ارزیابی محلول پاشی عناصر ریزمغذی آهن، بر و روی بر ویژگی های کمّی و کیفی گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

بوم شناسی کشاورزی

مقاله 2، دوره 4، شماره 3 - شماره پیاپی 13، مهر 1391، صفحه 201-206   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jag.v4i3.15308

نویسندگان

حسین کمرکی؛ محمد گلوی^*

گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

چکیده

به منظور ارزیابی تأثیر محلول پاشی عناصر ریزمغذی بر عملکرد کمّی و کیفی گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 85-1384 در مزرعه آموزشی- پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل انجام شد. تیمارها شامل محلول پاشی عناصر ریزمغذی سولفات روی با غلظت سه در هزار، سکوسترن 183 آهن با غلظت چهار در هزار، اسید بوریک با غلظت دو در هزار، ترکیبات دوتایی آنها و عدم مصرف کود (شاهد) بودند. محلول پاشی در دو مرحله قبل از گلدهی و بعد از گرده افشانی انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین تیمارها از نظر ارتفاع بوته، عملکرد دانه و بیولوژیک، وزن هزار دانه، شاخص برداشت و درصد پروتئین و روغن تفاوت معنی داری وجود داشت، اما تعداد دانه در طبق تحت تأثیر محلول پاشی قرار نگرفت. بیشترین عملکرد دانه، ارتفاع بوته و وزن هزار دانه به تیمار آهن و بیشترین تعداد طبق بارور در بوته، درصد پروتئین به تیمار روی و بیشترین درصد روغن به تیمار ترکیبی روی و آهن تعلق داشت. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که استفاده از عناصر ریزمغذی سبب افزایش ویژگی های کمّی و کیفی گلرنگ در منطقه مورد آزمایش می گردد.

کلیدواژه‌ها

ارتفاع بوته؛ تعداد دانه در بوته؛ درصد روغن؛ عملکرد دانه؛ طبق بارور