Examining the Applied Meanings of Mazid Verbs in the Holy Quran (Case Study)

زبان و ادبیات عربی

Article 2, Volume 10, Issue 18, February 2019, Pages 37-64   

Document Type: research article

DOI: 10.22067/jall.v10i18.67463

Author

Ali Osat Khanjani^*

Islamic Azad University, Chalous Branch

Abstract

Extended Abstract

Introduction

Given its transcendental reality, the holy Quran has been verbally manifested in the material world as it was descended upon humans, forming a text written in human language which includes articles, nouns, verbs, and sentences. Clearly, the truth that lies within this book has resulted in Quran to be the subject of various studies through different approaches. One of the neglected subjects in the area of Quranic studies is the expansion of verbs’ semantic realm through transfer from abstract to mazid structures.

Theoretical Framework

Mazid verbs are constructed from abstract verbs through an increasing process observing the meaning. Such a process expands on the semantic realm of verbs and their diverse functions within rhetorical textures. The source of theoretical foundations and frameworks of this subject is the knowledge of morphology[1] (sarf) which is regarded as one of the Quranic sciences. Regarding the background of this study, it can be expressed that the subject has only appeared incomprehensively scattered in particular cases in interpretation works such as Tabarsi’s Majma’ al-Bayan, Zamakhshari’s al-Kashshaaf, Ibn Ashour’s al-Tahrir va al-Tanvir, Alusi’s Ruh al-Ma'ani and other earlier and later works of interpretation; there has been no other independent studies on this subject in the form of a paper or a book. It must be pointed out that even in the book, “Literal Interpretation of the Holy Quran” by Mahdi Islami Panah Yazdi which was written solely and expertly through a literary approach, there has been no mention of the meanings of mazid verbs. It is also worth mentioning that in his book, “The Impact of Literary Sciences on Understanding the Holy Quran”, Mohammad Fallahi Qomi has only specified three pages of the book to this subject and presented insignificant evidence from the Quran for five categories (baab) of trilateral mazid verbs without building on their functional meanings.  Also in the book, “The Role of Literary Sciences on the Interpretation of Quran” by Ahmad Taherinia as well as another book by Javad Aaseh, “The Role of Syntax Sciences in the Interpretation of Quran”, both published by Imam Khomeini research and education institute in Qom, there has been no mention of this subject. Moreover, authors who have attempted to analyze and integrate the verses of the holy Quran in books such as “E’erab al-Quran va Bayanah” and “Jadval al-E’erab al-Quran”, etc., were not exposed to this subject. In addition, as far as it has been explored in this study, there has been no theses found to bear the title of “explaining the meanings of mazid verbs in the holy Quran” across university or seminary websites. Consequently, it appears that attending to this very subject independently is both necessary and beneficial, and could be considered as an effective step in asserting the role of literary sciences for interpreting the holy Quran. As an interdisciplinary activity, it could also be an effective action to bring the disciplines of Arabic language and literature and Quranic sciences closer together.

Method

The present fundamental, theoretical inquiry was conducted through the descriptive-analytical method. In this study, first the mazid verbs used in Quran were identified and categorized based on categories (baabs). Then, certain unknown meanings of them were analyzed in several cases.

Findings

The findings of this study can be investigated through a single basic rule; this rule states that, “Increase in the morphological structure of the word (verb), results in an mazid, expanded domain of the word’s meaning.”
It is worth mentioning that the above rule holds true in the entire mazid verbs used across the holy Quran.

Conclusion

The purpose of this study which revolved around a theoretical, descriptive-analytical exploration of several cases regarding the functional meanings of mazid verbs used throughout the holy Quran, led to the following results:

Quantitatively, more than 7000 forms of mazid verbs (derived from 800 paragraphs) are used in the holy Quran. This number is approximately equal to one tenth of all words in the holy Quran, and it is an umpteen number.
Said verbs are used in trilateral and quatrain categories, with ef’aal and taf’eel being the most frequent.
In terms of application, these verbs have majorly been used in their own main dominant meanings.
The views of linguists and interpreters regarding the functional meaning of mazid verbs are parallel to each other and no significant difference was observed.

Ultimately, it is recommended to examine the rhetoric applications of mazid verbs with regards to the present requirements.
 
 
 

Keywords

the Holy Quran; transitive verbs; practical meaning

References

1. قرآن کریم.

2. آسه، جواد. (1392). نقش علم نحو در تفسیر قرآن کریم، انتشارات مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی، قم.

3. آلوسی، سید محمود. (1415). روح المعانی فی التفسیر القرآن العظیم، دارالکتب العلمیة، بیروت.

