایی اصفهانی، م. ع. (1384). بررسی شرایط مترجم قرآن. قرآن‌پژوهی پیام جاویدان، 2(6)، 53-65.

رضایی اصفهانی، م. ع. (1385). مبانی ترجمة قرآن. بینات، 49 و50، 53-77.

رضایی‌اصفهانی، م. ع. (1386). ترجمة گروهی قرآن کریم. اصفهان: مرکز تحقیقات رایانه‌ای قائمیه.

رضوانی، ا.، و قنسولی هزاره، ب. (1390). چندمعنایی در قرآن کریم، مطالعة موردی ترجمة واژة فتنه. مطالعات زبان و ترجمه، 4(41) 35-55.

زمخشری، م. (1407). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. بیروت، لبنان: دار الکتاب العربی.

زند وکیلی، م. ت.، و امرایی، م. ح. (1396). ارزیابی مقایسه‌ای انسجام در سورة طارق و ترجمة آن از محمدمهدی فولادوند از دیدگاه نظریة هالیدی و حسن. مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، 4(7)، 1-36.

سیوطی، ج. (1421). الإتقان فی علوم القرآن. بیروت، لبنان: دارالکتب العربی.

صافی، م. (1418). الجدول فی اعراب القرآن. دمشق و بیروت:‌ دار الرشید مؤسسه الایمان.

طباطبایی، م. ح. (1417). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعة مدرسین حوزة علمیة قم.

غضنفری، م. (1389). نگاهی به تکرارهای واژگانی قرآن از منظر زبان‌شناسی نقشی-سازگانی و دشواری ترجمه این‌گونه عناصر. مطالعات زبان و ترجمه، 42(2)، 58-77.

فرهادی، م.، میرزایی الحسینی، م.، و نظری، ع. (1396). نقد و بررسی اطناب و توضیح در ترجمة صحیفه سجادیه براساس نظریة آنتوان برمن (مطالعة موردی: ترجمة انصاریان). پژوهش‌های ترجمه در زبان و ادبیات عربی، 7(17)، 31-54.

قرشی، ع. ا. (1371). قاموس قرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.

کرباسی، م. (1373). مترجمان و لغزش در فهم معنایان. بینات، 2، 72-83.

کریمی، م. (1383). ضرورت به‌کارگیری باورهای صحیح در ترجمة قرآن. معرفت، 13(8)، 24-34.

کریمی‌نیا، م. (1375). نقد و بررسی ترجمة قرآن کریم از آیت الله مکارم شیرازی. بینات، 9، 140-153.

مسبوق، م.، و غلامی، ع. ح. (1396). روش‌شناسی برگردان تصویرهای استعاری صحنه‌های قیامت در قرآن براساس الگوی نیومارک. پژوهش‌های ادبی قرآنی، ۲(5)، 123-151.

مسبوق، م.، و گلزار خجسته، ا. (1396). واکاوی ترجمه پورعبادی از حکمت‌های رضوی براساس سیستم تحریف متن آنتوان برمن. فصلنامه فرهنگ رضوی، ۱۹(5) ، 105-122.

معرفت، م. ه. (1379). تفسیر و مفسران. قم: مؤسسه فرهنگی التمهید.

معرفت، م. ه. (1382). تاریخ قرآن. تهران: سمت.

معرفت، م. ه. (1415). التهمید فی علوم القرآن. قم: مؤسسه النشر الاسلامی.

ناظمیان، ر. (1386). فن ترجمه (عربی-فارسی). تهران: دانشگاه پیام نور.

نرم‌افزار جامع التفاسیر، نسخة 3.

نیازی، ش.، و قاسمی‌اصل، ز. (1397). الگوهای ارزیابی ترجمه (با تکیه بر زبان عربی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

هاشمی، م.، و حیدرپور، ا. د. (1392). مبانی معناشناختی نقد ترجمه در ایران معاصر. مطالعات زبان و ترجمه، 46(1)، 20-48.

 

Berman, A. (2004). Translation and the trials of the foreign. (L. Venuti, Trans.). London, England: Routledge.

Newmark, P. (1981). Approaches to Translation. Oxford, England: Pergamon.