تأثیر تنش خشکی و قارچ میکوریزا بر برخی از صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد مرزه (Satureja hortensis L.)

بوم شناسی کشاورزی

مقاله 6، دوره 5، شماره 2 - شماره پیاپی 16، تیر 1392، صفحه 169-177   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jag.v5i2.24496

نویسندگان

بهروز اسماعیل پور^* ؛ پریسا جلیل وند؛ جواد هادیان

چکیده

تنش کمبود آب به طور دائم یا موقت، در رشد و توزیع پوشش طبیعی گیاهان بیشتر از سایر عوامل محیطی محدودکننده است. به منظور بررسی تأثیر قارچ های آربوسکولارمایکوریزا (AM) و تنش خشکی بر رشد و عملکرد گیاه مرزه (Satureja hortensis L.) (توده بومی شهرری) آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در مزرعه پژوهشی گروه علوم باغبانی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1389 انجام شد. تیمارهای مورد آزمایش شامل دو گونه قارچ مایکوریزا (Glomus etunicatum وG.versiformi ) و تنش خشکی در سه سطح (آبیاری بر اساس 100 درصد ظرفیت مزرعه به عنوان شاهد، 30 و60 درصد ظرفیت مزرعه) بود. نتایج حاصل نشان داد که هشت هفته پس از آغاز تیمارهای خشکی، خصوصیات رویشی مانند ارتفاع ساقه، تعداد و مساحت سطح برگ، طول ریشه، وزن خشک برگ، ساقه و ریشه با افزایش خشکی به طور معنی‌داری کاهش یافتند. روابط آبی تمام گیاهان از جمله محتوای نسبی آب برگ در اثر خشکی به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و کاهش یافت. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی میزان فسفر برگ کاهش و مقدار پتاسیم برگ افزایش یافت. در پاسخ به تنش خشکی، فرآیندهای تنظیم اسمزی در گیاهان مرزه فعال شد و میزان پرولین در برگ ها افزایش یافت. تلقیح با قارچ میکوریزا شاخص‌های رشد رویشی، محتوای نسبی آب گیاه و محتوای فسفر و پتاسیم برگ گیاه مرزه را در شرایط تنش خشکی در مقایسه با گیاهان تلقیح نشده به طور معنی‌داری افزایش، ولی میزان پرولین برگ را کاهش داد. به طور کلی، کاربرد قارچ میکوریزا سبب افزایش مقاومت به تنش خشکی در گیاه مرزه شد.

کلیدواژه‌ها

پتاسیم؛ پرولین؛ ظرفیت مزرعه؛ فراهمی فسفر؛ گیاه دارویی