4. ابن اثیر، مبارک بن محمد. (1399). النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، تحقیق احمد الزاوی و محمود محمد الطناحی، المکتبه العلمیه، بیروت.

5. ابن عاشور، محمد طاهر. (بی تا). التحریر و التنویر، بی جا.

6. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر. (1423). تفسیر القرآن العظیم، در الطیبة للنشر و التوزیع، بیروت.

7. ابن فارس، احمد بن ذکریا. (1399). مقاییس اللغة، دارالفکر، بیروت.

8. ابن منظور، محمد بن مکرم. (1414). لسان العرب، دار صادر، بیروت.

9. ازهری، محمد بن احمد. (1421). تهذیب اللغة، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

10. استرابادی، رضی الدین محمد بن الحسن. (1975). شرح شافیه ابن حاجب، دار الکتب العلمیة، بیروت.

11. بیضاوی، عبدالله بن عمر. (بی تا). انوار التنزیل و اسرار التأویل، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

12. جوادی آملی، عبدالله. (1394). تسنیم (تفسیر قرآن کریم)، مرکز نشر اسراء، قم.

13. جوهری، ابونصر اسماعیل بن حماد. (1407). الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیه، دار العلم للملایین، بیروت.

14. الحسینی الشیرازی، السید محمد. (1400). تفسیر تقریب القرآن اِلی الاذهان، مؤسسة الوفاء، بیروت.

15. الحقی البَروسَوی، ابوالفداء اسماعیل. (بی تا). تفسیر روح البیان، دار الفکر، بیروت.

16. الراغب الاصفهانی، ابوالقاسم الحسن بن محمد. (1428). المفردات فی غریب القرآن، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

17. رجبی، محمود. (1383). روش تفسیر قرآن، مؤسسه پژوهشی حوزه و دانشگاه، قم.

18. رشید رضا، محمد بن علی. (1990). تفسیر المنار، الهیئة المصریة العامة للکتاب، قاهره.

19. رضی، شریف. (1378). نهج البلاغه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران.

20. زرکشی، محمد بن عبدالله. (1376). البرهان فی علوم القرآن، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، دار احیاء الکتب العربیه، بیروت.

21. زمخشری، محمود بن عمر. (1407). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، دارالکتاب العربی، بیروت.

22. السمین الحلبی، احمد بن یوسف. (1416). الدر المصون فی علم الکتاب المکنون، دار القلم، دمشق.

23. سیوطی، عبدالرحمن جلال الدین. (1363). الاتقان فی علوم القرآن، منشورات الرضی، قم.

24. شبّر، عبدالله. (1419). تفسیر القرآن الکریم، دار البلاغة، بیروت.

25. صدیق، ابوالطیب محمد. (1412). فتح البیان فی مقاصد القرآن، المکتبة العصریة للطباعة والنشر، بیروت.

26. طباطبائی، سید محمد حسین. (1417). المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامی، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم.

27. طبرسی، ابوعلی فضل بن الحسن. (1408). مجمع البیان فی تفسیر القرآن، دارالمعرفه، بیروت.

28. طریحی، فخرالدین. (1403). مجمع البحرین، تحقیق احمد الحسینی، مؤسسة الوفاء، بیروت.

29. طوسی، ابوجعفر محمد بن الحسن. (بی تا). التبیان فی تفسیر القرآن، داراحیاء التراث العربی، بیروت.

30. طیّب، سید عبدالحسین. (1378). اطیب البیان فی تفسیر القرآن، انتشارات اسلام، تهران.

31. غرناطی اندلسی، ابوحیان. (1420). البحر المحیط فی التفسیر، دار الفکر، بیروت.

32. الفخرالرازی، محمد بن عمر الفخر. (1405). التفسیر الکبیر، دار الفکر، بیروت.

33. فضل الله، سید محمد حسین. (1419). تفسیر من وحی القرآن، دار الملاک، بیروت.

34. الفیض الکاشانی، محسن. (1402). تفسیر الصافی، دار المرتضی للنشر، قم.

35. قَرشی، سید علی اکبر. (1354). قاموس قرآن، دارالکتب الاسلامیه، تهران.

36. قمی مشهدی، میرزا محمد. (1410). کنز الدقائق، مؤسسة النشر الاسلامی، قم.

37. کاشانی، مولی فتح الله ابن شکرالله. (1423). زبدة التفاسیر، مؤسسة المعارف الاسلامیة، قم.

38. معرفت، محمد هادی. (1428). التمهید فی علوم القرآن، مؤسسة التمهید، قم.

39. نیشابوری، نظام الدین حسن بن محمد. (1416). غرائب القرآن و رغائب الفرقان، دار الکتب العلمیة، بیروت.