مقایسه فلور و تعیین وضعیت پراکنش علف‌های‌هرز در سطح باغ‌های میوه شهرستان خرم‌آباد

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 8، دوره 8، شماره 2 - شماره پیاپی 16، خرداد و تیر 1389، صفحه 252-268   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v8i2.7523

نویسندگان

سید کریم موسوی^{* 1}؛ نصراله سوری²؛ احسان اله زیدعلی³؛ نادر آزادبخت¹؛ محسن غیاثوند¹

¹مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی لرستان

²دانشگاه جامع پیام نور لرستان

³دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

چکیده
ویژگی‌های فلور علف‌هرز باغ‌های سیب، گردو، انگور، زردآلو، شلیل، هلو و آلو شهرستان خرم‌آباد با انتخاب تعدادی باغ به روش نمونه‌گیری تصادفی در مناطق مختلف طی سال 1387 مورد بررسی قرار گرفت. در بین 86 گونه علف‌هرز شایع در سطح باغ‌های میوه بالاترین سطح فراوانی (9/86 درصد) به علف‌هرز چندساله پیچک‌صحرایی اختصاص داشت. درصد فراوانی برای گونه پیچک‌صحرایی نسبت به سایر گونه‌ها بیشتر بود. علاوه بر پیچک‌صحرایی سه گونه ارزنی، پنجه‌مرغی و قیاق نیز دارای فراوانی معادل یا بیشتر از 50 درصد بودند. از این چهار گونه دارای بیشترین فراوانی سه گونه چندساله به شمار می‌روند. کاهوی وحشی و سلمه‌تره به ترتیب با فراوانی 7/36 و 3/33 درصد نیز نسبت به سایر گونه‌ها از برتری نسبی برخوردار بودند. در مورد گونه‌های علف‌هرز با فراوانی بیشتر از 10 درصد غالبیت با خانواده گیاهی گندمیان بود. بالاترین سطح یکنواختی پراکنش (4/51 درصد) به علف‌هرز پیچک‌صحرایی مربوط بود. یکنواختی پراکنش علف‌هرز پیچک‌صحرایی به طور کاملاً فاحشی بیشتر از سایر گونه‌ها بود. یکنواختی پراکنش برای سه گونه ارزنی، پنجه‌مرغی و قیاق نیز نسبت به سایر گونه‌ها برتری بارزی داشت. بالاترین سطح تراکم (9/15 بوته در مترمربع) به علف‌هرز کشیده‌برگ چندساله پنجه‌مرغی اختصاص داشت. علاوه بر پنجه‌مرغی سه گونه ارزنی، قیاق و پیچک‌صحرایی از سطح تراکم بالاتری برخوردار بودند. از این چهار گونه حائز بالاترین سطح تراکم فقط یک گونه پهن‌برگ و سه گونه دیگر کشیده‌برگ محسوب می‌شوند. از میان شش نوع باغ میوه مورد ارزیابی بالاترین سطح تراکم علف‌هرز (5/137 بوته در مترمربع) به باغ آلو اختصاص داشت. بالاترین سطح نسبت تعداد گونه‌های چندساله به کل جمعیت علف‌هرز به باغ آلو اختصاص داشت. در مجموع 22 گونه کشیده‌برگ در سطح باغ‌های میوه مشاهده شد. گونه‌های علف‌هرز کشیده‌برگ به سه خانواده گندمیان، جگنیان و پیاز اختصاص داشت. تعداد گونه برای خانواده‌های گندمیان، جگنیان و پیاز به ترتیب برابر 18، 2 و 1 گونه بود. خانواده‌های نیام‌داران با 8 گونه، خانواده‌های چلیپاییان و چتریان هر یک با 4 گونه و خانواده‌های تاج‌خروس، نعناییان، پنیرک و علف‌هفت‌بند هر کدام با 3 گونه دیگر خانواده‌های گیاهی غالب بودند.

واژه های کلیدی: فلور، علف‌هرز، باغ میوه