1.	ابن ابی الحدید. (1337). شرح نهجالبلاغه. تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم. قم: کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی.
2.	ابن خلدون، عبدالرحمن. (1930). المقدمة. مصر: الأزهریة.
3.	ابن منظور، محمد بن مکرم. (1956م). لسان العرب. بیروت: دار صادر.
4.	اس فالک، جولیا. (1377). زبانشناسی و زبان. بررسی مفاهیم بنیادی زبانشناسی. ترجمه خسرو غلامعلی زاده. مشهد: آستان قدس رضوی.
5.	انصاریان، حسین. (1379). ترجمه نهجالبلاغه. تهران: انتشارات پیام آزادی.
6.	بحرانی، ابن میثم. (1375). شرح نهجالبلاغه. ترجمه قربانعلی محمدی مقدم و علی اصغر نوایی یحیی زاده. مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی.
7.	الجرجانی، عبدالقاهر. (1981). دلائل الإعجاز. بیروت: دارالمعرفة.
8.	خفاجی، محمد عبدالمعنم؛ فرهود، محمد السعدی و شرف، عبدالعزیز. (1992). الأسلوبیة و البیان العربی. چاپ اول. قاهره: الدار المصریة اللبنانیة.
9.	الزمخشری، جار الله محمود. (د.ت). الکشاف فی تفسیر القرآن. بیروت- لبنان: دار الکتاب عربی
10.	زمخشری، جارالله محمود بن عمر. (1988). أساس البلاغه. تحقیق محمد باسل عیون السود. بیروت- لبنان: دار الکتب العلمیة.
11.	صیادی نژاد، روح الله. (1393). «زیباشناسی نحو یا نحو زیبا شناسی». مجله لسان المبین. سال 5. ش 15. صص 24 تا 
12.	عباس حسن. ( 1974م). النحو الوافی مع ربطه بالاسالیب الرفیعة و الحیاة اللغویة المتجددة. مصر: دار المعارف.
13.	عبدالمطلب، محمد. (1983). «التکرار النمطی فی قصیدة عند حافظ. دراسة اسلوبیة». مجلة فصول. الهیئة المصریة العامة للکتاب. الرقم 2.
14.	فتوحی، محمود. (1391). سبکشناسی نظریهها، رویکردها و روشها. تهران: انتشارات سخن.
15.	فرشیدورد، خسرو. (1382). دستور مفصل امروز. تهران: سخن.
16.	فضل، صلاح. (1998). بلاغة الخطاب و علم النص. الکویت: سلسلة کتب ثقافیة شهریة یصدرها المجلس الوطنی للثقافة و الفنون والآداب.
17.	فیض الاسلام. (1379ش). ترجمه و شرح نهجالبلاغه. تهران: انتشارات فقیه.
18.	محمود خلیل، ابراهیم. (2011). النقد الأدبی الحدیث من  المحکاکاة إلی التفکیک. عمان : دار المیسره.
19.	مفتاح، محمد. (1996). التشابه و الاختلاف: نحو منهاجیة شمولیة. نام شهر: الدار البیضاء.