Examining the Process of Transferring Meaning in Translation Using the Discourse Semiotic Approach: A Case Study of Elahi Qomshei’s Translation of The Prophet

مطالعات زبان و ترجمه

Article 1, Volume 53, Issue 1, April 2020, Pages 1-29   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/lts.v53i1.84468

Authors

Leila Tavakoli¹; HamidReza Shairi^{* 2}; Ali Rabi³; Ali Karimi Firuzjani⁴

¹Department of Linguistics, Islamic Azad University, South Tehran Branch, Tehran, Iran

²Department of French Language, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran

³Department of Language Translation, Islamic Azad University, South Tehran Branch, Tehran, Iran

⁴Department of Linguistics, Payame Noor University, Tehran, Iran

Abstract

Each translator directs his/her translation choices based on vocabulary substitution and coherence of grammatical structures and by taking into account what intentions the source text holds and the importance of the target culture. Given the fact that the translator is under the influence of an interpolation space between source and target languages, the semantic approach was employed to analyze the process of meaning transfer. Given the semiotic definition of translation, which is understood as an intercultural and intertextual relationship, the purpose of the present study is to show that in the translation of The Prophet, the work by Gibran Khalil Gibran’s work, which was translated by Hossein Elahi Qomshei, the culture of both source and target languages play a role, following two converging and diverging semantic systems. The function of the converging semantic system is to preserve the cultural morph of the source text, and the function of the divergent semantic system is to create intercultural anomalies. The question is, however, how cultural elements could facilitate the transfer of meaning within the framework of a discursive value in the abovementioned translation. The novelty of this study lies on the fact that it studied the cross-cultural elements in this translation from the perspective of the semantic sign.

Keywords

Gibran Khalil Gibran; Elahi Qomshei; Discourse Semiotic Approach; Translation; The Prophet; Convergent; Divergent

References

اکبری‌زاده، ف.، و محصص، م. (1396). نشانه‌معناشناسی گفتمان تبلیغی موسی. جستارهای زبانی، ۸(۴۰)، 293-۳۱۸.

تسلیمی، ع. (1395). نقد ادبی. تهران: کتاب آمه.

جعفری، ط. (1389). تحلیل و نمادپردازی پیامبر، نوشتة جبران خلیل جبران، با توجه به کهن‌الگوهای یونگی. فنون ادبی، ۲(۲)، 123-134.

خلیل جبران، ج. (1380). پیامبر. ترجمة مهدی مقصودی. مشهد: گل آفتاب.

خلیل جبران، ج. (1387). پیامبر. ترجمة حسین الهی قمشه‌ای. تهران: روزنه.

خلیل جبران، ج. (1388). پیامبر. ترجمة هرمز ریحانی و ناتالینا ایوانوا. تهران: پیکان.

خلیل جبران، ج. (1397). پیامبر. ترجمة مهوش شریعت‌پناهی. تهران: فراروان.

سوسور، ف. (1377). دورة زبان‌شناسی عمومی. ترجمة کوروش صفوی. تهران: هرمس.

شعیری، ح. (1385). تجزیه و تحلیل نشانه‌معناشناسی گفتمان. تهران: سمت.

شعیری، ح. (1394). تحلیل فرایند معناسازی در ترجمه و نظام ارزشی گفتمان از منظر خرده‌معناهای اجتماعی‌فرهنگی و ذاتی. مطالعات زبان و ترجمه، ۴۸(۲)، ۲۷-۴۸.

شعیری، ح. (1395). نشانه‌معناشناسی ادبیات. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.

شعیری، ح. (1397). مبانی معناشناسی نوین. تهران. سمت.

صفی‌نژاد، م.، خزاعی فرید، ع.، قربان‌صباغ، م. (1394). تعادل زیباشناختی در ترجمة متون ادبی از منظر زیباشناسی دریافت: موردپژوهی ترجمه‌های کتاب پیامبر اثر جبران خلیل جبران. پایان‌نامة کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد.

صلح‌جو، ع. (1377). گفتمان و ترجمه. تهران: مرکز.

صلح‌جو، ع. (1396). از گوشه و کنار ترجمه. تهران: مرکز.

عباسی، ع. (1395). نشانه‌معناشناسی روایی مکتب پاریس. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.

کنعانی، ا. (1396). تحلیل کارکرد تنشی‌زبانی ’نور‘ و ابعاد معنایی آن در نظام گفتمانی ’شرق اندوه‘ و ’حجم سبز‘ سهراب. جستارهای زبانی، ۸(۲)، 25-۵۲.

همتیان، م.، و هاشمی، م. (1394). تحلیل شیوه‌های برقراری ارتباط با مخاطب بر مبنای اقتضای حال در پیامبر جبران خلیل جبران. ادب و زبان، ۱۸(۳۷)، 285-304.

 

Bertrand, D. (2000). Precis de semiotique litteraire. Paris, France: Nathan.

Biglari, A. (2011). Semiotique et pragmatique des passions dans les contemplations de Victor Hugo (Unpublished doctoral dissertation). University of Limoges, Limoges, France.

Chandler, D. (1994). Semiotics, the basics. London, England: Routledge.

Chauchat, H. (1999). Du fondement social de l’identite du sujet. In A. Chauchat, & A. Durand-Delvigne (Eds.), De l’identite du sujet au lien social, les ’etudes des processus identitaires (pp. 3-26). Paris, France: Presses Universitaires de France.

Erikson, E. H. (1994). Identity and the life cycle. New York, NY: W. W. Norton & Company.

Fodor, N. (1950). Varieties of nostalgia. Psychoanalytic Review, 37(1), 25-38.

Fontanille, J. (1987). Le savoir partage: Semiotique et theorie de la connaissance chez Marcel Proust (Vol. 4). Amsterdam, Netherlands: John Benjamins.

Proust, M. (1989). Les espaces subjectifs. Introduction à a semiotique de l'observateur. Paris, France: Hachette.

Munday, J. (2001). Introduction translation studies. Oxfordshire, England: Routledge.

Newmark, P. (1981). Approaches to translation. Oxford and New York: Pergamon.

Shaïri, H. R., & Kariminejad, S. (2014). Pour une semiotique de l’alerte. Les conditions semiolitteraires de l’eveil du corps. Signata Annales des Semiotiques, 5, 199-216.

Sonesson, G. (1997). The limits of nature and culture in cultural semiotics. In Papers from The Fourth Bi-annual Meeting of the Swedish Society for Semiotic Studies, Linköping University, Sweden.

Tarasti, E. (2000). Existential semiotics. Indiana, IN: Indiana University Press.

Zilberberg, C. (1999). Semiotique de la douceur. Topicos del Seminario, 2, 31-64.

Zilberberg, C. (2002). Precis de grammaire tensive. Tangence, 70, 111-143.

Zilberberg, C. (2006). Élements de grammaire tensive. Limoges, France: Presses Univ. Limoges.